Roepnaam Deno… omdat die al mee gaat sinds hij snotneus was… Eerste New Wave gerelateerde herinnering is ergens in de jaren 80: als snotneus naar huis gebracht worden achterop de fiets van een Chiroleidster, met ravenzwarte haren en kool omrande ogen, op wie hij een fietstocht lang smoorverliefd was… In de jaren 90 trouwe volger van het toen nog fysieke Dark Entries musiczine. Eerste wapenfeit was de bespreking van een Sygo Cries tape, in de handen gestopt toen hij op een festival een verkoopstand voor Dark Entries bemande. Carl McCoy’s band Nefilim gaf die dag verstek, maar later zou hij een retro artikel aan Fields of the Nephilim wijden, accidenteel gelijklopend met de comeback die Fields toen maakte… De band met Dark Entries werd verstevigd door middel van een stortvloed aan recensies en concertbesprekingen die een ruim spectrum van de zwarte scène belichtten… met ook aandacht voor artiesten die zich lieten opmerken binnen de bredere avant-garde… Motivatie was en is om nieuwe interessante muziek te ontdekken, persoonlijke helden een forum te kunnen geven en de mogelijkheid die Dark Entries geeft om recht naar de bron toe te gaan en artiesten zélf de pieren uit de neus te kunnen vragen… Wie zijn ze, wat doen ze en waaróm doen ze het… Lid van de officieuze Weird Redactie… Irrelevant fâit-divers : heeft al de 70’s platen van de Bretonse folk-rocker Alan Stivell, omdat hij die de max vindt… …vraagt zich nu af hoe het nu met die Chiroleidster zou zijn…