|
|||
| Trippen in de hel. Zo mag en kan je de actuele Yelworc muziek gerust omschrijven. Sedert Peter Devin Yelworc solo verder zet heeft de agressie van weleer (denk aan de danshits “Blood In Face” of “Sacred City”) plaats gemaakt voor onheilszwangere sferen en demonische composities die uniek zijn in hun soort. “Icolation” is het tweede deel van de Dante trilogie na “Trinity” dat in 2004 verscheen. Waar “Trinity” de hel representeert staat “Icolation” voor het vagevuur, de zuivering van de dode zielen… weinig reden voor vrolijkheid dus en als de doden al dansen dan is het naar Yelworc normen niet met de lidmaten maar veeleer met hun verdorven geest. De getormenteerde, typische Devin composities, volgen elkaar gedurende bijna 78 minuten in sneltreinvaart op, gevoed met horror elementen, voltrekken tal van occulte en mystieke taferelen zich zonder taboe aan ons geestesoog. Angstjagend gefluister, hoongelach of ritueel gemijmer brengen de luisteraar, lees diegene die wil luisteren, in een soort onaardse, subversieve en weinig alledaagse trance die sommigen als een beproeving zullen beschouwen. Doch, met een beetje goede wil treed je binnen in de leefwereld van Yelworc en vanaf dan is er geen ontkomen meer aan deze fascinatie voor de beerput van de menselijke ziel. Songtitels als “ Without Remorse”, “Phantoms Of Conscience”, “Dark thorn”, “The Shrine Of Illusion”, “Purple Blood”,… zijn tekenend voor de horror die u tijdens de luistertrip omringt. Alle incubi en succubi verzamelen zich rond de Beelzebub van ons ego voor een pijnlijke paringdans. De maskers vallen af (“Mask Off”)en de essentie ontwaakt (“Essence Awake”), de spiegel reflecteert onze eigen duivels, als daar zijn angst en wanhoop, naakte lust en drift en drijft de spot met ons, ellendige tot de dood vervloekte stervelingen. Het vagevuur werkt niet altijd louterend, het risico neemt u geheel zelf… maar geen hemel zonder hel en wie de hel ervaart heeft misschien wel het meest van al recht op een hemel. Deze “Icolation” komt aardig in de buurt van deze hel, maar is evenzeer fascinerend, indrukwekkend en uniek en z’n soort en daarom weet ik Yelworc’s werk als bijzonder te appreciëren. Al geef ik grif toe dat dit niet het album is dat de komende weken dagelijks in m’n cd-speler zal steken… [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
DIN [A] TOD - The Sound of Crash
Spetsnaz - DeadPan
Götterdämmerung - Of Whores And Culture
Tragic Black - The Cold Caress
Stin Scatzor - Industruction
Sinamore - Sevens Sins A Second
Brillig - Mirror On The Wall
Vive La Fete - Jour De Chance + Jour De Chance Bonus
Neon Electronics - Ever After Monkey
Phanatos - Opus 2
Andere besprekingen van YELWORC
yelworC - Trinity
Hollandse Postpunk waar de ‘Post’ wel eens van af dreigt te vallen. Met de baldadigheid van een goed gevulde energiereep. Dat is waar The Reuters al even voor staan. Met albums als ‘We Are From Hu’ en ‘Incubation’ wisten ze hun stempel te drukken op eigen stootkracht zonder omwegen.
Het zijn die Reuters ...
Op internationale vrouwendag zetten ook wij graag vrouwen in de schijnwerpers. Eén van de vrouwen die onze scene mee bepaald hebben is Lisa Gerrard, de mede-oprichtster van Dead Can Dance. Dat Dead Can Dance een pioniersrol heeft gespeeld in de neoklassieke darkwave hoeven we u wellicht niet meer uit te leggen. Ook naast Dead Can Dance ...
Op deze vrouwendag halen we ook graag nog eens Lady Morte van Trobar de Morte boven. Eind 2020 bracht Trobar de Morte immers het uitstekende ‘The Book Of Shadows’ uit, en daar werd de afgelopen week de derde video uit voorgesteld: ‘Plenilunio’. Een ode aan de volle maan, door deze feeërieke Spaanse groep die in ...
Ons drieluik naar aanleiding van internationale vrouwendag sluiten we graag af met Natasha Pakhalenko. Zegt die naam u niets? Denk dan even aan Nytt Land, het Siberische tribal en darkambient-project waar Natasha haar wondermooie stem aan leent. Ook onbekend? Geen probleem, we wilden u vooral wijzen op haar nieuwe project, dat de merkwaardige ...
Sopor Aeternus is een naam die klinkt als een bel. Je houdt er van of niet, maar je moet op zijn minst toegeven dat wat Anna Varney in al die jaren heeft gepresteerd wel zeer bijzonder en opmerkelijk is. Anders houdt je het ook geen 30 jaar (jawel) vol. Dertig jaar geleden verscheen de tape “Es Reiten Die Toten So Schnell”. In ...
Enzo Kreft – Eric Vandamme voor de vrienden – heeft alweer een plaat afgewerkt, en zoals gewoonlijk gaat het om een conceptalbum. Nadat hij op ‘Wasteland’ de milieuproblemen thematiseerde en op ‘Control’ de gevaren van de moderne technologie, gaat hij nog een stapje verder op ‘Different World’. ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...