Mogen we hierbij de stelling bevestigen dat film en muziek perfect kunnen samengaan zonder dat het een soundtrack is ? Zo we denken van wel, want het Brussels gezelschap von Stroheim wist zijn naam te ontlenen aan de Oostenrijkse filmregisseur, acteur en scriptschrijver Erich von Stroheim. Bij cinefielen ongetwijfeld gekend als ‘the man you love to hate’. Begin twintigste eeuw reeds verkast richting Hollywood om daar het pionierswerk te leveren voor wat toen nog wat in zijn kinderschoenen stond : de cinema.

Dat is nog maar een eerste link, want von Stroheim als band catalogeert hun sound als cinematic doom. En wees dan ook niet verbaasd dat je in hun oeuvre wel eens een filmsample kan horen.

Cinematografische doem dus, al wil von Stroheim eerder de soundtrack (dan toch) zijn voor de verdoemden onder ons. In een leefwereld waar de femmes fatales nog echt fataal kunnen zijn.

Het is dat doembeeld dat de grondlaag legt voor hun album Love ? Who Gets Love ? In 2015 was er reeds het mini-album Sing For Blood. Ondertussen heeft drummer Christophe Van Cappellen de band verlaten en werd vervangen door John Thys die twee jaar geleden dan ook weer eens zijn drumkrukje afstond aan Yannïck Daïf. Toch is het die John Thys die op dit album 6 van de 8 songs wist op te nemen en zo voor een groot stuk zijn inbreng wist te verzilveren.

Love ? Who Gets Love ? kent met Moth een vooral spannende start waar na een drietal minuten de overgang wordt gemaakt naar het doomgeluid waar de band voor staat. En waar we de zang van Dominique Van Cappellen-Waldock zelfs durven vergelijken met Eve Libertine van wijlen Crass. Net zoals het heerlijk uithalend Spit.

Het is vooral de meeslependheid van de songs die traag maar zwaarmoedig hun eigen leven leiden en waarbij alle kleur dreigt te verdwijnen. Laat het dat net zo boeiend maken. For A Beautiful Girl weet zo de lelijkheid tot wrange schoonheid om te buigen.

Gasten zijn er ook, zo weet poëet Pete Simonelli van Pulp een Spoken Word-verhaal neer te zetten zonder te veel woorden. Maar met een bijzonder knap voort slenteren van het muzikale.

De bruine kroeg waar men de muren heeft zwart geverfd en waar er nog asbakken mogen staan, weet een nummer als Cigarette Smoke te omhelzen. Met knap vioolspel van Franz Krostopovic.

Rustpunten zijn niet nodig op dit album, toch weet Wire charmant te zalven om daarna met Red Raw een meesterwerk op je los te laten. Blood Institute vat alles nog eens heerlijk samen in 1 track.

Laat deze Love ? Who Gets Love ? van von Stroheim voor velen een ontdekking zijn. Waar met theremin, viool, uitgesponnen songs en een fantastisch stemgeluid de doemwereld waarin we leven in het vet onderstreept wordt. Zij die nog de platen van Crass in hun bezit hebben gaan dit zeker weten te aanvaarden. Zonder de vaart van de snelheid, zonder de punk maar waarachtig van een ongekende gitzwarte schoonheid.

Facebook

Bandcamp

Danny Quetin
11/09/2019