|
|||
| Een vreemde naam, een vreemde verpakking en (be)vreemde(nde) muziek. Al wordt in de bijgeleverde biografie verwezen naar namen als Swans, Joy Division en Arvo Part Xiu Xiu is niet voor één genre te vangen. Xiu Xiu? Inderdaad, een naam die ons tot voor kort ook totaal onbekend was, maar met deze “La Foret” zeker niet aan z’n proefstuk toe is. Zo verschenen eerder albums als “Knife play”, “A promise” en “Fabulous muscles” al op cd. Xiu Xiu, het project van ene Jamie Stewart, is ’s mans eigenste creatieve uitlaatklep voor ’s mans individueelste emoties en eigenzinnige muzikale composities die van een soort post moderne en meer klassieke avant-garde tot meer toegankelijke post rock composities rijken. Doorheen deze muzikale veelzijdigheid is er één constante, de introspectieve en donkere sfeer die van “La Foret” afstraalt en er een allesbehalve gemakkelijk verteerbaar album van maakt. Er wordt gefluisterd, geschreeuwd, zelfs gestotterd net zoals de drums soms buiten de maat blijvend doorhameren, wijnglazen lijken te breken of atonale gitaren nog meer bevreemding in de nummers lijken te blazen. Bizar of op z’n minst non conventioneel en vooral met niets of niemand te vergelijken da’s buitenbeentje Xiu Xiu. Nick Cave in het kwadraat tijdens z’n mees existentiële fase? Het gereanimeerde lijk van wijlen Ian Curits in een depressieve bui? “Pox” en “Bof people”, niet toevallig twee nummers waartoe ook een videoclip werd gedraaid, zijn de meest toegankelijke composities die meteen aantonen dat Jamie Stewart wel degelijk over het talent beschikt om gitzwarte indie rock te produceren, indie rock die meermaals verwant lijkt aan post industriële en apocalyptische dansmuziek Maar evengoed als een deviant wiegeliedje kan klinken. Nummers als “Baby captain”, “Saturn”, “Ale” of opener “Clover” zijn dan weer een experimenteel zoeken naar een muzikale vertaling van een niet altijd even benijdenswaardige gemoedstoestand. Vaak minimaal en kil van arrangementen. Deze “La foret” vraagt oefening, is weinig toegankelijk en derhalve niet geschikt voor de pretconsument, maar “La Foret”weet wel verwondering op te wekken. En dat is op zich al opmerkelijk genoeg. “La Foret” is een kunstzinnig avant-garde album dat als een onheilszwangere schaduw over de luisteraar hangt. Een luisteraar die, in de meeste gevallen, kan en zal ontsnappen wegens te verstikkend maar desgevallend ook gefascineerd en verwonderd kan blijven verder luisteren. Eentje voor de durvers en zij die de conventionele clichés van het dark wave genre van zich af durven werpen voor… nog meer eigenzinnige duisternis. Niet aan te raden onder de 18 en verboden voor labiele persoonlijkheden. [KI] Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Klaus Schulze - Moonlake (CD)
Various Artists - Advanced Electronics vol. 4 (2CD)
KMFDM - Hau Ruck (CD)
Oophoi & Louisa John Krol - I Hear The Water Dreaming
Daemonia Nymphe/Louisa John-Krol/Nikodemos Triaridis - Ghost Fish
The Mission - Lighting The Candles 2DVD+CD
Streeturchin - Native (CD)
Lola Angst - Am I Dead? (MCD)
Blind Passengers - Timemachine (2CD)
Geistform - Sequentia 2.0 (CD + live CD)
Andere besprekingen van XIU XIU
Xiu Xiu - Angel Guts : Red Classroom
Naar goede jaarlijkse gewoonte kan je binnenkort weer proeven van het betere ritmische werk op het Hands-label.
De affiche van Forms Of Hands 19 ziet er als volgt uit:
vrijdag 26 april:
Mono No Aware
S.K.E.T.
Gatto Nero
16Pad Noise Terrorist
Katran
Supersimmetria
ICD-10
zaterdag 27 april:
Winterkälte
Geistform
Heimstatt ...
Gitaarheld Dick Dale (echte naam Richard Anthony Mansour) stierf op 16 maart op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd geboren op 4 mei 1937 in Quincy (Massachusetts) en was van Libanese afkomst. Zijn oom, die in buikdansclubs speelde, leerde hem als kind darbouka spelen, de trechtervormige trommel, en oud, de Arabische luit. ...
Tijdens de tweede editie van Black Easter, in 2016, waren we met verstomming geslagen na het concert van Jo Quail. Enkel met haar cello (en een ingenieus looping-systeem) wist ze de zaal in te palmen en aardig wat nieuwe zieltjes te winnen. Organisator Ward De Prins had een goede band met de Londense, en zag er niet tegen op reisjes te maken ...
Ze zijn er de fel begeerde WGT tickets!! Dit jaar betaal je voor een ticket € 130... Ik weet het elk jaar een beetje meer maar je krijgt er wel enorm veel voor terug. Vijf dagen vertier en plezier, wat dus neerkomt op iets meer dan € 25 per dag en je reist nog eens gratis met het openbaar vervoer ook. Wilt u uw tent opslaan op de ...
Nooit van gehoord? Zonde. Ik vertoef tegenwoordig virtueel vaak in Amerika, makkelijk zat want geen visum nodig. Dat Trump daar mee verantwoordelijk is voor tientallen post punk bandjes die uit de onderbuik van een vertwijfelde en gespleten Amerikaanse samenleving de kop op steken, wel daar ben ik de man dankbaar voor. Laat dat dan ook het ...
Mephisto Walz is een legende, tenminste voor zij die in de jaren 80 een boon hadden voor de death rock en gothic rock en in het bijzonder de Christian Death familie op de voet volgden. In Europa is er nog nauwelijks iets te horen over en van deze groep rond ex-Christian Death lid Bari Bari, al had de groep in de tweede helft van de jaren 80 ...
Er zijn kwatongen die beweren dat de muziekbusiness dood is, anderzijds blijven de nieuwe groepjes bij Dark Entries binnen druppelen en blijven vooral underground labels, die nog worden opgericht uit liefde voor muziek, uit de grond schieten. Is deze dood dan wel zo definitief? Of is er nog hoop na de bombarderie van klaagzangen en negativiteit. ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...