Op het Finse label Actcom Music verscheen zopas “WIR” (7 tracks, 24 minuten) de debuut EP op cd’r van Wake Island Rail. Hierop staan songs over het menselijk ras, het dierenrijk en de planeet Aarde op lyrics die al een paar jaar geleden werden geschreven en muziek met een atmosferische en experimentele ondertoon. De bezetting van Wake Island Rail bestaat uit leden van de eveneens Finse ‘anti-gnomemartialindustrialneofolkmetalband’ TONTTU.

Na een intro met neoklassiek pianopingel volgt met “The Softer The Noise” een soort kampvuur neofolksong in de geest van Death In June of Sol Invictus met typische mannelijke neo-folkzang gecombineerd met een vrouwenstem die zelfverzekerd en behoorlijk arrogant een tekst declameert: ‘The human race should speak with one voice and that voice should be mine and mine alone. You may hear an opinion about this but speak swiftly as no voice is fading away. On the other hand, I will take no notice anyway. The softer the noise, The better the party.’ Een heel knappe song vind ik dit. Het is ook de enige song met echte zang. “Spheres” gaat vervolgens meer een ambiente richting uit weer met de vrouwelijke spreekzang.

De volgende track, “The Path We Chose” is voor mij absoluut het hoogtepunt van het EP’tje zowel muzikaal als thematisch. Op een achtergrond van mooi maar somber en treurig pianogepingel (denk aan bijvoorbeeld Satie) noemt de vrouwenstem een lange reeks aan diersoorten die door toedoen van de mens in recente of minder recente tijden zijn uitgestorven. 18 verdwenen soorten noemt ze zo op. Ja we hebben ze geteld en het is een deprimerend lijstje.

Er zijn klassiekers bij als de dodo (Raphus cucullatus), de reuzenalk (Pinguinus impennis) of de moa (Dinornis sp.), maar evengoed soorten waar deze bioloog zelfs nog nooit van had gehoord zoals de lachuil (laughing owl, Sceloglaux albifacies) of de quagga (Equus quagga quagga), een uitgestorven ondersoort van de steppezebra. De Nederlandse Boeren die in Zuid-Afrika na de Engelse machtsovername het binnenland introkken, schoten de quagga af om het land vrij te maken voor hun eigen vee. Het andere uitgeroeide paard, de tarpan (Equus ferus ferus), een Europese soort, kende ik dan natuurlijk weer wel. Ook de Wake Island rail (Gallirallus wakensis, wakeral) blijkt een uitgestorven vogel te zijn. Het was een ral die leefde op het eiland Wake, een vogel die zijn vliegvermogen verloor en zo gemakkelijk door jacht vanwege de Japanse bezetter tijdens WOII werd uitgeroeid, een triest verhaal gelijkaardig aan dat van de dodo. En zo weten we ineens waar dit project zijn naam vandaan heeft.

Na de trieste lijst aan uitgestorven, of beter uitgeroeide diersoorten zegt de koele vrouwenstem: ‘Owl is laughing no more. And after all has been said and more than done, we stand tall and reign supreme: the final species.’ Het nummer eindigt met de cynische opmerking: ‘And the good news is: there is still plenty of protein left for us to consume’. De volledige tekst van deze song met de volledige lijst aan uitgemoorde species vindt u onderaan deze review. De wetenschappelijke nomenclatuur en wiki referenties krijgt u er gratis bij.

Het mysterieus klinkende “Improvement” is vervolgens een heuse dark wave song met de nodige donkere elektronica en dat geldt ook voor de voorlaatste track, “The Championship”. Hierin duikt ook een mannelijke spreekstem op en gitaren in een song die steeds meer uptempo en dansbaar wordt. “Outro: A Moment Of Silence And Huge Applauds” tenslotte klinkt neo-klassiek met bombastische martiale percussie en akoestische gitaar zodat ook deze slottrack wel een eind richting neo-folk gaat.

‘And there it was, the last of the bees, now gone.’ staat er nog vermeld op de achterkant van het hoesje van dit cd’r EP’tje dat we warm kunnen aanbevelen aan liefhebbers van dark wave en neo-folk alsook aan eco-activisten allerhande.

Facebook

Bandcamp

The Path We Chose

Atlas bear (Ursus arctos crowtheri)

Bali tiger (Panthera tigris sondaica)

Carolina parakeet (Conuropsis carolinensis)

Dodo (Raphus cucullatus)

Eastern elk (Cervus canadensis canadensis)

Falkland Islands wolf (Dusicyon australis)

Great auk (Pinguinus impennis)

Haast’s eagle (Hieraaetus moorei)

Japanese Sea Lion (Zalophus japonicus)

Laughing owl (Sceloglaux albifacies)

Moa (Dinornis sp.)

North Island snipe (Coenocorypha barrierensis)

Passenger pigeon (Ectopistes migratorius)

Quagga (Equus quagga quagga)

Rocky Mountain Locust (Melanoplus spretus)

Sea mink (Neovison macrodon)

Tarpan (Equus ferus ferus)

Wake Island rail (Gallirallus wakensis)

Owl is laughing no more.

And after all has been said and more than done

We stand tall and reign supreme: the final species

And the good news is:

there is still plenty of protein left for us to consume

Henk Vereecken
28/02/2020