Als we over industrial en gothic spreken, denken we zelden aan Oceanië. Nochtans bracht dit continent naast een overdosis kangoeroes heel wat bekende namen voort in het genre: SPK, Valor (Christian Death), Split Enz, Ikon, Disjecta Membra en de Nick-Cave-Bands Boys next door, Grinderman en The Birthday Party.

Toen we deze cd voor de eerste maal beluisterden, hadden we er geen idee van dat één van de allergrootste namen uit het Australische 80s industrialmilieu voor ons lang. Xordox is namelijk een nieuw pseudoniem van JG Thirlwell, beter gekend als Foetus.

Wie echter een nieuwe Foetus verwacht is eraan voor de moeite. Dit is een zuiver instrumentaal en volledig elektronisch werk waarin snelle synthesizersequenzen een hoofdrol spelen. Denk aan het nummer Awakenings van Delerium? Zoiets, maar dan zonder de extra soundscapes. (Kent u Awakenings van Delerium niet? Stop dan met lezen, sluit dit venster af en Youtube het onmiddellijk!).

Over de plaat die voor ons ligt kunnen we vrij kort zijn. Dit is een plaat vol glasheldere, warme synthesizergeluiden. De geluiden vormen makkelijke in het oor liggende melodieën en die melodieën worden gebracht op barokke wijze, namelijk met een overdosis appegio’s. De productie is, vanzelfsprekend, uitmuntend en draagt ook bij tot de sfeer. Hoewel de appegio’s / snelle noten in 87,5 % van alle nummers voorkomen, is hun functie wel steeds anders. De ene keer brengen ze gejaagdheid, maar net zo goed is de klank zo zacht dat ze toch rust brengen. Alsof tijdens een rugmassage de masseur ineens begint te trommelen met zijn handen.

Deze plaat is best genietbaar, maar er zijn af en toe toch enkele elementen die ons uit de sfeer halen. Die aartslelijke basdrum en goedkope leadklank (die klinkt als een preset uit de MicroKORG-Synth) die het -nochtans magistraal- opgebouwde Corridor ontsieren. Voor één keer raden we u trouwens aan om de digitale versie of de cd te kopen in plaats van het vinyl. U krijgt dan immers het sublieme Asteroid Dust cadeau: een kwartier durende parel!

Het bekende Discogs-platenforum spreekt over ‘experimental electronic’. Geen idee wie dit heeft gepost maar we gaan hier absoluut niet mee akkoord. Dit iD een iets modernere versie van Berlin School (Tangerine Dream en dergelijke). Bovendien leunt de muziek ook zeer sterk aan bij heel wat synthetische new wave en synth pop. Toegankelijk is het wel. Iets te voor ons, maar probeert u vooral zelf!

Één ding is zeker: JG Thirlwell bewijst nog maar eens dat hij niet plooit voor een stijl meer of minder. En wat u ook van deze plaat vindt, de man is een genie.

Peter De Koning
13/12/2017