Punk is niet dood, maar wel oud. Zelfs de Leuvense anarchopunkers van Ulrikes Dream vieren nu 25 jaar ‘carrière’ (een woord waar ze wellicht een hekel aan hebben). Dat doen ze door een feestje te bouwen en een live-plaat uit te geven. Waarom dat allemaal nodig is, leest u in het volgende onderhoud met Hans (zang en gitaar) en Erik (bas), waarin we de geschiedenis van de groep overlopen.
Jullie vieren nu jullie 25ste verjaardag. Dat is een lange levensspanne, zeker voor een anarchistische punkgroep. Wat moeten we weten van de aanvang van de groep, die zoals ik begrepen heb, aardig verbonden was met het legendarische jeugdhuis Clockwork in Leuven?
Erik: Ulrikes Dream is inderdaad opgericht in jeugdhuis Clockwork in de Boekhandelstraat. Daar hebben we elkaar leren kennen. We hadden de mogelijkheid om te repeteren en optredens te organiseren, bijvoorbeeld onze eerste Boycot Marktrock. Sommige bandleden waren ook echt actief binnen de werking van het jeugdhuis en we hebben daar veel goede vrienden en mooie herinneringen aan overgehouden. Ons eerste optreden, bijvoorbeeld. We speelden samen met de Schotse punkband Oi Polloi, het Duitse Accion Mutante en het Nederlandse band Boycot. Alle drie die bands vonden we geweldig, dus om daar onze eerste show mee te spelen was super. Ik heb van die drie bands diverse platen die ik ook vandaag nog geregeld opzet.
Toen we met Ulrikes Dream begonnen hadden we nauwelijks ervaring. Hans en Anton hadden met Het Preekgestoelte wat geëxperimenteerd. Enkel Hans had muziekschool gevolgd. Ik had een basgitaar, maar mijn enige podiumervaring was bij Les Baudouins Morts, en niet als bassist. Als we toen een repetitieruimte hadden moeten huren van een of andere gemeentelijke dienst, dan waren we daar wellicht op vastgelopen. Gelukkig konden we in het keldertje onder JH Clockwork naar hartenlust kabaal maken, onze weg zoeken en stilaan zelfs samen leren spelen. Een van de eerste dingen die we in dat keldertje afspraken, was om erop te letten dat we bij nummers altijd proberen samen te beginnen en samen te stoppen. Ook als alles in de soep draait.
Een andere anarchistische groep die toen furore maakte, was Les Baudouins Morts. Jullie bassist was trouwens de zanger van dit neo-dadaïstisch gezelschap. Hoe waren de verhoudingen tussen de groepen?
Hans: Wij waren allemaal fans van Les Baudoins Morts, en vonden het cool dat de zanger bij ons in de groep wou spelen. Het nummer ‘Kill Sabam’ hebben we geschreven nadat Erik dat op een optreden van Les Baudouins Morts in het groot op zijn buik had geschreven. En we hebben ‘Adminicastratie’ gecoverd. Op het laatste optreden van Les Baudouins Morts hebben wij in STUK staan pogoën en nog een circle pit gehouden tijdens de show. De gigantische poster van dat optreden hangt bij mij thuis in de homestudio boven het mengpaneel.
Video: Ulrikes Dream live in Vleugel F (1999)
In 1998 moest de Clockwork sluiten. Jullie vonden een nieuw onderkomen in de Leuvense kraakbeweging, in het bijzonder het Squattus Dei-kraakpand, dat heel actief was. Hoe is dat gegaan?
Erik: Na het failliet van JH Clockwork zijn een aantal mensen op zoek gegaan naar een nieuwe plek om hun ding te doen en zijn ze beginnen kraken. Het eerste kraakpand was gelegen in de Brouwersstraat in Leuven. Daar konden we met Ulrikes Dream repeteren en hebben we ook opgetreden. In het pand in de Brouwersstraat werd ook een Boycot Marktrock (14-08-1998) georganiseerd, toen nog onder de naam ‘Fuck Marktrock’. De Leuvense dichter Didi de Paris en Les Baudouins Morts traden er op in de tuin van het kraakpand. Na elke ontruiming trokken de krakers naar een andere locatie met als hoogtepunten: de Sint-Servatiusstraat (1998-1999), het Colruytpand (zomer 1999) aan de Vaartstraat, de Notre Dame Squat (1999-2001) aan de Minderbroederstraat. Ons nummer ‘Kraken gaat door’ verwijst naar deze periode. Denk maar aan de zin: ‘een pandje ontruimd is een pandje gekraakt’. Na verloop van tijd zijn we zo in Villa Squattus Dei (Schapenstraat 29) terechtgekomen: een groot gebouw, vlakbij het centrum, dat eigendom was van Opus Dei. Het had veel mogelijkheden, een tuin en een vijver. Er konden gemakkelijk optredens, maar ook volkskeukens, infoavonden en tentoonstellingen georganiseerd worden. Er was bovendien plaats voor een repetitieruimte, een infotheek ... We hebben in dat kraakpand met Ulrikes Dream erg veel opgetreden. Mooie tijd. Op onze plaat ‘Anarchie in Leuven’ staat een nummer dat opgedragen is aan Villa Squattus Dei.
