U weet natuurlijk naderhand dat de Belgische legende Front 242 bezig is aan zijn afscheidstoer, de Black Out toer heet ie en u weet ook dat Front 242 op 25 januari in de Brusselse AB (live) het licht uit doet. Aftellen dus en als u nog geen tickets hebt voor de shows in de AB op 23, 24 en 25 januari, helaas allemaal uitverkocht, zult u noodgedwongen een uitje naar Denemarken (Kopenhagen) moeten forceren waar ze op 10 en 11 januari ten dans spelen, voor dat laatste concert zijn er nog enkele ticketjes. Rep u.

Een groep die na een carrière van ruim  40 jaar (opgericht in 1981) eindelijk de erkenning krijgt die ze reeds in de jaren 80 met hun baanbrekende muziek meer dan verdienden. Geen wonder dat internationale erkenning sneller volgde dan de inlandse, reguliere muziekpers die in die tijd tevergeefs op zoek ging naar een rockgitaar. De ondergrond, altijd zoveel interessanter voor echte muziekliefhebbers, sloot de Brusselaars ook hier bij ons echter onmiddellijk in de armen en ondertussen kun je als muziekliefhebber niet meer om de uitvinders van de electronic body music (ebm) heen.

De concerten in Gent werden zelfs als ‘extra’ op de agenda gezet van de Black Out toer wegens de overweldigende reacties op het aanvankelijke toerschema en de massale vraag naar tickets. Bedankt organisator New Wave Classix!  Ik pikte, na hun fantastische passage op de Lokerse Feesten vorig jaar, graag nog eens een optreden in mijn thuisstad mee. Speciaal voor de shows in Gent mocht Neon Electronics het voorprogramma verzorgen. Dirk Da Davo die ondertussen op de Canarische eilanden zijn stekje heeft gebouwd, kwam er graag even terug voor naar België. Dirk Da Davo kunt u ook kennen van The Neon Judgement, een andere legendarische naam uit de electro wave scene en zowat generatiegenoten van Front 242.

Neon Electronics bracht, geheel naar verwachting, dan ook herwerkte versies van drie The Neon Judgement nummers “Schizofrenic Freddy”, “Factory Walk” dat ze recent nog in elkaar knutselden en “Tv Treated”, maar ook het eigen werk kon overtuigen. En dat laatste is wat mij betreft het allerbelangrijkste. Dirk Da Davo, in het burgerlijke leven gewoon Dirk Timmermans (gitaar en zang) laat zich live begeleiden door Glenn Keteleer (ook bekend als Radical G, zang en elektronica) en Pieter-Jan Theunis op bas. Het drietal zorgde in de 404 voor een muur van opzwepend geluid, dat vooral dansbaarheid hoog in het vaandel voert. Een elektronische ebm ruggengraat waarover elektronische en gitaar 'noise' wordt gegoten en grootstadsmelodeën worden gebraakt waarin het rauwe tot het absurde achter elke hoek (lees noot) loert. Niet zomaar een kopie van baarmoeder The Neon Judgement dus maar een groep die meer en meer zijn eigen geluid en plaats claimt in de wereld van overdonderende ‘beats’ en ‘bleeps’.

In die zin als opwarmer voor Front 242 dus ook een uitstekende  keus.  Neon Electronics, officieel als solo uitlaatklep van Dirk Da Davo gestart in 1999 heeft ondertussen reeds een ferme reeks aan releases op zijn actief, en die gaan van “Nice And Sexy” tot “Follow Your Dreams”. Mocht u dat nog niet hebben gedaan hoog tijd om kennis te maken met deze Neon Electronics dat vooral live goesting deed krijgen om eens hun ‘backcatalogue’ uit te pluizen. Dat kan tellen als opwarmer. Ondertussen was het ook behoorlijk warm in een vol gelopen Gentse Vooruit, want zo wordt de 404 in de volksmond nog altijd genoemd. De bar bereiken tijdens de ‘interlude’ was dan ook een huzarenstukje.

