Iemand vertelde ons een tijd geleden: 'jullie hebben een probleem, je bent te poppy voor wave en te niche voor indie.'

Korinthians hebben hun debuut uit: ‘Chaos/Control’. We volgen de groep al langer, want eerder gaven ze al een ep en een single uit, en ze spelen ook al jaren live. We vroegen zanger Mattias De Backer uit over het debuut en de weg die de groep tot nu toe afgelegd heeft.

Opgelet: Door de maatregelen om het Covid-19-virus tegen te gaan, zien we ons verplicht om de Dark Entries Night met Korinthians - die oorpsronkelijk op 4 april zou doorgaan - uit te stellen. We houden u op de hoogte van de nieuwe datum.

Jullie hebben eind 2019 jullie volwaardig debuut ‘Chaos/Control’ uitgegeven. Zijn jullie tevreden over de reacties tot nu toe?

We zijn er blij mee, ja. Mensen horen er uiteenlopende dingen in. Elementen waar ik soms over durf te twijfelen worden er uitgelicht als super. Maar ik ben vooral heel blij dat het een album met een identiteit is geworden. Iemand vertelde ons een tijd geleden: ‘jullie hebben een probleem, je bent te poppy voor wave en te niche voor indie.’ Ik denk dat we toch een goede poging hebben gedaan om dat in ons voordeel te draaien.

Verder ben ik vooral blij dat we eindelijk dat album hebben gemaakt. Dat is toch de ultieme droom: je eigen album uitbrengen en dan nog op vinyl.

De titel van de plaat is verrassend. Wat willen jullie doorgeven met ‘Chaos/Control’?

Het beeld van ‘Chaos/Control’ is ontleend aan het theaterstuk Six Degrees Of Separation, waarin een kunsthandelaar vertelt over een Kandinsky schilderij dat aan beide zijden beschilderd is. In de filmbewerking ervan, met onder meer Donald Sutherland, een piepjonge Will Smith en Stockard Channing in de hoofdrollen, draaien ze dat schilderij rond. Aan de ene kant is het helder en levendig, aan de andere kant somber en geometrisch. Dat beeld is me altijd bijgebleven. Het is een mooie metafoor voor het leven. Chaos en controle bevinden zich aan beide uiteinden van het spectrum, maar in die scène zijn ze tegelijkertijd slechts de dikte van wat canvas van elkaar verwijderd.

Ik heb het gevoel dat jullie veel aandacht schenken aan de teksten, getuige mooie titels als ‘You and Island’ of ‘Icarus Airlines’. Waar halen jullie de inspiratie voor de teksten?

De teksten zijn het resultaat van veel schaafwerk, ja. Meestal kots ik eerst een hoop woorden op een blad papier, gebaseerd op één centrale emotie en enkele beelden die er voor mij spontaan bijpassen. Daarop maak ik meestal ook al een eerste blauwdruk van het nummer.

Meestal is het zo dat ik die tekst dan achteraf vastneem en me afvraag ‘maar waar gáát dit nu eigenlijk over?’ Dat begint het echte werk (lacht). Zowel het nummer als de tekst gaan daarna nog door een hoop metamorfoses. Het gebeurt trouwens evengoed regelmatig dat een tekst van tien of twintig jaar geleden uit een schriftje wordt gehaald en wordt gerecycleerd.

Ik ben niet die tekstschrijver die over politiek of maatschappelijke problemen schrijft. Meestal gaat het over mezelf, over emotie en symboliek, maar wel op zo’n cryptische manier geschreven dat je het op allerlei manieren kan interpreteren en het misschien wel voor iedereen persoonlijk kan aanvoelen.

Wat stelt de hoes voor?

De hoes is gebaseerd op een tekening van mijn driejarig zoontje. Toen ik het schoolwerkje zag wist ik onmiddellijk: dat is het! Deze plaat is voor mij erg beïnvloed door oude en recentere science-fiction films en series. In de tekening van mijn zoon zie ik een sterrenhemel, maar dan uiteengereten door een veldslag, zoals in de pilootaflevering van Battlestar Galactica, of een aantal scènes uit Blade Runner.

