|
|||||||||||||
Een album waar ik, en ik niet alleen, naar uitkeek is deze “Image”, het debuut van dé Belgische post punk formatie van het moment Whispering Sons. Een debuut inderdaad al bracht de groep na het winnen van Humo’s Rock Rally (alweer twee jaar geleden ondertussen) al een paar fijne releases, u herinnert zich zeker de ep “Endless Party”, aan man en vrouw met een bloedend hart voor donkere strak getrokken gitaargordijnen en pompende ritmes. Het leverde meer dan terecht ook succes op in het buitenland. Nu is hij er dus, “Image” een album dat, gelukkig maar, het getrokken spoor naadloos verder zet, jeugdige post punk met de wortels fier in de jaren 80, ja zelfs een spat cold wave, want de muziek van Whispering Sons is nog altijd even donker, existentieel en strak. Zo hebben wij het graag want waarom heet dit webzine hier anders Dark Entries. Juist. Opener “Stalemate” zet de luisteraar meteen voor een voldongen feit. Hier wordt je ongemakkelijk van of je verdwijnt en wordt verteerd in en door de intenstiteit van de muziek van dit vijfkoppige gezelschap. Brandend maagzuur. Fenne Kuppens stuurt het duister met haar atypsiche maar net daardoor overweldigende stem de richting uit van de luisteraar. “Got A Light”? niet dat het onze ziel gaat verlichten maar toch... ‘how are you feeling’... het wordt bijna onmogelijk daar nog een standaard en nietszeggend ça va op te antwoorden. Dan maar een beetje dansen in mezelf op de het heerlijke gitaar gekletter van “Alone” (zie clip 1). Nieuw hitje jongens en meisje? “Skin” spookt na in je hoofd, onder jouw rauw vel zeg maar over willen maar niet kunnen of beter niet lukken, alles laat littekens na. En toch, toch hebben we tegenwoordig altijd “No Time” (zie clip 2) omdat we zo druk bezig zijn met het vermeend opvullen van een alles overheersende leegte.. ‘the streets bleed, but the city still stands”. Hoekig, naakt en rudimentair dit nummer dat me zelfs een beetje aan Lebanon Hanover doet denken hoe hard ik me ook had voorgenomen niet te gaan vergelijken. Mocht ik over de vinyl versie beschikken, de rode is al uitverkocht, dan draaide ik nu de schijf op mijn nikkelbak om, om “Fragments”, een andere dijk van een song, lost te laten. Nu blijf ik in mijn luie zetel hangen, terwijl dit beeld, deze “Image” gekleurd door de muziek steeds verder binnendringt. Puik baslijntje. Ik hoor van Fenne dat het goed is om te huilen en ze heeft alweer overtschot van gelijk, de gitaren huilen mee. Nog meer spanning in “Hollow” met de existentialistische oerschreeuw die de cold wave van weleer zo eigen was. Een nummer dat zich zelf opblaast tot grootse daden. Breekbaarheid en twijfel zou het thema van “Waste” kunnen zijn, schreeuwerig en wanhopig bijt Fenne van zich af terwijl de zweespslagen van de muziek haar blanke zieltje martelen. Maar ze herpakt zich en trekt haar dansschoentjes aan op “Dense” dat galmt als zwartgallige punk rock. Het titelnummer “No Image” mag meteen een punt zetten achter dit 10 songs tellende debuut. En dat punt is er één in het vet ook al lijkt de muziek een zekere rust te hebben bereikt tot alles walsend aanzwelt. Een vals beeld dus. “No Image” blijft koortsig, de uitputting is nabij, een mijmering op het trillen van een gevoelige snaar en een mistroostige pianoriedel. Deze “Image” is hoewel strak en coherent qua klankkleur ook nog een keer bijzonder divers en intens en schreeuwt erom om gehoord te worden. Weinig Belgische debuutalbums gehoord die zo zelfbewust, zo integer, zo rauw, zo dreigend en donker zijn en zo onder je vel gaan zitten. Als je maar durft luisteren ten minste. Proficiat een kus voor Fenne en een pint voor de heren, op zijn minst. Al weet ik niet wie zich nu benadeeld voelt. Dit album zal hoog staan in mijn eindejaarslijst en wil ik u van ganser harte aanbevelen!
