Regelmatig pakt het onafscheidelijk duo Greta Csatlos & David A. Line uit met een conceptueel werkstuk dat meer wel dan niet wordt opgedeeld in verschillende albums. De wereld van Untoten wordt bevolkt door heksen, overspelige nonnen, duivels, bloedgravinnen, raven en nu zijn onze vrienden de zombies aan de beurt.

Even kort de verhaallijn; de wereld wordt overgenomen door levende lijken. Er zijn nog maar een paar mensen in leven en die vallen langzaam ten prooi aan de hongerige zombies die steevast van plan zijn de wereldheerschappij te veroveren. De “Zombie” albums verhalen over de strijd van de overlevers, hun wanhoop, angsten, hun ellende en verdriet maar ook hun moed en strijd om niet ten prooi te vallen aan de monsters tot en met de totale overgave.

Om dit muzikaal ietwat kracht bij te zetten verlaat Untoten het min of meer cabaret / gothic schlager hoekje van verdoemenis waarin ze vaak door vijand maar evenzeer vriend in werden gesitueerd. Maar geen nood, de muziek blijft zwart romantisch en bol staan van weemoed en melancholie die wordt verkocht door greta Castlos typische stem. Met andere woorden de zombies spreken nog altijd een zeer herkenbare Untoten taal.

Op dit eerste deel “Zombie 1” maken we de opmars van de zombies mee die zich langzaam een weg wreten doorheen de mensheid… “Ein Zombie Hing Im Klockenspiel”… en een de onschuld van een kind is er getuige van. Nog even dralen we in “Stille In Den Städten” (een zeer herkenbaar en licht dansbaar untoten nummertje) om na de korte “Interlude” uit te pakken met het echte werk. Het gedreven en naar de dansvloer knipogende “Ein Jeder Stribt Fur Sich Allein”, waarna we de dood, de zombies recht in het gezicht kijken; “Dem Tod Ins Gesicht”.

Er mag dan eerst nog een klein beetje verzet zijn in de deze zwarte oktober maand “Schwarzes Oktober” (het nummer zal in een andere versie op “Zombie 2" worden herhaald en zou zowat de titeltrack van deze B-film kunnen zijn), “Stirb Und Friss” (op de dansvloer), “Targets”, “Abgrund”, “Day Of The Dead”, “Zombies In The Night”… de titels laten alvast niet veel aan de verbeelding over. Ook muzikaal kan ik me meermaals niet van de indruk ontdoen dat de muzikale taal van Untoten een beetje over z’n hoogtepunt heen is.

Men blijft zich een beetje in de clichés wentelen en dat is een beetje een smet op dit werk. Met het sluitstuk “Warning” krijgen we alsnog een tikkeltje hoop… een mensenkind is nog net in staat z’n soortgenoten voor het komende onheil te waarschuwen. Hoe dat zal aflopen leest u in de review van “Zombie 2”. Dit eerste deel beschouw ik als een sfeervol, gitzwart en typerend Untoten plaatje dat niet echt veel nieuws weet toe te voegen aan het muzikale spectrum en oeuvre van dit duo. Maar daar zullen de fans allicht niet rouwig omzijn.

Untoten

Kurt Ingels
14/12/2011