‘Acid rock sinds 1997’ of ‘een van de eerste impro-bands van de Krautrock revival’, zo afficheren Zone Six zich op hun bandcamp pagina. De band werd opgericht in de zomer van het genoemde jaar door Dave Schmidt (aka Sula Bassana) die ook in tal van andere bands en projecten actief was en is. Zone Six is zijn psychedelische freak-out project. Alle bandleden spelen ook in Krautzone en al dan niet samen in nog een ganse reeks andere bands, vaak uit de Sulatron stal. Op dit album bestaat de bezetting van Zone Six uit Rainer Neeff (gitaar, fx) (The Pancakes, Krautzone, ex Embryo), Komet Lulu (bass, fx, voice) (Electric Moon, Krautzone) en natuurlijk Sula Bassana (drums, synths, orgel, mellotron, E-piano en A-gitaar) (Electric Moon, Interkosmos, Krautzone, ex Liquid Visions, Sula Bassana solo project, Sulatron labelbaas etc).

“Kozmik Koon” (5 tracks, 44 minuten speelduur) is als we goed geteld hebben het vijfde studio album van Zone Six temidden aan een karrevracht aan live releases. Muzikaal situeren Zone Six zich ergens tussen acid rock, psychedelische jamrock, krautrock en space rock en je kan ze misschien best vergelijken met bands als Acid Mothers Temple of Øresund Space Collective.

De improvisatoire spacerockers van Zone Six maken krachtige en geïnspireerde, grotendeels instrumentale en erg groovy psychedelische jam rock met stuwende acid rock gitaren, de fuzz bass van Komet Lulu en allerlei psychedelisch elektronische Spielereien en effecten.“Maschinenseele” (13 minuten) is zo een eerste brok jammuziek in een wilde mix van psychedelische rock, electronica en trippy soundscapes.

De tweede track van het album is tevens de titeltrack. De titel “Kozmik Koon” is een hommage aan hun vriend Kozmik Ken uit Engeland, de man achter het gewaardeerde festival Kozfest en naar verluidt een beer van een vent. Aangezien in hun thuisomgeving de wasbeer wijd verspreid is, gaven ze hem al snel de bijnaam Kozmik Koon. Vandaar de titel van het album en “Kozmik Koon” is ook de titel van de tweede track. Dit is ook mijn favoriete track van het album. Als ik er dan toch een moet kiezen... Het is een 11 minuten durende jam met weer tal van psychedelische acid freak-out uitbarstingen tussen gitaren, keyboards en drums.

Dan volgen twee kortere tracks van elk 3,5 minuten, “Raum” en “Still”, die haast ongemerkt in elkaar overvloeien. Ik krijg er een beetje een Pink Floyd gevoel bij, een gevoel dat ook bij de eerste twee jams af en toe opdook.

De laatste jam “Song For Richie” is weer een heel lange van haast 14 minuten (de langste track van het album) en is opgedragen aan hun goede vriend Richard van Ess, Richie voor de vrienden, die plots en veel te vroeg onze planeet verliet! Ik heb Richie ook gekend. Ik leerde hem kennen op het Occultrance festival in 2011 in de velden van Oosteeklo als een uitermate lieve, vriendelijke en joviale Duitser van wie we een zakje (zeg maar zak) kratom cadeau kregen met de woorden ‘neem er een beetje van en je wordt actief, neem een beetje meer en je krijgt heel mooie dromen’. Daarna kwam ik Richie nog meermaals tegen op het Yellowstock festival in Geel. De track bouwt rustig op en voert je naar een soort kosmische droomwereld waar ook Richie zich in zijn element zou hebben gevoeld en wordt alsmaar intenser om tenslotte in een orgastische jam te eindigen. In het begin van de track duikt ook een spreekstem op met veel echo en effecten op.

Dit album werd weerom gemasterd door de legendarische krautrocker Eroc (echte naam Joachim Heinz Ehrig, sinds begin jaren 70 drummer van Grobschnitt en de man achter een reeks solo Eroc albums). Dit nieuwe studio-album van Zone Six verschijnt op cd en gekleurd neon-oranje 180 gram vinyl gelimiteerd op 500 stuks.

Website

Facebook

Bandcamp

Henk Vereecken
25/02/2020