|
|||||||||||||
De fantasiewereld waarin tijdens de Industriële Revolutie de protagonist na het crashen van de IFS Zephyr als enige overlevende op zoek gaat naar antwoorden en zonder enige hinder zijn zoektocht in de wereld van de obscure magie aanvat. Het is de leefwereld van het videospel Arcanum. Het moet zowat de inspiratiebron zijn geweest voor het Engels/Grieks duo Ultra Arcanum dat zopas zijn debuutplaat The Silence Inside heeft uitgebracht. Een tweede inspiratiebron kan gezocht en gevonden worden in de eighties-popmuziek, het referentiepunt dat als onderlaag dient voor de sound die Ultra Arcanum voortbrengt. Al geeft hun geluid geen exacte doorslag, maar kiezen ze resoluut voor een eigen invulling. Gecreëerd door de Roland Juno GI. Omdat die machine het best aanleunt bij het karakteristieke geluid van de vroegere analoge apparatuur. The Silence Inside klinkt dan ook eerder rustgevend. Best beluister je dit met de hoofdtelefoon op, om zo de details te kunnen aanschouwen. Met de nodige aandacht voor het melancholische, zoals bij opener Twilight Shades maar evenzo veel bij de titeltrack The Silence Inside. Ingetogen synthpop die het niet moet hebben van tempowisselingen maar strak zijn eigen ritme zoekt. Even radiovriendelijk als bijvoorbeeld een Pet Shop Boys, zoals duidelijk hoorbaar in Strange Kinda Love. Dat Ultra Arcanum graag teruggrijpt naar hoe het was meer dan 30 jaar geleden blijkt in het haast zieltogende Another Time, Another Place. Volledig tekstloos is Two Hours Before Neptune dat de soundtrack is voor hun tijdreis waarbij het vloeibare helemaal weet in over te gaan in de atmosfeer. Toeval of niet, maar de synthlijn op A Final Loss lijkt wel helemaal weggepikt te zijn van Enola Gay van OMD terwijl Daydreamer en Moment In Time aantonen dat somberheid in teksten toch kan samengaan met de warmte die de hele plaat muzikaal uitstraalt. Een losstaand feit, zonder verdere berichtgeving over het totaal is Epilogue. De zoektocht naar de ware belevingswereld waarin Ultra Arcanum graag vertoeft. Die van het terugbrengen naar de oude hitcultuur richting 21ste eeuw. Het dromerige oppervlak van wegdeemsteren kent zijn oorsprong in de tweede instrumentale track en heet Photophobia als hekkesluiter. The Silence Inside van Ultra Arcanum is verkrijgbaar op vinyl en CD. Met het digitale schijfje krijg je er dan wel bonustracks bij, zoals remixes van 23rd Underpass, The Silicon Scientist, Techniques Berlin en Epic Dreams. Er is niets mis met teruggrijpen naar vroegere tijden, maar dit debuut klinkt net wat te synthetisch, bij momenten te cheesy en oppervlakkig. Het is wel het ideale album voor hen die de hitgevoelige synthpop van de vroegere jaren 80 een warm hart toedragen. Sober en warm, zoals Ultra Arcanum zelf.
Danny Quetin |
NadannaVolgende besprekingen
Masquerade - Ritual
Tragic Black - Nostalgia
Astari Nite - Until The End of The Moon
Verzamelaar - From Vienna With Love
Verzamelaar - TSOB -The Sound Of Belgium Vol.3
QDOR - I. (Devote/Superior Edition)
White Sea - Tropical Odds / TWI 1233
MONO - Requiem For Hell
Kentin Jivek - No Age
Punch ‘n’ Judy - Rum, Soda & Punch
In hetzelfde genre: SYNTHPOP / ELECTROPOP
Zartbitter 16 - Richtung Zukunft
Various - Switch 18
The Toxic Avenger - Angst
Neuropa - Plastique People (Expanded Version)
Zynic - My Personal Kryptonite ep
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Parade Ground - The Golden Years
Starter - Starter (lp)
The Legendary Pink Dots - Paris in the Fall
!distain - On|Off
Naar goede jaarlijkse gewoonte kan je binnenkort weer proeven van het betere ritmische werk op het Hands-label.
De affiche van Forms Of Hands 19 ziet er als volgt uit:
vrijdag 26 april:
Mono No Aware
S.K.E.T.
Gatto Nero
16Pad Noise Terrorist
Katran
Supersimmetria
ICD-10
zaterdag 27 april:
Winterkälte
Geistform
Heimstatt ...
Gitaarheld Dick Dale (echte naam Richard Anthony Mansour) stierf op 16 maart op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd geboren op 4 mei 1937 in Quincy (Massachusetts) en was van Libanese afkomst. Zijn oom, die in buikdansclubs speelde, leerde hem als kind darbouka spelen, de trechtervormige trommel, en oud, de Arabische luit. ...
Tijdens de tweede editie van Black Easter, in 2016, waren we met verstomming geslagen na het concert van Jo Quail. Enkel met haar cello (en een ingenieus looping-systeem) wist ze de zaal in te palmen en aardig wat nieuwe zieltjes te winnen. Organisator Ward De Prins had een goede band met de Londense, en zag er niet tegen op reisjes te maken ...
Ze zijn er de fel begeerde WGT tickets!! Dit jaar betaal je voor een ticket € 130... Ik weet het elk jaar een beetje meer maar je krijgt er wel enorm veel voor terug. Vijf dagen vertier en plezier, wat dus neerkomt op iets meer dan € 25 per dag en je reist nog eens gratis met het openbaar vervoer ook. Wilt u uw tent opslaan op de ...
Nooit van gehoord? Zonde. Ik vertoef tegenwoordig virtueel vaak in Amerika, makkelijk zat want geen visum nodig. Dat Trump daar mee verantwoordelijk is voor tientallen post punk bandjes die uit de onderbuik van een vertwijfelde en gespleten Amerikaanse samenleving de kop op steken, wel daar ben ik de man dankbaar voor. Laat dat dan ook het ...
Mephisto Walz is een legende, tenminste voor zij die in de jaren 80 een boon hadden voor de death rock en gothic rock en in het bijzonder de Christian Death familie op de voet volgden. In Europa is er nog nauwelijks iets te horen over en van deze groep rond ex-Christian Death lid Bari Bari, al had de groep in de tweede helft van de jaren 80 ...
Er zijn kwatongen die beweren dat de muziekbusiness dood is, anderzijds blijven de nieuwe groepjes bij Dark Entries binnen druppelen en blijven vooral underground labels, die nog worden opgericht uit liefde voor muziek, uit de grond schieten. Is deze dood dan wel zo definitief? Of is er nog hoop na de bombarderie van klaagzangen en negativiteit. ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...