Jullie brengen de plaat in eigen beheer uit, maar ik begrijp dat Wool-E Discs – dat heel wat Belgische wavegroepen uitgeeft – jullie wel ondersteunt bij de verdeling. Waarom hebben jullie gekozen voor eigen beheer en hoe verloopt de samenwerking met Wool-E?

Wool-E was er ten tijde van onze single al mee akkoord gegaan om wat promo te maken en we hadden geen reden om van distributeur te veranderen. We hebben er dan ook niet al te veel over nagedacht; met Dimi klikt het goed en persoonlijke relaties zijn belangrijk voor ons. Na enkele weken was de eerste persing van de CD’s van Chaos/Control trouwens al uitverkocht. En mensen die de speciale editie van de splattered LP overwegen te kopen kunnen beter ook niet al te lang meer wachten.

Jullie hebben de plaat in Dunk Studio en Jupiter Studio opgenomen. Waarom twee verschillende studio’s? Zijn de opnames vlot verlopen?

Wij werkten met Koenraad Foesters van Jupiter al samen voor onze AWWW single. Die samenwerking vlotte toen al heel goed. Voor deze productie heeft hij ook goed met ons meegedacht. We zaten uiteindelijk acht dagen in de studio voor de opnames. Om onze lange uithuizigheid zoveel mogelijk te beperken vroegen we aan Koenraad of hij niet een studio meer in de buurt van Gent wist. Zo zijn we bij Jannes van Dunk terechtgekomen. Inspirerende plek om muziek te maken! Uiteindelijk namen we de bas en de drums bij Dunk op, de rest in Jupiter Studio. Qua vlotheid mogen we zeker niet klagen. Koenraad is een absolute vakman en wij zijn meestal goed voorbereid. We weten perfect wat we niet en wel kunnen. Zo verliezen we ook geen tijd aan oneindig veel pogingen voor die éne gitaarlick die je dan live toch niet foutloos kan spelen.

Voor het nummer ‘Beat’ hebben jullie een videoclip gemaakt. Waarom hebben jullie dit nummer uitgekozen?

Een van de reviewers, ik denk Wouter De Sutter van Luminous Dash, gebruikte de woorden “vlaggenschip van de plaat” om Beat te beschrijven en dat is het helemaal. Het is een lang nummer, met een crescendo aan het einde die me, in alle bescheidenheid, wat doet denken aan de outro van Little Arithmetics van dEUS. Tegelijkertijd is het echt wel catchy en dansbaar en valt het niet onmiddellijk op dat het bijna 6 minuten duurt.

Het is tegelijk een erg persoonlijk nummer en eentje dat vrij universeel werkt: over er niet bij horen, over mensen zien die zich amuseren en jezelf slecht voelen, over de dagelijkse sleur ook, over wanneer je leven als een gevangenis voelt.

Met ‘A Means To An End’ staat er een cover van Joy Division op de plaat. Waarom Joy Division, en vooral: waarom dit nummer?

Joy Division is niet noodzakelijk een grote inspiratiebron van ons, al is het natuurlijk wel een grote en invloedrijke band. We zijn sinds een tijdje deel van het bandcollectief Wave Invasion waarmee we vorig jaar een reeks concerten deden met het thema 40 jaar Unknown Pleasures, 40 jaar post-punk. Het was de bedoeling dat elke band van het collectief een nummer uit die plaat zou coveren en live zou brengen tijdens de Wave Invasion shows. Dat was echt wel leuk. Een cover maken is sowieso een fijne uitdaging. Wij kozen uiteindelijk, zo zijn we dan wel weer, een nummer uit Closer, onder het thema 39 jaar post-punk (lacht).

Met dat nummer had ik verder geen speciale band. De keuze heeft alles te maken met hoe ik graag covers maak: niet naspelen wat er was, maar grondig verbouwen en het nummer je echt eigen maken. Het is in die zin dan ook een kunst om het juiste nummer te kiezen. Een nummer dat te goed is van zichzelf, daar blijf je beter vanaf. Én ik wou graag een uptempo nummer. Zodus: A Means To An End.