De opeenvolging van al die kraakpanden, tot aan Squattus Dei, is trouwens mooi gedocumenteerd in het cd-boekje van de compilatie cd ‘Squattus Ex Machina’ (2005). Die compilatie werd uitgebracht om te vieren dat Squattus Dei 5 jaar gekraakt was, en het bovendien de 10de editie was van het anti-commerciële Boycot Marktrock-festival. Het is een tof tijdsdocument, met uiteraard ook muziek van onder andere Visions of War, Gert, Counter-Attack, Repression O.D. en vele andere coole bands die in Squattus Dei gespeeld hebben.
In 2005 besloten een aantal leden om ermee te stoppen, onder meer om meer tijd te kunnen besteden aan de talrijke zijprojecten van Ulrike’s Dream: The Usual Suspects, Cop on Fire, The League of Mental Men, Detritus … Stond het toen al vast dat jullie met de nucleus van de groep wilden doorgaan?
Erik: Ik was er toen absoluut niet klaar voor om met Ulrikes Dream te stoppen. Ik vond dat veel te plezant, en dat vind ik nog steeds. Dus ik heb daar niet lang over moeten nadenken. Voor het afscheidsoptreden op 7 oktober 2005 hebben we alle registers opengetrokken. Dat was een memorabele avond! We hadden ons allemaal verkleed. Ik heb de eerste vier nummers van de set gespeeld met een latex monstermasker op. Wannes is op een brommer de zaal binnengereden en ook Saar had zich verkleed. Ik had haar nog nooit een jurk zien dragen. Daan heeft gans de set van Intestinal Disease gedrumd met een lange, dikke jas aan en een helm op. Omwille van een weddenschap waar een bak bier mee gemoeid was, meen ik mij te herinneren. Enfin, ‘memorabel’ dus, ook wat betreft de ‘publieksparticipatie’. Voor Detritus – met leden van onder andere Visions of War, Ulrikes Dream, Intestinal Disease – was het even speciaal omdat het hun laatste show was, en voor La Gioia Armata een van hun eerste, misschien zelfs de eerste.
Hans: Ja, we hebben toen aan de rest gezegd dat wij sowieso gingen doorgaan met Ulrikes Dream. Ik speelde toen veel shows met The Usual Suspects, waarin Anton ook speelde, maar ik wou naast reggae-ska-dub-punk ook nog hardere muziek blijven maken.
Erik: Dus moesten we wel op zoek naar andere groepsleden voor Ulrikes Dream, natuurlijk. Maar eigenlijk is dat relatief vlot gegaan. Met Selle als drummer en Kim op zang klikte het direct heel goed. Selle is meer een metaldrummer, dus dat bepaalde onze sound direct heel fel. En we zijn samen nieuwe nummers beginnen maken. Ik denk dat ‘Prison Life’ – van op ‘Van 9 tot 5’ – een van de eerste nummers was dat we samen speelden.
Video: Ulrikes Dream live in Villa Squattus Dei (2001)
Hoewel een aantal leden vast bleef, is er ook een groot verloop geweest, in de eerste plaats van zangers en zangeressen. Ik heb zelf verschillende bezettingen van Ulrikes Dream weten optreden. Hoeveel zangers en zangeressen hebben jullie in de loop der jaren gehad, en hoe verklaren jullie dat verloop?
Erik: Eigenlijk was dat vooral in de beginjaren. Er zijn inderdaad verschillende zangers en zangeressen de revue gepasseerd, die allemaal hun eigen bijdrage geleverd hebben aan de sound. Tot 2006 waren dat ook duo’s en soms zelfs trio’s. We zijn begonnen met Johan en daarna zorgde de tandem Sapé en Jeroen (RIP) voor het gebrul in de beginjaren. Later kwam Magalie daar nog bij en waren ze dus bij momenten met z’n drieën. Toen Jeroen wegging en later ook Sapé, hadden we met Magalie en Saar (RIP) twee dames op zang. Op een bepaald moment is Wannes daar nog bij gekomen. Toen Magalie moest stoppen omwille van stemproblemen, hebben we nog tot 2005 met Saar en Wannes opgetreden. Toen hebben we een grotere line-upwissel gehad waarbij ook gitarist Daan en drummer Anton afscheid hebben genomen. Zij wilden meer tijd steken in hun andere projecten.
