|
|||||||||||||
Mogen we hierbij de stelling bevestigen dat film en muziek perfect kunnen samengaan zonder dat het een soundtrack is ? Zo we denken van wel, want het Brussels gezelschap von Stroheim wist zijn naam te ontlenen aan de Oostenrijkse filmregisseur, acteur en scriptschrijver Erich von Stroheim. Bij cinefielen ongetwijfeld gekend als ‘the man you love to hate’. Begin twintigste eeuw reeds verkast richting Hollywood om daar het pionierswerk te leveren voor wat toen nog wat in zijn kinderschoenen stond : de cinema. Dat is nog maar een eerste link, want von Stroheim als band catalogeert hun sound als cinematic doom. En wees dan ook niet verbaasd dat je in hun oeuvre wel eens een filmsample kan horen. Cinematografische doem dus, al wil von Stroheim eerder de soundtrack (dan toch) zijn voor de verdoemden onder ons. In een leefwereld waar de femmes fatales nog echt fataal kunnen zijn. Het is dat doembeeld dat de grondlaag legt voor hun album Love ? Who Gets Love ? In 2015 was er reeds het mini-album Sing For Blood. Ondertussen heeft drummer Christophe Van Cappellen de band verlaten en werd vervangen door John Thys die twee jaar geleden dan ook weer eens zijn drumkrukje afstond aan Yannïck Daïf. Toch is het die John Thys die op dit album 6 van de 8 songs wist op te nemen en zo voor een groot stuk zijn inbreng wist te verzilveren. Love ? Who Gets Love ? kent met Moth een vooral spannende start waar na een drietal minuten de overgang wordt gemaakt naar het doomgeluid waar de band voor staat. En waar we de zang van Dominique Van Cappellen-Waldock zelfs durven vergelijken met Eve Libertine van wijlen Crass. Net zoals het heerlijk uithalend Spit. Het is vooral de meeslependheid van de songs die traag maar zwaarmoedig hun eigen leven leiden en waarbij alle kleur dreigt te verdwijnen. Laat het dat net zo boeiend maken. For A Beautiful Girl weet zo de lelijkheid tot wrange schoonheid om te buigen. Gasten zijn er ook, zo weet poëet Pete Simonelli van Pulp een Spoken Word-verhaal neer te zetten zonder te veel woorden. Maar met een bijzonder knap voort slenteren van het muzikale. De bruine kroeg waar men de muren heeft zwart geverfd en waar er nog asbakken mogen staan, weet een nummer als Cigarette Smoke te omhelzen. Met knap vioolspel van Franz Krostopovic. Rustpunten zijn niet nodig op dit album, toch weet Wire charmant te zalven om daarna met Red Raw een meesterwerk op je los te laten. Blood Institute vat alles nog eens heerlijk samen in 1 track. Laat deze Love ? Who Gets Love ? van von Stroheim voor velen een ontdekking zijn. Waar met theremin, viool, uitgesponnen songs en een fantastisch stemgeluid de doemwereld waarin we leven in het vet onderstreept wordt. Zij die nog de platen van Crass in hun bezit hebben gaan dit zeker weten te aanvaarden. Zonder de vaart van de snelheid, zonder de punk maar waarachtig van een ongekende gitzwarte schoonheid.
Danny Quetin |
Uproar For Veneration RecordsVolgende besprekingen
Angelina Yershova - CosmoTengri
Tribes Of Medusa - Lilith Enshrined
Inner Vision Laboratory - Continuum
Chasms - The Mirage
m1nk - em one en kay
Alina Kalancea - The 5th Apple
Bushman’s Revenge - Et Hån Mot Overklassen
Jörg Piringer - Darkvoice
Different State - Enormous Components Of Motor Unit vol. 1
Escape From Warsaw/Santa Maria & Karol Su/Ka - Materia/Czas Snu
Andere besprekingen van VON STROHEIM
von Stroheim - Sing for Blood
In hetzelfde genre: DOOM
Omega Massif - Karpatia
Pombagira - Iconoclast Dream
Ivy Garden Of The Desert - Docile
Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand + Aluk Todolo - A Collaboration
Lento - Icon
Terminal Sound System - Heavy Weather
Ironwood - Storm Over Sea
Hrefnesholt - Uraungst
Syndrome - Floating Veins
The Talking Book - The Talking Book
We zijn nog niet bekomen van de dood van Klaus Schulze en daar legt een andere grondlegger van de synthesizermuziek het loodje.
De Griek Evángelos Odysséas Papathanassíou (Vangelis) werd geboren op 29 maart 1943.
Vangelis was een autodidact die amper noten kon lezen. In zijn twintiger jaren raakte hij al enorm ...
Wellicht was u reeds op de hoogte van de hospitalisatie van Front 242 zanger Jean-Luc De Meyer. Een aantal concerten van Front 242 werden hierdoor reeds geannuleerd en ook de geplande passage op Sinner’s Day van vrijdag 24 juni aanstaande verdwijnt nu van de agenda. Het concert werd verschoven naar de wintereditie van Sinner’s ...
20 mei is een speciale dag voor Gert, ook bekend als Gert Kleinpunk of Gertje Anarchie. Gert is dan namelijk exact drie jaar gestopt met drinken. Dat viert hij uiteraard met muziek. Gert heeft namelijk net een nieuwe plaat ingeblikt die in augustus zal verschijnen. Het is naar de mening van al wie hem al heeft gehoord de beste Gert-plaat aller ...
'No More War', zo heet de nieuwe single van Lacrimosa-zijproject Snakeskin. Het is natuurlijk een reactie op de vreselijke oorlog die nu aan de gang is in Oekraïne. Het is een opmerkelijk nummer, want meesterbrein Tilo Wolff heeft zijn projecten altijd als apolitiek beschouwd. Op zich kan je wel wat maatschappijkritiek terugvinden ...
Nog maar net vierden we het tienjarig bestaan van Porta Nigra. We zijn blij om u te melden dat de organisatie uit Aarschot ook na een decennium doorgaat met het organiseren van topoptredens. De komende twee weken kan je in JH De Klinker in Aarschot terecht voor twee heel interessante edities van het festival.
Op zaterdag 21 mei werd 'Another ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Op zaterdag 20 mei spreken we weer af in het Leuvense Depot voor Breaking Barriers, het jaarlijks terugkerende punkfestival. Hägar The Womb zal er optreden, samen met Pussy Riot en Hetze. Hägar The Womb bestaat reeds sinds 1981. In 1987 gaven ze er de brui aan, maar in 2011 besloten ze de groep terug op te richten met enkel originele ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...