Laten we even terugkijken op wat jullie voordien al gedaan hebben. In 2016 verscheen een eerste ep: ‘Olympus’. Het was onze eerste kennismaking met Korinthians, met vijf overtuigende nummers. Hoe kijken jullie hierop terug?

Dat lijkt een eeuwigheid geleden. Het was de eerste opname met deze bezetting, het eerste experiment ook met synths en samples. Ik ben blij om te horen dat je nu ook nog spreekt over vijf overtuigende nummers. Ik luister er zelf helemaal niet meer naar. We zijn, vind ik, veel volwassener geworden in het componeren en arrangeren. En we zijn wat weg geëvolueerd van de rock die er in de Olympus EP nog duidelijk in zit. Trouwens, ‘Regrets’ van op Chaos/Control is een herwerking van ‘Keep That In Mind’ op die Olympus EP.

In 2017 brachten jullie een single op vinyl uit: AWWW. Het titelnummer ‘A Way With Words’ klonk heel elektronisch (en werd in herwerkte versie ook op ‘Chaos/Control’ staat). Wat was het voornemen achter de single?

Het was de overweging: moeten we nog even sparen en ondertussen nog wat meer nummers maken, of moeten we eens een single opnemen. Uiteindelijk werd het dat laatste. En ik denk wel dat die stap essentieel is geweest. We werkten voor het eerst met Koenraad Foesters, staken veel op gedurende het proces, leerden om nummers tijdens de pre-productie helemaal uiteen te halen en weer in elkaar te steken. Ik ben blij met die keuze. En ook met de geniale clip die onze goede vriend en theatermaker Tiemen Van Haver ervoor maakte.

Jullie zijn nu volop bezig met het live promoten van ‘Chaos/Control’. Op 4 april zien we jullie trouwens op de planken van de Kinky Star in Gent voor een Dark Entries Night samen met 32 Ohm. Hoe verlopen de optredens tot nu toe?

Goed! Het fijnste vooruitzicht is het mini-tourtje dat we met Parade Ground gaan doen in juni. Met hen speelden we al eens samen op Wol’n Bak in Sint-Lambrechts-Woluwe. Daarnaast spelen we nog enkele keren in België en Nederland dit voorjaar, onder meer, inderdaad met onze fijne collega’s van 32 Ohm in de Kinky Star. Dat is zowat ons stamcafé, qua optredens, maar naar de Dark Entries Night kijken we wel erg uit. Het is een magazine dat ons in het verleden en heden al wel vaker steunde. Danny Quetin die plaatjes draait die avond trouwens ook; hij nodigde ons al uit in 2017 om zijn Judgement Fest te openen.

Van augustus tot november hebben we momenteel nog niets, maar dat vinden we ook niet zo erg. We proberen de optredens wat in de tijd te groeperen zodat we ertussenin ook aan nieuw materiaal kunnen werken.

Jullie maken zoals reeds vermeld deel uit van Wave Invasion, een Nederlandse organisatie die wave-optredens organiseert op verschillende locaties. Jullie zijn denk ik de enige Belgische groep die aangesloten is. Wat biedt Wave Invasion jullie van steun aan?

Wave Invasion is een collectief. We helpen elkaar en gooien allemaal onze eigen skills in de gemeenschappelijke pot. Als Wave Invasion gaan we op zoek naar venues die interesse hebben in een avondje wave, daarop boeken we dan enkele bands uit het collectief, meestal ook met een dj erbij. Een totaalpakket. Wat begon als een DIY zootje ongeregeld krijgt nu toch wel meer en meer weerklank, lijkt me. Momenteel hebben we tien bands in het roster: een handvol Nederlandse (Palais Ideal, Xtort, 32 Ohm, Red Velvet Deception, The Medicines), drie Belgische (KORINTHIANS, This Can Hurt en O.C.D—die laatste twee zijn er nog maar nét bijgekomen) en twee Duitse (Alphamay en Minusheart). We spelen doorlopend in die drie landen en de volgende logische stap is een uitbreiding naar Frankrijk en het VK. Dat zootje ongeregeld begint verdacht veel op een boekingskantoor en programmator te lijken. Soon in a town near you!