|
|||||||||||||
De naar Berlijn verkaste Israëli Yair Etziony wist bij Dark Entries met vorige albums reeds hoge ogen te gooien. Een artiest die overigens van alle markten thuis is, want naast een vrij grote naam in het techno wereldje, draait hij zijn hand niet om voor psychedelische rock, drone en dark ambient. Ook op zijn laatste album Ensemble, dat het sluitstuk van zijn Berlijnse trilogie is (voorafgegaan door de albums Deliverance en Ingress) gooit hij het muzikale roer vrij radicaal om. In plaats van de monochrome duisternis van zijn twee voorgangers verder te omarmen dalen we op Ensemble af naar een gevoel van rust dat vooral zeer kleurrijk aanvoelt. Tijdens een week vakantie in de zomer van 2019 nam Etziony een duik in zijn psyche. Hij spendeerde zijn tijd met het maken van muziek en fietstochten door de stad. Aanvankelijk was het de bedoeling om gewoon in dezelfde lijn als de vorige albums uit de Berlijnse trilogie verder te gaan. Maar in plaats van dit geluid nog verder te minimaliseren tot de essentie, wat dus eerst het plan was, werd het na twee dagen al vrij duidelijk dat de geschreven muziek een heel andere toon, stemming en karakter had dan eerst verwacht. In plaats van donkere, broeierige minimale composities hoorde hij kleurrijke en muzikale strijkarrangementen en zelfs hier en daar een paar melodische ideeën! Het begon Etziony stilletjes te dagen dat er iets eindigde en een nieuw begin zich aandiende. In dat symbolische opzicht dus een waardige afsluiter, ware het niet dat we over deze kleurrijke (dark) ambient beduidend minder enthousiast zijn. Ensemble is doordrenkt van de Berlijnse sfeer anno 2019, van de rokerige traditionele bars tot de kantoren van nieuw gevormde bedrijven. Het vergt bijna alles wat de stad anno nu te bieden heeft en tracht dit samen te ballen in een samenhangend werk. De heldere mix moet dan weer doen denken aan broeierige zomer van 2019. Zelf ervaren we Berlijn echter opwindender dan de tonen waarmee Etziony zijn stad deze keer schildert. Het resultaat van Etziony’s fietstochten ervaren we dan ook niet als herkenbaar. Maar grote fans van onder meer GAS, Boards Of Canada, Alessandro Cortini, Thomas Koner, ISAN en Basic Channel zijn waarschijnlijk beter te overtuigen. Een ander verschil met de vorige albums is dat Etziony zijn manier van werken veranderde. Zo keerde hij terug naar materiaal dat hij jarenlang niet meer gebruikt had, zoals de Nord Modular en MAX/MSP. In tegenstelling tot de vorige albums verschoof de nadruk van analoog geluidsontwerp naar de opstelling van strijkers en melodieën. Het kenmerkende dystopische gevoel blijft aanwezig maar staat iets als optimisme niet in de weg.
Dimi Brands |
False IndustriesVolgende besprekingen
Murmur Of Monks - Sacrament
Izakaya Heartbeat - Subterranean Sunset (vinyl)
Serpentyne - Angels of the Night
Del Lumanta - Preparations
MoE/Pinquins - Vi Som Elsket Kaos
Wildnorthe - Murmur
Soft As Snow - Take Your Honey
Uhushuhu - Bones & Drones
Mono No Aware - Mujoo
Syntech - Shadows Above Me
Andere besprekingen van YAIR ETZIONY
Yair Etziony - Ingress
Yair Etziony - Deliverance
Yair Etziony - Albion Remixes
Veel te onderschat, tenminste dat is mijn oordeel over deze Zweedse Then Comes Silence, die met “Machine” een nieuw album aankondigt, dat vooraf wordt gegaan door de single ”We Lose The Night”, waarmee u via onderstaande clip kunt kennismaken. Voor Europa staat SPV in voor deze release. Op 25 april speelt Then Comes ...
De lente klopt al aardig op de deur, al zult u nog een beetje geduld moeten hebben vóór de nieuwe Ataraxia - die zowel digitaal als fysiek in een digipak en op vinyl verschijnt én als hard cover digibook gelimiteerd op 400 exemplaren - uw muziekverzameling kan aanvullen. Mysterieus als vanouds, maar opgebouwd rond een ...
Voor de grotere festivals moet u af en toe ook een keertje bij de oosterburen naar binnen kijken. Traditiegetrouw vindt in de late winter het E-Tropolis Festival plaats, dit jaar op zaterdag 14 maart met in een glansrol (headliner) onze eigenste Front 242.
Plaats van het gebeuren: de Turbinenhalle in Oberhausen (niet zo heel ver weg van ...
The Jesus And Mary Chain zijn rzanedsnel bekend geworden, midden in de jaren 80. Hun debuut 'Psychocandy' werd onmiddelijk een succes. De muziek is dan ook zeer aanstekelijk. Een paar eenvoudige akkoorde overstemd door noise en feedback, en daarachter zeemzoete melodiën en weemoedige teksten. Het succes kende evenwel ook een weerzijde. ...
De term experimentele muziek is een vlag die vele ladingen dekt. De kans dat u binnen deze weelderige wildgroei de bomen door het bos niet meer ziet, is dan ook niet gering.
Gelukkig bestaan er dan evenementen zoals het AntennA Festival alwaar men ons laat kennismaken met een uitgebreide staalkaart van wat je onder de noemer experimentele ...
Met Let’s Play (Two Girls & A Goat) leverde Ordo Rosarius Equilibrio wederom een ijzersterk album af. Frontman Tomas Petterson omschreef het zelfs als zijnde “de finale versie van zijn project.”
Binnen enkele maanden keren de Zweden terug naar Aarschot alwaar ze het Porta Nigra festival mogen afsluiten.
Voer genoeg ...
Plan K is een zaal die met geschiedenis beladen is. 40 jaar na het optreden van Joy Division in deze zaal wordt een speciale avond gehouden, die slechts voor weinigen bestemd is. Op 17 januari 1980 speelde de groep rond Ian Curtis hier immers voor de tweede en laatste keer. Een van de aanwezigen was Philippe Carly, die foto’s nam van ...