Een concept compilatie album naar een idee van Gerhard Hallstatt, de man achter Allerseelen en het Steinklang label. Gerhard nodigde een aantal van zijn muzikale vrienden en favoriete muzikanten uit om een exclusieve song bij te dragen gewijd aan de eik (Quercus voor de wetenschappers onder ons), heilige boom van onder andere Kelten en Germanen. Voorwaarde om gevraagd te worden was een bijzondere liefde voor en verbintenis met de natuur, bomen en bossen.

“Oak Folk” bevat 12 bijdragen (55 minuten), in volgorde: Agalloch (VS) met “Where Shade Once Was”, Allerseelen (Oostenrijk) met “Eiche Aus Eisen”, Àrnica (Spanje) met “Altas Hojas”, Changes (VS) met “The Oak Trees”, Dânnâgôischd (Zwitserland) met “Ôichâbleddr Onnd Ôichâsâmâ”, Fräkmündt (Zwitserland) met “Eiche, Tüüfu, Geissebueb”, Hrefnesholt (Oostenrijk) met “Winter Eiche”, Klammheim (Oostenrijk) met “Des Mörders Eiche”, Splinterskin (VS) met “A Bed Of Burning Leaves”, Sturmpercht (Zwitserland) met “Die Tausendjährige Eiche”, Waldteufel (VS) met “Unter Einer Eiche” en Werra (Duitsland) met “Eichenlaub”.

Muzikaal variëren de bijdragen van meer traditioneel klinkende folk, over zogenaamde ‘oerfolk’ (de poging van bands als Àrnica en Fräkmündt om de muziek en legenden van onze heidense voorouders te doen herleven) tot typische ‘neofolk’ en folkrock. Veel Alpiene folk ook en daar is de herkomst van Gerhard en het Steinklang label in het midden van de Oostenrijkse Alpen natuurlijk niet vreemd aan. Wat alle bijdragen gemeen hebben is uiteraard hun liefde voor het heidense thema zodat men dit met recht en reden een ‘pagan folk’ sampler kan noemen.

Agalloch zijn trouwens eigenlijk een (black) folkmetalband, maar dat is er hier absoluut niet aan te horen op deze folksong met cello en akoestische gitaar. Bij Hrefnesholt wurmen de black metal invloeden zich wél op de voorgrond. Het allerbeste nummer vind ik dat van Changes, op dramatische wijze gezongen en voorgedragen en met een prachtige melodie en uitmuntend akoestisch gitaarspel. Het heeft wat van Ierse folk, maar dan in een meer donkere vorm. De bijdrage van Sturmpercht is mijn tweede favoriet. Zij brengen een heel duister ritual nummer met dito percussie en angstaanjagende zang. Ook de song van Àrnica klinkt aardig ritual met trommels, hurdygurdy, een soort mondharp en ratels. Prachtige bijdragen met akoestische gitaar en folkzang krijgen we van Dânnâgôischd, Werra en vooral Splinterskin (een soort ‘gothic’ folk met dramatische mannenstem en prachtige vrouwelijke background vocals en een knisperend geluid dat misschien wel daadwerkelijk van brandende bladeren afkomstig is, zie de songtitel). De song van Waldteufel begint als rustige folk en eindigt als stevige elektrische (folk)rock. Klammheim is een buitenbeentje in die zin dat hun bijdrage de enige is met lead vocals van een zangeres, ook een heel mooi nummer trouwens met prachtig, glashelder akoestisch gitaarspel, een harmonica en donderende percussie op het einde. Allerseelen mocht tenslotte zelf natuurlijk ook niet ontbreken en zijn bijdrage gaat wat meer de experimentele ambient toer op, maar het blijft folky.

De “Oak Folk” cd zit in een prachtig verzorgd 6-panel-digipack met foto’s van eikenbladeren gemaakt door Gerhard Hallstatt himself en is een dikke aanrader voor liefhebbers van pagan folk.

Henk Vereecken
13/11/2011