Op de derde editie van Trouwfest kregen we een vintage Wappenbund set te horen. Het mocht ook wel aangezien het het allerlaatste optreden van de Duitsers heette te zijn.

Toen ik hen tijdens de soundcheck in de namiddag zei dat het een hele eer was dat ze mijn festival hadden uitgekozen om een punt achter hun carrière te zetten werd dit al lachend beantwoord met de woorden dat ieder Wappenbund optreden hun laatste is.

Toch lijkt het er stilaan wel echt op dat Sven Bussler de stekker uit het zeer roemrijke martial project heeft getrokken.

Althans dat maken we toch op uit het feit dat alle Wappenbund albums op Bandcamp gratis ende voor niets te downloaden vallen (wens je een fysiek exemplaar dan dien je echter zoals vanouds diep in de buidel te tasten).

Sven had het concert van Trouwfest ook opgenomen met als bedoeling dit ook als zwanenzang op de markt te brengen. Concrete plannen hieromtrent zijn er vooralsnog niet (ik moet dringend nog eens contact met hem opnemen), maar onlangs verscheen wel het in eigen beheer uitgebrachte Auferstehung en dit op verschillende formats (vinyl, tape in houten box, cdr in box met T-shirt, een glazen plaat met print en vlag).

Maakte men op hun vorige wapenfeit, een split met Erdschleife nog een zijstapje richting power electronics binnen het vertrouwde geluid, dan trekt Wappenbund op Auferstehung nog eens alle gekende registers wagenwijd open.

‘Einmarsch der Götter’ is een lijvige opera van tien minuten die nog eens mooi opsomt waarom het tussen ons en Wappenbund liefde op het eerste gezicht was.

Het weemoedige ‘Auferstehung I’ temporiseert wat, geen overbodige luxe wanneer je weet wat ons nog te wachten staat.

Zeer herkenbaar klinkt ‘Himmliches Heer’, dat lijkt op een update van een van hun grootste hits binnen het genre, ‘Empires’. Die opzwepende combinatie van neoklassiek en percussie klinkt enorm vertrouwd in de oren. Helaas moeten we het deze keer zonder de prachtige vocalen doen. Desalniettemin een euforische hymne, iets waar Wappenbund duidelijk een patent op bezit.

Ook de zweverige combo van koorzang, percussie, orkest en synths zoals we horen tijdens ‘Auferstehung II’ klinkt niet nieuw. Maar ook hier geld weer dat een groep als Wappenbund van ons gerust een keertje in herhaling mag vallen. Twin Peaks met een martialsoundtrack zou tevens een rake omschrijving van het nummer in kwestie kunnen zijn. Sfeer creëren, Wappenbund blijft het doen met schijnbaar gemak en heeft in de verste verte geen concurrentie te vrezen.

Auferstehung is tot nader order de laatste Wappenbund, maar dat kan van alles wat Wappenbund doet gezegd worden. Wordt mogelijks dus nog vervolgd. We mogen het hopen want deze unieke band heeft bij ons meer dan een streepje voor. Is het einde dan toch onherroepelijk, dan wordt het licht met Auferstehung in alle stijl uitgedaan. Dit laatste (?) avondmaal is met z’n 28 minuten wel van veel te korte duur. Scheiden doet lijden, dus dan maar de korte pijn? Niets is minder waar, want onze repeatknop draait overuren dankzij Auferstehung.

Wappenbund (Bandcamp)

Dimi Brands
07/01/2021