Kurt Ingels |
PIASVolgende besprekingen
Howlin' Sun - Howlin' Sun
Bryan Lewis Saunders - Near Death Experience
Kezdown - Escape Lane
Anemone Tube - The Three Worlds - Vanity of Allegory
Jana Irmert - Flood
Sathönay - Lost a home
Emmerhoff & The Melancholy Babies - Circle Six
Jean Jean - Froidepierre
Helix - Twin
Psyclon Nine - Icon Of The Adversary
Andere besprekingen van WHISPERING SONS
Whispering Sons - Endless Party
Ondanks onze warme oproep om toch wat massaler op het appel te verschijnen, moesten we bij het betreden van de Zappa tot onze teleurstelling vaststellen dat deze in dovemansoren was gevallen. Een spijtige zaak, zowel voor de organisatie, maar in de eerste plaats voor de afwezigheden, die, getuige de klinkende namen die vandaag op de Black ...
Hoor ik daar een klaagzang? Er wordt geen gothic (rock) meer gemaakt? Foei. Gelukkig is er nog Oskar Terramortis, tegenwoordig labelbaas van het post gothic label, die voor ons eventjes 45 jawel, 45 actuele Amerikaanse acts uit het genre (interpreteer dit ruim en donker) op een rijtje zet en dit zomaar eventjes via bandcamp gratis en legaal ...
Black Easter, in het verleden was het tweemaal het door ons erg gesmaakte muzikale paradepaardje van Dark Entries webmaster/mede Peek-A-Boo oprichter Ward de Prins. Ward overleed vorig jaar geheel onverwacht, en wat zou er mooier zijn qua eerbetoon aan deze prachtige persoon dan nog eens een keertje zijn festival te laten doorgaan ter zijner ...
Het zal u niet ontgaan zijn dat de Paashaas dit jaar heel wat evenementen in België rondgestrooid heeft.
In uw zoektocht naar de lekkerste eitjes helpen we u graag een handje middels dit beknopte overzicht.
(vrijdag 19 april) In JH De Wommel kan je dit weekend drie dagen lang genieten van het beste wat het minimal wave genre te ...
Het duurde een beetje langer dan voorzien, maar binnenkort zal de vernieuwde locatie van de Maastrichtse club de Muziekgieterij dan toch de deuren openen.
Voor het allerlaatste evenement in de ‘oude’ Muziekgieterij slaat men aldaar de handen ineen met Linke Soto en EPM Music om met een affiche voor de dag te komen die de liefhebbers ...
18 april 2017 verliet bezieler en zanger Voe Saint-Claire van Angels Of Liberty ons... Veel te vroeg. De groep deed mijn gothic rock minnend hart weer sneller bonzen met het fantastische debuut “Pinnacle Of The Draco” (2012), oorspronkelijk uit op het eigen Secret Sin label, dat bol stond van de klassiekers. Tenminste, in een rechtvaardige ...
Wie haar nog niet gespot had op Joy Division-tribute A Change of Speech… en haar eerste album …and so the morning comes gemist had, die kon Evi Vine in 2016 ontdekken op het Black Easter Festival in Antwerpen, waar ze haar tweede album Give Your Heart To The Hawks voor kwam stellen. Tijdens die editie speelden 2 artiesten het ...
Onlangs mochten wij tot onze grote vreugde kennismaken met het nieuwe Belgische duo La Merde. Hun eerste cassette Dood En De Merde liet een verpletterende indruk achter bij uw recensent van dienst die niet toevallig hoog oploopt met The Moon Lay Hidden Beneath A Cloud en soortgelijke “wereld-serpenten”, net het straatje waarin ...
Als er een naam is binnen de Belgische underground waaraan je de laatste tijd onmogelijk ontsnappen kan, is het wel die van Ashtoreth.
Hoewel Peter Verwimp nog maar enkele jaren onder deze noemer naam begon te maken in het dark ambient genre, wist hij zich al heel snel op te werken tot een naam om rekening mee te houden. Op de productiviteit ...