Ether Agency heeft op zondagavond 12 november 2023 voor een fijne affiche gezorgd! In samenwerking met Alter Prod (een alternatief label uit Wallonië) zakte een 200-tal liefhebbers van het donkere genre af naar Charlerloi. Achteraan het café ‘Les Amis de La ruche Verrière’ grenst een gezellig zaaltje (genre ‘Vooruit’ in ’t klein), waar vier bands op de affiche geprogrammeerd stonden. Je hoorde vooral Frans spreken, toch waren er ook Duitsers uit Aken afgezakt naar Wallonië om deze avond bij te wonen.

Opener was A Week in Doggerland, een post-punkband gesticht in 2013 door Didier en Michel. Frontvrouw Roxane zorgde voor stevig vocaal werk. Helemaal wild werden we er niet van, we juichen wel zeker de experimentdrift toe, zoals het verwerken van een walstempo in een van de songs (titel ontgaat me).

Daarna was het de beurt aan  Dark Minimal Project, een tweekoppige formatie uit Lille (Frankrijk). Koude electro/synthwave, waarbij zowel Guillaume VDR en Ange Vesper de micro deelden. Binnen het genre zit hier wel potentie in: DMP maakte een geslaagde mix tussen L’ Âme Immortelle en Depeche Mode. Zeker ook een woordje van lof/lef voor mevr. Ange, die tijdens het nummer ‘Gin Tonic’ volledig opging in het publiek en de bezoekers strak in de ogen keek. 10 punten voor durf!

Daarna was het de beurt, al met enige vertraging, aan onze Belgische trots The Breath of Life. Net zoals eerder genoemde A Week in Doggerland is TBOF tegenwoordig opgenomen in stal van Alter Prod. Isabelle en haar lakeien kunnen teren op een reeks hits die er dan ook moeiteloos ingingen, zoals ‘Naomi’, ‘Sparks around us’ en uiteraard ook ‘Nasty Cloud’ en ‘Shining’. Een storend brandalarm kon de show niet deren. Ook nieuw werk werd gepresenteerd: ‘Down we go’ is nieuw werk van de gelijknamige ep die je op Spotify kunt (her)ontdekken. 

De ‘massa’ (ahum) wachtte natuurlijk op dat onverslijtbare duo uit Duitsland, pioniers van de Neue Deutsche Todeskunst. Das Ich, alias Bruno Kramm en Stefan Ackermann, die nog enkele uren voor hun optreden hun eigen merchandise stand bemanden en T-shirts met het iconische Das Ich-logo te koop stelden, waren in zeer goede doen. Het was een verademing te mogen vaststellen dat Stefan zijn zeven (!) hersenbloedingen achter zich kan laten. Deze keer lieten ze zich niet bijstaan door hun twee kompanen. Veel verrassingen bracht de setlist niet, alle grote hits passeerden probleemloos de revue: ‘Die Propheten’, ‘Uterus’, ‘Der Schrei’ en Destillat. Persoonlijk was ik zeer blij dat ‘Anti’Christ’ (2002) goed vertegenwoordigd werd met ‘Engel’, ‘Sodom und Gomorra’, ‘Krieg im Paradies’ en het heerlijke ‘Garten Eden’. Dit nummer heeft wat mij betreft ‘Gottes Tod’ van de troon gestoten.

In tegenstelling tot het optreden op WGT 2023 was Stefan levendig, niet vergeetachtig, dartel als een veulen, met een overvloed aan gekke bekken en een persoonlijk gevecht met de microfoon. Bruno ging op het podium wild te keer met zijn mobiel keyboard, gemonteerd op een paal met drie kramakkelige  wieltjes. Dat instrument had hij vakkundig met grijze ducktape voorzien van een soort handgrip: zonder deze had hij dat ding gehaaid het publiek ingeramd. De fans op de eerste rij waren niet gans op hun gemak. Door dat hitsig gedoe ging het tijdens de bisnummers even mis: een van die wieltjes bleef hangen in de monitor en een steunlatje brak genadeloos af. Maar who cares: Das Ich dartelde gewoon verder!

Het was een fijne avond: de combinatie van gevestigde waarden met nieuwkomers werd gesmaakt. De locatie is vanuit Vlaanderen vlot te bereiken, dus wat Dark Entries betreft, mogen daar nog concertjes georganiseerd worden!

Met dank aan Jennie Lem voor de foto's!