De naar Berlijn verkaste Israëli Yair Etziony wist bij Dark Entries met vorige albums reeds hoge ogen te gooien. Een artiest die overigens van alle markten thuis is, want naast een vrij grote naam in het techno wereldje, draait hij zijn hand niet om voor psychedelische rock, drone en dark ambient.

Ook op zijn laatste album Ensemble, dat het sluitstuk van zijn Berlijnse trilogie is (voorafgegaan door de albums Deliverance en Ingress) gooit hij het muzikale roer vrij radicaal om.

In plaats van de monochrome duisternis van zijn twee voorgangers verder te omarmen dalen we op Ensemble af naar een gevoel van rust dat vooral zeer kleurrijk aanvoelt.

Tijdens een week vakantie in de zomer van 2019 nam Etziony een duik in zijn psyche. Hij spendeerde zijn tijd met het maken van muziek en fietstochten door de stad. Aanvankelijk was het de bedoeling om gewoon in dezelfde lijn als de vorige albums uit de Berlijnse trilogie verder te gaan. Maar in plaats van dit geluid nog verder te minimaliseren tot de essentie, wat dus eerst het plan was, werd het na twee dagen al vrij duidelijk dat de geschreven muziek een heel andere toon, stemming en karakter had dan eerst verwacht. In plaats van donkere, broeierige minimale composities hoorde hij kleurrijke en muzikale strijkarrangementen en zelfs hier en daar een paar melodische ideeën! Het begon Etziony stilletjes te dagen dat er iets eindigde en een nieuw begin zich aandiende. In dat symbolische opzicht dus een waardige afsluiter, ware het niet dat we over deze kleurrijke (dark) ambient beduidend minder enthousiast zijn.

Ensemble is doordrenkt van de Berlijnse sfeer anno 2019, van de rokerige traditionele bars tot de kantoren van nieuw gevormde bedrijven. Het vergt bijna alles wat de stad anno nu te bieden heeft en tracht dit samen te ballen in een samenhangend werk.

De heldere mix moet dan weer doen denken aan broeierige zomer van 2019. Zelf ervaren we Berlijn echter opwindender dan de tonen waarmee Etziony zijn stad deze keer schildert. Het resultaat van Etziony’s fietstochten ervaren we dan ook niet als herkenbaar. Maar grote fans van onder meer GAS, Boards Of Canada, Alessandro Cortini, Thomas Koner, ISAN en Basic Channel zijn waarschijnlijk beter te overtuigen.

Een ander verschil met de vorige albums is dat Etziony zijn manier van werken veranderde. Zo keerde hij terug naar materiaal dat hij jarenlang niet meer gebruikt had, zoals de Nord Modular en MAX/MSP. In tegenstelling tot de vorige albums verschoof de nadruk van analoog geluidsontwerp naar de opstelling van strijkers en melodieën. Het kenmerkende dystopische gevoel blijft aanwezig maar staat iets als optimisme niet in de weg.

Dimi Brands
08/02/2020