“Do you know where your teenager is at 5 o’clock in the morning? Young people, things have changed. Today the question for parents is: it’s 10 AM, do you know where your children are? Some say they got looking for problems, dirty dancing and pounding techno music.” zo leerde ons Samantha Fu in 2001 met hun hitje ‘Theme From Discotheque.’

Een song die niet zou misstaan op de TSOB reeks, doch die schittert door afwezigheid. Maar als openingsalinea wel een ideale weergave voor het TSOB fenomeen.

U weet wel, het begon allemaal met de (zwaar aanbevolen) documentaire met dezelfde naam, die een mooi beeld schetst van iets waar de Belgen een vooraanstaande rol in hebben gespeeld: de ontwikkeling van de dance muziek.

De teenagers waarover sprake in ‘Theme From Discotheque’ kwamen van heinde en ver om zich tot in de vroege uurtjes (of tot ver in de namiddag) uit te leven in danstempels als Boccaccio, La Rocca, Zillion, Cherry Moon,.... Het rijtje is eindeloos want de clubcultuur in België stond zeer hoog aangeschreven, zeker toen het new beat fenomeen de kop begon op te steken. Een Belgische uitvinding, trouwens.

Maar goed, laat ons niet vooruitlopen, en even stilstaan bij het derde en finale deel van de uitmuntende TSOB compilatie reeks.

Aangezien de Belgische vlag uit drie kleuren bestaat, misten we er nog eentje om onze tricolore collectie compleet te maken. Na de zwarte en de gele is het nu dus tijd voor de rode! Rood als in duivels, steekt deel 3 volgens het gekende concept (4 cd’s, maar liefst goed voor 56 nummers van vroeger tot meer recent) het vuur in de lont. Goed voor meer dan 5 uur dansvloervoer!

Het finale deel van de triptiek trapt af met ‘Tout Petit La Planète’, dat aantoont dat ‘Ca Plane Pour Moi’-punker Plastic Bertrand ook in staat was een spacy new wave nummertje uit de mouw te schudden, en eindigt met de househit ‘Qu’Est-Ce Que Vous Voulez?’ van The Amazing. Met daartussen wederom een uitgebreide bloemlezing van all kinds electronic music van eigen bodem.

Niet verwonderlijk krijgt het new beat genre ook hier weer een uitgebreid hoofdstuk aangeboden. Het genre dat in den beginnen voornamelijk met argusogen bekeken werd door het new wave volkje (getuige verhalen over zitstakingen op de dansvloer wanneer de dj het waagde een new beat plaat te draaien), vielen gaandeweg hier en daar (gelukkig!) toch heel wat oogkleppen af.

Ik zet er moedwillig het bijwoord ‘gelukkig’ bij, want wie het duistere in nummers als ‘Acid Queen’ (Major Problem) of ‘Inner Light’ van Phantasia (hier aanwezig in de Franse versie) ontkent, heeft niet alleen last van halsstarrigheid, maar is daarenboven wat ons betreft ook nog eens potdoof op de koop toe, en ontzegt zich op deze manier heel wat lekkers.

En wie new beat zegt, zegt Nikkie Van Lierop, de charismatische zangeres (zo wat goed voor alle vrouwelijke vocalen in het genre) passeert met Phantasia, 101 en Channel X maar liefst drie keer de revue.

Kunnen we hardnekkige wavers toch niet overtuigen van de ‘guilty pleasure’ die new beat voor ons is, willen we vermelden dat voor hen CD1 van het kwartet schijfjes vooral interessant zal wezen, met bijdragen van 1000 Ohm (‘A.G.N.E.S.’), Front 242 (‘Quite Unusual’), Noise Abroad (‘Vent That Spleen’) en Les Tueurs De La Lune De Miel (‘Décollage’) om er een paar te noemen.

Naast de new wave en new beat, komen ook acid, dance en trance uitgebreid aan bod. Genres die vroeger op ‘serieuze compilaties’ ook eerder angstvallig doodgezwegen werden, maar ook voor de muzikale geest die open van aard is, voldoende pareltjes met zich meedraagt. ‘The Prophet’ van CJ Bolland bijvoorbeeld of ‘Tu Veux Ou Tu Veux Pas’ van Zsa Zsa Laboum.

De dance van acts als Milk Inc.’s en 2 Fabiola’s, toch ook belangrijke exportproducten wat betreft vaderlandse elektronische muziek, vinden we niet terug op TSOB. De trance van The Mackenzie (uit de begindagen, ‘Higher In The Sky’ zonder en ‘Without You (Arpegia)’ met Jessy) wist wel een plaatsje op de eerste twee edities te scoren. “Waar zijn die handjes”, was waarschijnlijk toch net een brug te ver. Maar ach, moeten we daar kwaad om zijn, er bestaat voor zulke (on)gein de I Love The 90’s compilaties, nietwaar?

Voor menigeen is deze reeks een nostalgische terugblik, en degenen die het zelf niet hebben meegemaakt maar elektronische muziek een warm hart toedragen, mogen voor een keertje chauvinistisch zijn, en vinden hier geheid enkele ontdekkingen op terug. Daarvoor steken we onze hand in het (rode) vuur!

“Qu’est-ce que vous voulez? Hashish ou opium?”, bedankt voor het aanbod, maar voor een ‘higher state of consciousness’ volstaat wat ons betreft deze muzikale trip.

TSOB

Dimi Brands
09/02/2017