|
|||||||||||||
In ons rekenkundig stelsel is 1 + 1 nog steeds gelijk aan 2. Toch ? Blijkt nu dat 8 + 9 ook gelijk kan zijn aan 2. Medeverantwoordelijk daarvoor is Vlimmer, het eenmansorkest van de Berlijnse Alexander Leonard Donat. En wel omdat hij er in slaagt om twee EP’s tegelijkertijd uit te brengen, en die dan ook nog eens IIIIIIII (tel de streepjes maar na, het zijn er 8) en IIIIIIIII (tel de streepjes maar na, het zijn er 9) heten. Marketing-gewijs worden deze afgeleverd in een houten box die plaats biedt aan zijn vorige releases. Met de bedoeling er in totaal een 18-EP-Box van te maken. Eigenzinnig, net als ook het geluid dat hij als Vlimmer weet voort te brengen. Daarbij geruggesteund door een bricolage van elektronische toestanden, shoegaze, darkgaze, drone tot zelfs dream pop. Verwacht je dus niet aan een coherent geheel. IIIIIIII (8) start dan ook met Beutenacht dat net iets langer weet te duren dan de naam van de EP. Met iets wat kan doorgaan als een Slowdive, Clan of Xymox of The KVB door de mangel gedraaid. Maar dan wel met zijn eigen paspoort er aan vastgeniet. De donkere atmosfeer die schuil weet te houden in een wereld tussen de droom en het net wakker worden. Zelfs pogend om tot de dansvloer te raken is Schwerelosigkeit. Met gelaagde synthpatronen die durven hypnotiseren. Harmonieus maar even zo geheimzinnig als doordacht is Hirngespinst. De elementen van de shoegaze mengen zich tot een soort Ganz Neuer Deutsche Welle in Betonozean, terwijl afsluiter Körperkonstante zich manifesteert in de rust die beklijft maar net iets te eentonig wordt om optimaal van te genieten. Van een andere orde is IIIIIIIII (9) dat dieper weet te graven in de ondergrond, dat met Jugendentzug experimenterend weet om te gaan met een sfeerbeeld van het licht uit. De krakende drumloop in Metropolo laat soundscapes mee denderen om zo aanvullend met Strato de elektronica op te zoeken. De klaagzang van de mistroostigheid is de ondertoon voor Menschenschichten. Zonder enige aanloop doet Ohnmacht uitschijnen dat lichtzinnigheid bij momenten ook iets dramatisch kan hebben. Met het Kozakken-koor vakkundig geïmplanteerd. Met IIIIIIII en IIIIIIIII weet Vlimmer vooral eigen experiment te vermengen met reeds bestaande geluiden. Een experiment dat vele laagjes toevoegt. Laagjes die wel in harmonie leven maar die bij momenten net wat te veel van het goede zijn. Gedurfd en verdienstelijk dan weer wel. Het doorbreekt in elk geval de dagdagelijkse levenswandel. Routine is onbestaande.
Danny Quetin |
Blackjack IlluministVolgende besprekingen
NothingButNoise - eXistence Oscillation <> (possible) Future
N-Qia - Fantasica
Hilde Marie Holsen - Lazuli
Skadedyr - Musikk!
Sun Dial - Science Fiction - a compendium of space soundtrax
June Bug - A Thousand Days
Blissard - Blissard II
Andrew Tuttle - Andrew Tuttle
The Father And The Sun - Remember
Man Machine - Man Machine
Andere besprekingen van VLIMMER
Vlimmer - The Complete 4th Box
Vlimmer - Pulmo + XIII + XIIII + XIIIII
Vlimmer - XI + XII
Dirk Ivens laat de afgelopen tijd niet alleen met Dive van zich horen. (Dive, dat met 'Where Do We Go From Here?' één van de beste platen van 2019 uitbracht, aldus de Dark Enries redactie.) Neen, Ivens grijpt ook terug naar zijn allereerste project: Absolute Body Control, de electrogroep die hij in 1979 al oprichtte, ...
Bysmarque & SnowWhyte ontstonden uit de assen van de dark metal groep Arcane Rain, als zangeres Mel en toetsenist Roman besluiten om met hun tweeën een nieuw project op te zetten. De groep maakt een mix van electro en synthpop, wat in 2019 tot het aangename debuut 'Once Upon A Time' leidde. Maar voor hun laatste werk - de ...
Met pijn in ons hart missen we allemaal de grote festivals en de leuke concerten. We snakken naar livemuziek en liters bier! Maar ja, als surrogaat stemmen we dan allemaal af op live concerten die via het internet worden gestreamd...
De mensen die nu al een jaar dromen van stampen in de modder op het Heidnisches Dorf raad ik dan ook aan ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
BOEM PAUKESLAG! Het is zoals u misschien weet vandaag 125 jaar geleden dat de belangrijke modernistische dichter Paul van Ostaijen werd geboren.
Wij betrekken zijn legendarische opener van zijn gelijknamige gedicht echter voor het heugelijke nieuws dat de allereerste videoclip van Dark Entries favorieten Miel Noir een feit is.
Het ...
U kon het reeds lezen: ons neofolk minnend hart sloeg een tikkeltje sneller na het horen van In A Summer’s Silence, het debuut van Inanis Yoake.
Dit duo bestaande uit de Italiaan Simone Skelton en de Japanse Risa Hara ging aan de slag met onder andere Tony Wakeford (Sol Invictus) en Lloyd James (Naevus) op dit album, dat een vlaag ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...