|
|||||||||||||
Het artwork van dit album wijst al hevig in de richting van een trippy plaatje en ja, het klinkt al even psychedelisch als het artwork suggereert. De bloem op de cover ziet er wel erg giftig uit. Zou de schedel ernaast aan een van haar slachtoffers toebehoren? Het zou goed kunnen want “Fiore Spietato”, de titel van het album, is Italiaans voor ‘meedogenloze bloem’. Een prentje als een bad trip siert de cover van het nieuwe album van Unimother 27. Van vliegenzwammen kan je trouwens best afblijven, al zijn sommige psychonauten van weinig tot niets bevreesd en snoepen wel eens graag een vliegenzwammetje of vier. Maar we wijken af. Unimother 27 is het project van multi-instrumentalist Piero Ranalli uit het Italiaanse Pescara (Abruzzen). Van Unimother 27 bespraken we al “Escape From The Ephemeral Mind” (2007), “Grin” (2008) en “Frozen Information” (2015). Unimother 27 is volgens Piero Ranalli een organisme in voortdurende verandering en beweging. Door de perceptie van de eindeloze trillingen van de kosmos en de omzetting daarvan in muziek tracht hij naar eigen zeggen oeroude ancestrale gevoelens wakker te maken die geworteld zitten in al de levende wezens van deze planeet. Evenals op zijn voorgangers krijgen we op het nieuwe album een kruising voorgeschoteld van krautrock en spacerock. Bij vorige releases maakten we steeds weer een verwijzing naar Chrome en Helios Creed en ook bij dit nieuwe album denk ik weer eerst in die richting en dan aan krautrock acts als Eloy, Ash Ra Tempel of Guru Guru. Vijf instrumentale tracks staan er op “Fiore Spietato” (speelduur 50 minuten) en we worden getrakteerd op een sound bestaande uit keyboards, drums en scheurend psychedelisch gitaarwerk met heel wat fuzz. De nummers dragen psychedelische titels als “There Is No Trip For Cats” ,“The Wheels Of Memory” of “Something About The Clouds”. Laatstgenoemde song combineert een minimaal repetitieve keyboardsequentie met weer dat scheurende gitaarwerk in een lange solo. Mijn favoriet, de tweede track “Hierophantes”, lijkt wel instrumentale old school Pink Floyd of Hawkwind. Met zijn bezwerend, hypnotisch basgitaarspel en gierende gitaarsolo’s over psychedelische keyboards escapades en veel fuzz effecten is het het eerste hoogtepunt van het album. Het album eindigt met mijn andere lieveling, de haast een kwartier durende titelsong “Fiore Spietato”. Piero Ranalli deed weer zowat alles zelf: de composities, het bespelen van de meeste instrumenten, het opnemen en mixen in zijn eigen opnamestudio Pineal Gland Lab en de release op zijn eigen Pineal Gland label. Alleen het drumwerk werd uitbesteed aan ene Mr. Fist. Piero Ranalli nam zowel het bass- als gitaarwerk en de synthesizers voor zijn rekening. Het prachtige psychedelische artwork is dan weer van ene Bianca Carestia, die zowaar zijn echtgenote blijkt te zijn. Een welverdiende 8,5 voor de muziek en een 10 voor het prachtige artwork!
Henk Vereecken |
Eigen beheerVolgende besprekingen
Yasmine Hamdan - Al Jamilat
Ghost Dance - Stop The World
Les Chasseurs De La Nuit - Nebel Leben
Apokrifna Realnost - Na Rekah Vavilonskih
Circuncelion - Live In La Noche De Los Candiles
Tαbor Radosti - Egregor
TET - Rapid Response EP
The Black Veils - Dealing With Demons
Two Moons - Cognitive Dissonance
Ortega - Sacred States
Andere besprekingen van UNIMOTHER 27
Unimother 27 - AcidoXodica
Unimother 27 - Frozen Information
Unimother 27 - Grin
Unimother 27 - Escape From The Ephemeral Mind
‘Viva La Muerte!’ De leuze werd gelanceerd door de fascistische José Millán-Astray y Terreros, die het Spaanse vreemdelingenlegioen oprichtte tijdens de burgeroorlog in de jaren 30. Hij voegde er ook ‘dood aan de intelligentie’ toe (of dood aan de intelligentsia), om extra in de verf te zetten hoe sterk ...
Al jaren staat het Alcatraz-festival in Kortrijk garant voor een keure aan metalgrootheden die het anders zo vrome en rustige West-Vlaanderen komen wakkerschudden. Ook dit jaar heeft het festival weer heel wat moois te bieden. Onder andere Ministry, Dimmu Borgir, Epica, Behemoth, Satyricon, Amorphis en Alestorm zullen er uw oren komen beschadigen. ...
Het kan verkeren. Op minder dan een maand van het W-festival moet het Zweedse Secret Service afhaken. Ze stonden geprogrammeerd op zaterdag 18 augustus. Het W-festival maakt zijn reputatie verder waar en heeft prompt voor een vervanger van formaat gezorgd: Katrina, de voormalige zangeres van Katrina & The Waves. U zult op de zonneschijn ...
Wie de nieuwe single van Morgan King hoort zal, misschien niet meteen horen dat hij ooit één van de meest succesvolle houseproducers ter wereld was. Zijn wortels had hij evenwel in de new wave, en na zich in de jaren 90 een tijdje teruggetrokken te hebben uit de muziekwereld, is hij meer experimentele elektronische muziek beginnen ...
Theatre of Hate maakte begin jaren 80 furore met maatschappijkritische post-punk, destijds werd ook wel eens de term 'positive punk' gebruikt, maar die is wat in onbruik geraakt. Hoe dan ook, de groep bestaat nog steeds en Kirk Brandon en de zijnen treden - zeker sinds de uitgave van 'Kinshi' in 2016 - weer regelmatig op. Verleden ...
Het verhaal van hoe een eenmansband zich weet te integreren in de hedendaagse wereld van de postpunk. En daarbij vooral weet samen te werken met goeie vrienden. Antipole kwam voor het eerst in ons vizier door het album Northern Flux dat werd uitgebracht via het Franse Unknown Pleasures-label. Een album dat donkerheid met lichtheid wist ...
Theatre of Hate heeft met 'Westworld' muziekgeschiedenis geschreven. Ze maakten postpunk met grauwe, rauwe nummers die niet bepaald overvloeiden van optimisme. De groep leefde een kort maar krachtig bestaan tot de groep overging in Spear of Destiny in 1982. Vandaag is het evenwel Theatre of Hate dat terug van zich laat horen. In 2016 ...
The Cure bestaat 40 jaar, en dat werd verleden zaterdag met veel poeha gevierd in Londen. Fans van over de hele wereld hebben zich verzameld in Hyde Park om optredens te zien Editors, Goldfrapp, Interpol en nog wat andere namen, maar toch vooral om het twee uur durende concert mee te maken van het feestvarken zelf.
Robert Smith had aangekondigd ...
Het meest exclusieve concert waarover u op onze pagina’s lezen kunt, zal hoogstwaarschijnlijk de review zijn waar uw ogen momenteel over glijden.
Een tijdje terug ontving ondergetekende namelijk op Facebook een privé bericht van Michael Tellbach, beter gekend als Art Abscons. Hij nodigde me uit voor een privé evenement ...