De afgelopen tien jaar daarentegen hebben we maar 1 echte wijziging gehad in de line-up, en dat was toen onze zangeres Kim rond 2015 besloot om zich meer te focussen op onder andere haar studies. Daarna heeft Hans de zang overgenomen. Dat is nu toch ook al een aantal jaren geleden en dat werkt goed.
De reden waarom mensen met de band zijn gestopt is divers: andere prioriteiten en andere bands, maar er zijn nooit ruzies geweest of zo. Op het optreden dat we organiseren ter gelegenheid van ons 25-jarig bestaan verwacht ik dan ook wel een aantal ex-bandleden, gewoon omdat dat ook vrienden zijn. Anton speelt nog samen met Hans bij Donder, Hel & Hagel. Daan drumt bij Intestinal Disease.
De muziek is ook wel geëvolueerd in de jaren, van zuivere grindpunk in de beginjaren tot een meer toegankelijke mix van punk en metal vandaag de dag. Hoe hebben jullie dat beleefd?
Hans: Grindpunk is technisch niet zo moeilijk. In de loop der jaren hebben we onze instrumenten beter leren beheersen en is de muziek wat technischer geworden, en sloop er meer metal in de muziek. Door de combinatie van een polsblessure en dat ik ben beginnen zingen bij Ulrikes Dream, is het terug wat meer punk geworden.
Een andere evolutie is de taal. Op jullie debuutdemo uit 1998 waren bijna alle nummers in het Engels, op ‘Van 9 tot 5’ was het Nederlands al veel nadrukkelijker aanwezig, en op ‘Anarchie in Leuven’ horen we enkel nog Nederlands. Hoe zijn jullie tot die evolutie gekomen?
Erik: Ik zie daar niet echt een evolutie in. Ook op ‘Hitters and Runners’ en op ‘If it leads...’ stond al eens een Nederlandstalig nummer. Ik denk aan ‘Ik Stem Niet’ of ‘Zondagavond’. Op een bepaald moment hebben we gewoon de knoop doorgehakt en enkel nog nummers in het Nederlands geschreven. Meer zelfs: als we een cover spelen, vertalen we die ook. Het is plezant om te doen vooral. Als ik Scandinavische crustplaten opleg van Martyrdöd, Myteri, Diskonto of Skitsysteem, dan zie ik dat die vaak ook gewoon hun moedertaal gebruiken. Idem voor bijvoorbeeld Odio Social (Portugees), Sin Dios (Spaans) of Bérurier Noir (Frans). Engels is prima, maar het is geen must. Je mag het jezelf al eens gemakkelijk maken, en dat je zo wat couleur locale toevoegt aan je muziek, is mooi meegenomen.
Op 17 december vieren jullie jullie 25ste verjaardag met optredens in Jeugdhuis Sojo en een nieuwe live-plaat: ‘Levend en Luid’. Vertel daar eens wat meer over …
Erik: We spelen samen met onze vrienden van Intestinal Disease en Serial Pissers in JH Sojo. De mensen van Intestinal Disease kennen we al jaren. Onze vroegere gitarist Daan drumt erbij. Maar ook vroeger speelden we geregeld samen met Intestinal Disease en we hebben samen zelfs een 4-way split uitgebracht, een ALF-benefietplaat. Hun toenmalige gitarist, Bruno, reed ons destijds rond met zijn camionette omdat we zelf geen auto of rijbewijs hadden. Bedankt, Bruno! Serial Pissers is een cool, nieuw project van de leden van Silence Means Death, een crustband die ondertussen ook al een tijdje meegaat en verschillende goeie platen heeft uitgebracht.
Onze nieuwe cd heet inderdaad ‘Levend en Luid’. Ze werd opgenomen tijdens een optreden ter gelegenheid van ons 20-jarig bestaan in datzelfde jeugdhuis Sojo. De live-opnames zijn gemaakt op 16 december 2017 door Tikke, die ook de opnames van onze plaat ‘Anarchie in Leuven’ heeft verzorgd, en regelmatig mee met Donder, Hel & Hagel de baan op gaat als geluidsman. Tijdens corona had Hans de tijd om die op ‘t gemak te mixen en wat extra gitaren in te spelen. Ik vind het een meerwaarde dat we de live cd kunnen presenteren exact 5 jaar na de opnames en op exact dezelfde locatie. En de kans is groot dat dit de enige full cd die ‘live in de Sojo’ opgenomen werd.
De artwork is getekend door Niels, de drummer van onder andere Pesticide, en vroeger Hostilidades. Hij heeft daar gigantisch veel tijd in gestoken en het resultaat mag er zijn! Ik ben er heel enthousiast over. Dankuwel, Niels!
Om af te sluiten: hoe lang gaan jullie het nog volhouden? Komt er nog 25 jaar bij?
Hans: We blijven rocken tot we er bij neervallen!!!
Ulrikes Dream: bandcamp / spotify
Video: Ulrikes Dream: 'Stem op mij' (2018)
Delen op
