|
|||||||||||||
Het jaar 2019 zit er bijna op. Zoekt u dus vooral niet verder. We hebben het gevonden : de revelatie van het afgelopen jaar. Hun naam klinkt zoals de lampjes in je kerstboom : Wires & Lights. Zij die Passion Play nog van ergens kennen moeten weten dat het de nieuwe band is van Justin Stephens en die middels een vrij klassieke line-up met debuutalbum A Chasm Here And Now een perfecte balans weet te vinden tussen Indie en Postpunk. Een revelatie dus, want zelden klinkt een eerste album zo voortreffelijk. Er zijn zeker wel wat herkenningspunten te vinden met bijvoorbeeld een New Model Army of White Lies. Maar wat het bijzonder maakt zijn de catchy zanglijnen en dito stemgeluid. Vergelijkbaar met wat A Projection ook wel eens durft te manifesteren. Laat het dan ook maar een kleine stap zijn om een album af te leveren dat onderling in zijn tracks en voldaan in zijn geheel nog wel even blijft natrillen. Gevarieerd en toch evenwichtig. Opener Drive gaat net als Sleepers van slag zonder omwegen, terwijl de slag en de stoot worden getemperd door de grootsheid van Anyone, Cuts en het haast mysterieuze meer dan 7 minuten durend Dead To Us. Swimming stond al eerder, toen in foetus-versie, op de Pagan Love Songs volume 3-compilatie, en nu volledig van zijn navelstreng ontmanteld groots te wezen. Pure Postpunk uit hedendaagse tijden is 24H, waarbij we een link vinden die leidt richting The Beauty Of Gemina. Om niet veel later de eigen Wires & Lights-stempel met tempowisselingen te garanderen. Experimenterend met de elektronica-onderlaag klinkt Controller:Resistor vooral spannend. Electric en afsluiter Going, Going, Gone moeten het hebben van een straffe opbouw. Laten we wel wezen, het gaat nog maar om een debuutplaat. De vakkundigheid heeft Wires & Lights dan wel weten te vergaren in eigen verleden. Maar toch, met A Chasm Here And Now leveren ze een eerstgeborene af die al vlot op eigen benen kan staan. En die zijn toekomst nu reeds volwassen ziet worden.
Danny Quetin |
SPVVolgende besprekingen
Such Beautiful Flowers - Neon Gloom
Sebastopol - Moondust And Black Stars
The Roswell Incident - Trapped – Part One
Alex Braun - Chasing Cars
Miel Noir - The Phoenix-Swarm
Sweet William - Laughter Filled With Pain
Various Artists - Sonic Emissions 2019
Kadaver - The Girl With The Missing Face
Roland Bucher - Viaje
Inner Paradise - The Wrong Buddha
Dirk Ivens laat de afgelopen tijd niet alleen met Dive van zich horen. (Dive, dat met 'Where Do We Go From Here?' één van de beste platen van 2019 uitbracht, aldus de Dark Enries redactie.) Neen, Ivens grijpt ook terug naar zijn allereerste project: Absolute Body Control, de electrogroep die hij in 1979 al oprichtte, ...
Bysmarque & SnowWhyte ontstonden uit de assen van de dark metal groep Arcane Rain, als zangeres Mel en toetsenist Roman besluiten om met hun tweeën een nieuw project op te zetten. De groep maakt een mix van electro en synthpop, wat in 2019 tot het aangename debuut 'Once Upon A Time' leidde. Maar voor hun laatste werk - de ...
Met pijn in ons hart missen we allemaal de grote festivals en de leuke concerten. We snakken naar livemuziek en liters bier! Maar ja, als surrogaat stemmen we dan allemaal af op live concerten die via het internet worden gestreamd...
De mensen die nu al een jaar dromen van stampen in de modder op het Heidnisches Dorf raad ik dan ook aan ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
BOEM PAUKESLAG! Het is zoals u misschien weet vandaag 125 jaar geleden dat de belangrijke modernistische dichter Paul van Ostaijen werd geboren.
Wij betrekken zijn legendarische opener van zijn gelijknamige gedicht echter voor het heugelijke nieuws dat de allereerste videoclip van Dark Entries favorieten Miel Noir een feit is.
Het ...
U kon het reeds lezen: ons neofolk minnend hart sloeg een tikkeltje sneller na het horen van In A Summer’s Silence, het debuut van Inanis Yoake.
Dit duo bestaande uit de Italiaan Simone Skelton en de Japanse Risa Hara ging aan de slag met onder andere Tony Wakeford (Sol Invictus) en Lloyd James (Naevus) op dit album, dat een vlaag ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...