Unimother 27 is het project van multi-instrumentalist Piero Ranalli uit het Italiaanse Pescara (Abruzzen). Het begon allemaal in 1989 met de garage psych-rock band City Sewer System. Sinds 1991 is hij ook actief in het spacedoom powertrio Insider (6 albums) en tevens speelt hij bas in de dark progrock formatie Areknamés (3 albums). Van Unimother 27 besprak Dark Entries in het verleden reeds “Escape From The Ephemeral Mind” (2007, het tweede album), “Grin” (2008), “Frozen Information” (2015), “Fiero Spietato” (2017) en het palindromisch getitelde “AcidoXodica” (2018). “Chrysalis”, het zevende album van Unimother 27 kwam vorig jaar uit.

Op het nieuwe album “Chrysalis” (51 minuten speelduur) staan 5 tracks verzameld in duur variërend van 6 tot 20 minuten. Wat we concreet te horen krijgen is een sound bestaande uit keyboards, drums (al zijn er ook lange percussieloze stukken) en scheurend psychedelisch gitaarwerk met heel wat fuzz. Krautrock in de geest van Ash Ra Temple, Eloy, Guru Guru en consoorten is soms ook niet ver weg.

Vergeleek ik Unimother 27 in het verleden vaak met de spacepostpunk van Chrome (het groepje van Helios Creed en Damon Edge zaliger), dan roept de openingstrack “Miseries Are Lost In The Immense Desert Of Wisdom” nu eerder herinneringen op aan Hawkwind en Pink Floyd. Prog, acid rock en spacerock zijn de ingrediënten van deze straffe opener. Wat ik erg goed vind aan het album is dat er terug meer in gezongen wordt. Door de mix van vocale en instrumentale tracks krijgen we een grotere afwisseling en verscheidenheid in het songmateriaal dan bijvoorbeeld het geval was bij het vorige volledig instrumentale album.

Na de vocale openingstrack volgt “Smell Of The Holy”, een lange bijna 11 minuten durende instrumentale track met scheurend acid rock gitaarwerk. Vervolgens is “The Prisoner” weer een vocale track met een beetje een bluesrock feel maar vooral weer het scheurende psychedelische gitaarwerk. Ook “Flow Of Universal Becoming” is een vocaal nummer met echoënde zang en spetterend fuzzy gitaarwerk. Dit is mijn favoriete nummer van het album.

Magnum epos is de haast 20 minuten durende slottrack “Metamorphosis” onderverdeeld in twee subtracks met de subtitels “a) Larva” en “b) Adult mind”. Ook hier duiken (na 8 minuten) vocals op maar hier is het meer een soort spreekzang. Een groot deel van de track is instrumentaal. De song gaat over de metamorfose van larve over pop (‘chrysalis’ in het Engels, zie ook de albumtitel) tot volwassen vlinder.

Piero Ranalli deed voor dit nieuwe album weer zowat alles zelf: de composities, het bespelen van de meeste instrumenten (bass, gitaren, synthesizers), de vocals, het opnemen en mixen in zijn eigen opnamestudio Pineal Gland Lab en de release op zijn eigen Pineal Gland label. Alleen het drumwerk werd uitbesteed aan ene Mr. Fist. Het prachtige psychedelische en proggy artwork is weer van zijn echtgenote Bianca Carestia. Uiteindelijk vind ik dit tot op heden het allerbeste album van Unimother 27.

Website

Facebook

Soundcloud

Henk Vereecken
26/02/2020