|
|||||||||||||
In ons rekenkundig stelsel is 1 + 1 nog steeds gelijk aan 2. Toch ? Blijkt nu dat 8 + 9 ook gelijk kan zijn aan 2. Medeverantwoordelijk daarvoor is Vlimmer, het eenmansorkest van de Berlijnse Alexander Leonard Donat. En wel omdat hij er in slaagt om twee EP’s tegelijkertijd uit te brengen, en die dan ook nog eens IIIIIIII (tel de streepjes maar na, het zijn er 8) en IIIIIIIII (tel de streepjes maar na, het zijn er 9) heten. Marketing-gewijs worden deze afgeleverd in een houten box die plaats biedt aan zijn vorige releases. Met de bedoeling er in totaal een 18-EP-Box van te maken. Eigenzinnig, net als ook het geluid dat hij als Vlimmer weet voort te brengen. Daarbij geruggesteund door een bricolage van elektronische toestanden, shoegaze, darkgaze, drone tot zelfs dream pop. Verwacht je dus niet aan een coherent geheel. IIIIIIII (8) start dan ook met Beutenacht dat net iets langer weet te duren dan de naam van de EP. Met iets wat kan doorgaan als een Slowdive, Clan of Xymox of The KVB door de mangel gedraaid. Maar dan wel met zijn eigen paspoort er aan vastgeniet. De donkere atmosfeer die schuil weet te houden in een wereld tussen de droom en het net wakker worden. Zelfs pogend om tot de dansvloer te raken is Schwerelosigkeit. Met gelaagde synthpatronen die durven hypnotiseren. Harmonieus maar even zo geheimzinnig als doordacht is Hirngespinst. De elementen van de shoegaze mengen zich tot een soort Ganz Neuer Deutsche Welle in Betonozean, terwijl afsluiter Körperkonstante zich manifesteert in de rust die beklijft maar net iets te eentonig wordt om optimaal van te genieten. Van een andere orde is IIIIIIIII (9) dat dieper weet te graven in de ondergrond, dat met Jugendentzug experimenterend weet om te gaan met een sfeerbeeld van het licht uit. De krakende drumloop in Metropolo laat soundscapes mee denderen om zo aanvullend met Strato de elektronica op te zoeken. De klaagzang van de mistroostigheid is de ondertoon voor Menschenschichten. Zonder enige aanloop doet Ohnmacht uitschijnen dat lichtzinnigheid bij momenten ook iets dramatisch kan hebben. Met het Kozakken-koor vakkundig geïmplanteerd. Met IIIIIIII en IIIIIIIII weet Vlimmer vooral eigen experiment te vermengen met reeds bestaande geluiden. Een experiment dat vele laagjes toevoegt. Laagjes die wel in harmonie leven maar die bij momenten net wat te veel van het goede zijn. Gedurfd en verdienstelijk dan weer wel. Het doorbreekt in elk geval de dagdagelijkse levenswandel. Routine is onbestaande.
Danny Quetin |
Blackjack IlluministVolgende besprekingen
NothingButNoise - eXistence Oscillation <> (possible) Future
N-Qia - Fantasica
Hilde Marie Holsen - Lazuli
Skadedyr - Musikk!
Sun Dial - Science Fiction - a compendium of space soundtrax
June Bug - A Thousand Days
Blissard - Blissard II
Andrew Tuttle - Andrew Tuttle
The Father And The Sun - Remember
Man Machine - Man Machine
Andere besprekingen van VLIMMER
Vlimmer - Nebenkörper
Vlimmer - The Complete 4th Box
Vlimmer - Pulmo + XIII + XIIII + XIIIII
Vlimmer - XI + XII
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...