Ik kan het nog steeds niet nalaten te wijzen op het verleden van deze band rond de Oostenrijker Albin Julius (echte naam Albin Martinek), de man achter Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand. Tot 10 jaar geleden maakte de man als Der Blutharsch nog neofolk en over the top bombastische martial industrial die zo een beetje een afkooksel was van Laibach en Autopsia. Voor Der Blutharsch oogstte hij trouwens veel roem in de zwarte scene als de helft van het martial medieval project The Moon Lay Hidden Beneath A Cloud.

Maar met de naamsverandering (of uitbreiding) van Der Blutharsch naar Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand kwam ook een complete stijlwissel en het hol bombast van zijn martial werd ingeruild voor naar de sixties en seventies lonkende spacerock, acid rock en zwaar psychedelische krautrock die veel dichter stond bij Hawkwind of Jefferson Airplane dan bij Laibach en volgelingen. En we zijn nu al – als ik goed geteld heb – aan de elfde release in de nieuwe stijl inclusief materiaal in samenwerking met andere acts zoals Aluk Todolo (post blackmetal krautrock), Josef Dvorak & Fuckhead, het Brusselse Wolvennest (met leden van La Muerte en Mongolito) en nu dus White Hills.

White Hills zijn dan weer een heavy space rock band uit New York die in wisselende bezetting sinds 2003 een onoverzichtelijke stroom van een 15-tal studio-albums uitbracht naast nog een aantal cdr’s, live albums en talloze samenwerkingen met geestesgenoten als Gnod, Farflung en The Heads. Naar eigen zeggen zijn ze ‘fuzzed out motorik psychedelic goth punks’ met roots in dystopisch futurisme. Ook White Hills laten zich inspireren door psychedelic rock en krautrock bands zoals Hawkwind, Can en Pink Floyd en evenals Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand die ik al bezig zag in Het Bos (Antwerpen), zijn ze live erg sterk, zoals ik al mocht getuigen in de al even Antwerpse Trix.

"Desire" is met zijn vijf tracks van 4 à 5 minuten eigenlijk een EP of mini-album met 23 minuten speelduur en komt ook uit op zwart of lila-rood vinyl met een groef op slechts een kant van de plaat. Der Blutharsch zangeres Marthynna haalt op dit eigenlijk te korte plaatje weer het beste in zich naar boven. De samenwerking leverde een zweverig psychedelisch keyboardgeladen meesterwerkje op dat je spontaan associeert met dikke dampen hasj of ander THC-houdend spul. Groovy basslijnen, psychedelische gitaarklanken en theremin-achtige spacey geluidjes maken de ervaring compleet.

De laatste track "Lover" met een overmaat aan groovy en zweverig psychedelisch keyboardwerk is mijn absolute favoriet maar het ganse mini-album biedt een zeer boeiende luisterervaring voor de liefhebber van psychedelic rock, acid rock, spacerock en aanverwanten. Elementen van post punk zitten er ook nog in, maar diegenen die het nog steeds niet kunnen verwerken dat Albin Julius hippie is geworden, kunnen deze kelk toch maar beter aan zich voorbij laten gaan.

Website Der Blutharsch

Facebook Der Blutharsch

Bandcamp Der Blutharsch

Facebook White Hills

Bandcamp White Hills

Henk Vereecken
10/05/2018