En toen, wel toen zo iets na 21u00 kwam Front 242 vanop het grote scherm naar ons toegewandeld en bereikte de zaal meteen een kookpunt. De 'moshpit' werd al gauw gevuld met armen en benen die alle kanten op vlogen en waar niet zelden ook nog eens een lijf aan vast bleek te zitten. “Body To Body”, dé ebm kraker al vroeg in het repertoire, was al gauw de overtreffende trap en meteen ook een doeltreffende titel. De ouderlingen (sic) onder ons hadden zich ondertussen op het balkon van de concertzaal in veiligheid gebracht. Front 242 is “W.Y.H.I.W.Y.G.” niet meer maar vooral ook niet minder. Het eerste dikke halfuur werden heel wat ‘hits’ aan elkaar gereigd alsof het een koud kunstje was. “Don’t Crash”, “Quite Unusual”,  "No Shuffle", “Tragedy For You”,  “Take One”,  “Masterhit”, "U-Men", “Welcome To Paradise” ... Vraag me niet meer naar de volgorde want die ben ik na het gehots en het gebots in de 'moshpit' helemaal kwijt geraakt. Al weet ik nog wel dat de grote brok ebm eindigde met “Welcome To Paradise”.

In het middenstuk was er een plek voor meer ‘recent’ materiaal als “Fix It”, “Gripped By Fear”, “Punish Your Machine”, ...  Alles samen goed voor zowat een uur en een kwartier dat leek voorbij gevlogen. Front 242, heren op leeftijd, oogden na een dergelijke uitputtende toer nog altijd vitaal want de heren op leeftijd huppelden nog vol overgave over het podium. De pauzes voor Jean-Luc De Meyer, die af en toe eens van het podium verdween en de zang aan Richard23 liet waren en zijn hem gegund. Uiteraard werd Front 242 nog een keer terug geschreeuwd om met  “Happiness (More Angels)” de 'moshpit' nog eens over te laten koken, gevolgd door misschien wel de grootste Front 242 hit aller tijden, mede legendarisch geworden door de bijhorende clip van de Nederlander Anton Corbijn. Ik heb het uiteraard over “Headhunter”. De groep vermoedde dat hij de titel had begrepen als “Egghunter”. De clip legde Front 242 én Anton Corbijn alvast geen windeieren ...  

De groep kwam nadien nog een keer opdagen met op de achtergrond “Work242” in een soort loop waarbij op het scherm meedeinend met het ritme van het nummer fotogewijs een carrière overzicht van deze dappere Belgen werd gepresenteerd. De leden van de groep stonden ondertussen op een rijtje het publiek in te staren, aanvankelijk onbewogen maar al gauw volgden de wuifhandjes en meermaals een uitgebreid dank u wel. Zo verklapte Richard23 dat het eerste optreden van Front 242 in ‘Flanders’ eveneens in de Gentse Vooruit (1983) had plaats gevonden en zo is de cirkel rond.

Vanavond, zondag 5 januari, herhaalt de bende nog eens hun kunstjes in de 404 (Vooruit). Ik kan maar hopen dat u een ticket heeft want u schrijft mee een stukje geschiedenis.  “Never Stop!”, maar dan toch.  Op 25 januari doet deze legende en pionier de live boeken definitief toe. Bedankt Front 242 voor de vele danspasjes die ik op jullie onsterfelijk muziek op de dansvloer (en ik geef toe ook wel in de woonkamer) kon zetten. Zo en nu gaat de backcatalogue voor de rest van de dag op de nikkelbak (want vinyl speelt beter). Dan toch nog “Never Stop!”.

(c) foto's Luc - Who Cares- Luyten, check ook onze fotoreportages voor meer fotomateriaal!

p.s Een volgend event  van New Wave Classix is het Double Dare Festival op 16 en 17 mei, zorg dat je erbij bent!

Neon Electronics (facebook)

Front 242