Toen onze [JV] deze cd op de Dark Entries vergadering presenteerde als ‘ rock ‘n’ roll van de jaren ’50 en ‘60’ en ik de verzameling monsters op het hoesje zag en de titel van deze compilatie, “These Ghoulish Things- Horror Hits For Halloween”, creëerde dit bij mij bepaalde verwachtingen. Wat ik namelijk had verwacht was een verzameling ruige ongepolijste rock’n’roll in de stijl van Eddie Cochran en Chuck Berry, surfrock zoals Dick Dale, The Ventures, The Tornadoes en sixties punk zoals The Sonics, The Trashmen, The Kingsmen. Dat soort rock’n’roll dus, waar horror en psychobillypunks als The Meteors, The Misfits, The Cramps de mosterd halen. Maar in werkelijkheid werden deze verwachtingen slechts voor een klein deel ingelost, want op deze compilatie staat toch overwegend brave, ‘typische’ rock’n’roll - vaak novelty-achtig, vaak met doowop vocals - uit de periode 1957 tot 1965.

Wat al de nummers gemeen hebben is het ‘monster’-thema in de lyrics. Titels als “My Son, The Vampire” (Allan Sherman, 1964), “The Monster” (Bobby Please & The Pleasers, 1959), “The Voo Doo Walk” (Sonny Richard’s Panics, 1962), “Frankenstein’s Party” (The Swingin’ Phillies, 1958)... spreken voor zich. Maar muzikaal vertaalt dit zich dus meestal in brave, gestroomlijnde rock’n’roll à la Fats Domino, Chubby Checker, Jackie Wilson, The Platters… Niet slecht allemaal, maar zeker niet ruig. Bekendste namen zijn wellicht die van voodoo grootmeester Screamin’ Jay Hawkins (die van de klassieker “I Put A Spell On You”), hier aanwezig met het leuke “Feast Of The Mau Mau” (leuk orgeltje en veel vrouwengegil samen met de rauwe kreten van Screamin’ Jay) en Bo Diddley, met het nog leukere “Bo Meets The Monster”.

Wat je wel hebt is dat men in nogal wat nummers gebruik maakt van ‘scary movie effecten’: monsterachtig, evil gelach, bijvoorbeeld in “Monster Party” van Bill Doggett (1959) of “The Creature (From Outer Space)” van The Jayhawks (1957). Of fake honden(wolven?)gehuil en kriepende deuren (of doodskistdeksels?) en rammelende kettingen zoals in “Monster Mash”, van Bobby “Boris” Pickett & The Crypt-Kickers (1962) of “Screamin’ Ball (At Dracula Hall)” van The Duponts (1958). Kerkklokken gebruiken ze ook graag: in “Midnight Stroll” van Billy DeMarco & Count Dracula (1962) bijvoorbeeld. Kortom, allerhande geluidseffecten die zo uit oudbakken zwartwit griezelfilms met kartonnen decors, lachwekkende special effects en silly, zich sloom en schokkerig voortbewegende monsters zijn weggelopen. Maar zoals gezegd, muzikaal is dat allemaal nogal braafjes.

Een paar gunstige uitzonderingen (muzikaal iets ruiger en ongepolijster) zijn “Ghost Train” van Virgil Holmes uit 1961 (de muziek - eerder blues - is even primitief als de geluidsopname zelf met het gefluit van een stoomtrein) en de reeds genoemde nummers van Screamin’ Jay Hawkins en Bo Diddley. Verder ook “Rockin’ In The Graveyard” van Jackie Morningstar (1959), meeslepende rockabilly met evil gelach en gefluit van de wind en vooral “I’m The Wolfman” van Round Robin (1965), met een Bo Diddley-achtige junglebeat en een toch wel ruig rockende gitaar. Een nummer dat The Fuzztones, The Fleshtones of The Cramps zo kunnen coveren. Hoogtepunt is de bonus track “The Vampire” door Orvin Yoes (1960) die zowel qua ongepolijstheid als horrorsoundtrackgehalte de kroon spant. De song zit vol geluiden van onweer, fake katten- en hondengejank, voetstappen, kerkklokken… Het geluid van onweer en regen doet de song (op zich al erg mager van opnamekwaliteit) nog meer klinken als een oude krassende ’78-toeren plaat. Charmant!

In totaal staan er op deze compilatie 6 nummers die we echt de moeite vinden. De rest gaat van ‘okay’ tot lichtelijk melig. Heeft dit iets met ‘de zwarte scene’ te maken? Muzikaal bitter weinig dus, even weinig als laat ons zeggen Elvis Presley of The Stray Cats. U weze gewaarschuwd. De liefhebber van authentieke fifties en early sixties rock’n’roll kan zich dit natuurlijk gerust aanschaffen. [HV]

Ace

Henk Vereecken
01/11/2005