|
|||
Trippen in de hel. Zo mag en kan je de actuele Yelworc muziek gerust omschrijven. Sedert Peter Devin Yelworc solo verder zet heeft de agressie van weleer (denk aan de danshits “Blood In Face” of “Sacred City”) plaats gemaakt voor onheilszwangere sferen en demonische composities die uniek zijn in hun soort. “Icolation” is het tweede deel van de Dante trilogie na “Trinity” dat in 2004 verscheen. Waar “Trinity” de hel representeert staat “Icolation” voor het vagevuur, de zuivering van de dode zielen… weinig reden voor vrolijkheid dus en als de doden al dansen dan is het naar Yelworc normen niet met de lidmaten maar veeleer met hun verdorven geest. De getormenteerde, typische Devin composities, volgen elkaar gedurende bijna 78 minuten in sneltreinvaart op, gevoed met horror elementen, voltrekken tal van occulte en mystieke taferelen zich zonder taboe aan ons geestesoog. Angstjagend gefluister, hoongelach of ritueel gemijmer brengen de luisteraar, lees diegene die wil luisteren, in een soort onaardse, subversieve en weinig alledaagse trance die sommigen als een beproeving zullen beschouwen. Doch, met een beetje goede wil treed je binnen in de leefwereld van Yelworc en vanaf dan is er geen ontkomen meer aan deze fascinatie voor de beerput van de menselijke ziel. Songtitels als “ Without Remorse”, “Phantoms Of Conscience”, “Dark thorn”, “The Shrine Of Illusion”, “Purple Blood”,… zijn tekenend voor de horror die u tijdens de luistertrip omringt. Alle incubi en succubi verzamelen zich rond de Beelzebub van ons ego voor een pijnlijke paringdans. De maskers vallen af (“Mask Off”)en de essentie ontwaakt (“Essence Awake”), de spiegel reflecteert onze eigen duivels, als daar zijn angst en wanhoop, naakte lust en drift en drijft de spot met ons, ellendige tot de dood vervloekte stervelingen. Het vagevuur werkt niet altijd louterend, het risico neemt u geheel zelf… maar geen hemel zonder hel en wie de hel ervaart heeft misschien wel het meest van al recht op een hemel. Deze “Icolation” komt aardig in de buurt van deze hel, maar is evenzeer fascinerend, indrukwekkend en uniek en z’n soort en daarom weet ik Yelworc’s werk als bijzonder te appreciëren. Al geef ik grif toe dat dit niet het album is dat de komende weken dagelijks in m’n cd-speler zal steken… [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
DIN [A] TOD - The Sound of Crash
Spetsnaz - DeadPan
Götterdämmerung - Of Whores And Culture
Tragic Black - The Cold Caress
Stin Scatzor - Industruction
Sinamore - Sevens Sins A Second
Brillig - Mirror On The Wall
Vive La Fete - Jour De Chance + Jour De Chance Bonus
Neon Electronics - Ever After Monkey
Phanatos - Opus 2
Andere besprekingen van YELWORC
yelworC - Trinity