Sedert “Mischievous Urges” heeft het Portugese Velvet Kills zich aardig door ontwikkeld. “Bodhi Labyrinth” laat een groep horen die z’n muzikale taal gevonden heeft, het kruispunt van minimal en synth wave, van post new wave en post punk pop. Een ‘vierweegse’ dus, zoals wij dat hier in ‘t Gentse zeggen. Maar stoplichten zijn daar, om erge accidenten te vermijden, vaak een noodzaak.

“Bitch Face” slaat er al meteen in, minimal op een aanstekelijke, donkere melodie waarbij het licht vervaarlijk oranje knippert. Maar stoppen met luisteren doe je niet. Synth wave, grof gesneden met een donker pop randje.

“Cash And Move” komt met een rotvaart aangereden, op een ietwat trippend ritme dwars over de synth wave heen, maar is zo wispelturig dat het net daardoor interessant wordt. Minimaal maar verslavend. Incasseren en wegwezen richting “In The Gold Mine” waar een stoomtreintje over de openbare weg lijkt te boemelen maar de overweg niet van slagbomen is voorzien. Akke akke tuut tuut. Scheurend op de sporen van zich krom trekkende synths die elk label dwarsbomen. Post punk, weliswaar elektronisch aangestuurd, valt dan al gauw als term want dat is lekker makkelijk en altijd juist. Laat ik het post punk disco noemen voor een post corona generatie die de depressie recht in de ogen heeft gekeken.

“Noise” is dan meer typisch. Springerig in zijn opening maar kokend van het fileleed in de uitvoering. Achter elke hoek, voor en achter dreigt er gevaar. Donker en dreigend, maar glimmend in zijn zenuwslopende eenvoud. Gelukkig haalt “The Key”, pret minimal, ons even uit de dreigende doodlopende steeg. Een dansertje of meezinger in de wagen zo u wil. Met de volume knop op 10. Night clubbing anno 2020, in het zwart uiteraard.

Met de zesde track “Hangover Calling” (dat komt ervan van al dat ‘clubben’) wordt al een streep getrokken onder deze geslaagde “Bodhi Labyrinth”. Een donker mid tempo nummer badend in fascinerend neonlicht bij nacht op weg naar huis. Gevuld met prikkelende geluidjes om de luisteraar wakker en alert te houden voor het nakende kruispunt tussen synth wave en minimal, tussen post new wave en post punk pop waar we dra weer langs moeten. Leuk hebbeding op gelimiteerd vinyl, enige nadeel u heeft vast geen nikkelbak in uw auto steken

..

Velvet Kills

Kurt Ingels
15/05/2020