|
|||||||||||||
Je eigen uitwendige zelf zie je dagelijks in de spiegel. Maar is er een groot verschil tussen dat wat je daadwerkelijk ziet en dat van je innerlijke ziel ? Twice A Man ziet deze vraag als uitgangspunt van het album On The Other Side Of The Mirror. Eerder dystopisch van aard dan psychologisch. En dat heeft alles met huidige tijden te maken. De paranoia, de desinformatie, de angst voor wat op ons afkomt en er vaak al is. Het zwarte gat is groter dan ooit, tijd en ruimte onbestaande. De vlucht naar een betere leefwereld. De Zweden van Twice A Man weten dat zwarte gat in de figuurlijke betekenis al decennialang te vermijden. Waarschijnlijk weten ze zelf niet eens hun hoeveelste album dit ondertussen al is. Breed-dragend in alle aspecten, want hun vorige album Cocoon was een ambient-album dat zorg moest dragen voor de natuur. Met Essence maakten ze in 2015 al een album waar deze On The Other Side Of The Mirror een logisch vervolg op lijkt te zijn. En toch zijn er duidelijke verschillen vast te stellen. Op dit album weerklinkt de roep van de bevreemdende overheersing in de dreigende melancholie van Breath en de geslaagde maar bittere schoonheid van Fireflies. De backings van Karin My maken er iets moois van. De compositie en uitvoering van Rain Of Shame is zowat het meest beklijvende van wat we de afgelopen jaren al mochten beluisteren. De nietigheid van het mens-zijn wordt vertaald in Naked dat de puurheid weet uit te kleden en zelfs de lichte dansbaarheid weet te omzwachtelen. Voor Twice A Man moet dit zowat hun sterkste song zijn wegens later nog uitgebracht als een EP met verscheidene remixes. Je zou kunnen denken dat de warme geluiden van Twice A Man haaks staan op de verwerpelijkheid van het dagelijks bestaan, maar toch werkt dit in al zijn vormen. Laat Growing daarvan een puik voorbeeld zijn. Modern World sluit het geheel af, 1984 kent hiermee zijn wederopstanding. Het is door hun jarenlange staat van dienst en hun thematiek dat Twice A Man blijft verbazen. Deze On The Other Side Of The Mirror alleen al doet de ellende waar het voor staat ontdoen van elke werkelijkheid.
Danny Quetin |
Xenophone InternationalVolgende besprekingen
XTR Human - Interior
Fotocrime - South Of Heaven
Causenation - Promises Of Hope And Fear
Jonas Kasper Jensen - Plasma In DEX Garden
Erik Griswold - Wallpaper Music IV
Geneva Skeen - Double Bind
Gianmaria Aprile - Rain, Ghosts, One Dog And Empty Woodland
Twin Tribes - Shadows (repress)
Tomoko Sauvage - Fischgeist
Stalowa Wola - The Will Of Steel
Andere besprekingen van TWICE A MAN
Twice A Man - Presence
Twice A Man - Icicles
In hetzelfde genre: SYNTHPOP / ELECTROPOP
Zartbitter 16 - Richtung Zukunft
Various - Switch 18
The Toxic Avenger - Angst
Neuropa - Plastique People (Expanded Version)
Zynic - My Personal Kryptonite ep
Dadajugend Polyform - Louis De Marsalle
Parade Ground - The Golden Years
Starter - Starter (lp)
The Legendary Pink Dots - Paris in the Fall
!distain - On|Off
Farewell To Greatness is de eerste officiële EP van het Belgische project Euphemia Rise. We berichtten reeds dat de man hierachter Wim Lankriet is, zie ook Syrenomelia.
De EP is meteen een introductie van de ambitie die Lankriet naar voor wil schuiven: een meer experimentele benadering van alternatieve rock brengen en op die manier, ...
Jan Dewulf is een bezige bij. Zijn gothic rock project Your Life On Hold doet het flink bij cult label Solar Lodge en de Oostendenaar pakt met Mildreda, zowat het eerste electro project van deze veelzijdige muzikant (meneer De Wulf was een jochie van 16 toen hij het uit de ondergrond stampte), binnenkort uit met een album bij, jawel, Dependent.
Dependent ...
De lockdown is geen reden voor Blutengel om het werk neer te leggen. Ze lieten verschillende keren van zich horen, onder meer door een samenwerking met Massive Ego en door het zijproject van meesterbrein Chris Pohl: She Hates Emotions. Dat project wou reeds de voorliefde van Pohl voor de wave uit de jaren 80 uitdrukken, maar nu betuigt ook ...
Het komt niet helemaal onverwacht. Dirk Scheuber verlaat Project Pitchfork. Hij stond samen met zanger Peter Spilles aan de basis van de groep in 1989 in Hamburg, maar heeft al sinds 2016 een soloproject onder de naam Scheuber. Daar scoort hij op dit moment goed mee, onder meer met de huidige plaat 'Numb'.
Bovendien was het duidelijk ...
Het leek er lang op dat The Ultimate Dreamers een van de vele vergeten new wavegroepen uit de jaren 80 zouden blijven. Ze bestonden van 1986 tot 1990 en onder hun gelederen vonden we onder meer Frédéric Cotton, thans bekend als de organisator van de Fantastique.Nights-concerten en de Club New Wave-fuiven. We hadden er geen idee ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...