Elfjes, feeën, peperkoekenhuisjes en andere sprookjesachtige taferelen, dat is wat in je opkomt bij het beluisteren van Trobar de Morte. En dat voor een groep die door het leven gaat onder de naam ‘troubadour van de dood’.

Ik werd Trobar de Morte voor het eerst gewaar op de vorige editie van het WGT in Leipzig, waar ze in de stadsschouwburg een indrukwekkend optreden gaven. Blijkbaar was de Spaanse groep al voor de derde keer in Leipzig uitgenodigd, en niet onterecht want volgens de meeste aanwezigen was het één van de beste optredens van het festival. Lange haren, prachtige gewaden, mooie sieraden en tiara’s. Zachte, dromerige en akoestische muziek. De stem van zangeres Lady Morte... Referenties als Dead Can Dance of Prikosnovenie dringen zich op. Of naar Faun, met wie Trobar de Morte in de herfst op tournee gaat door Duitsland

Trobar de Morte werd in 1999 opgericht als het soloproject van Lady Morte. Aanvankelijk speelde ze haar neo-klassieke muziek enkel met synths en keyboards, maar ze wist al snel muzikanten te verzamelen om haar te ondersteunen. In 2004 brengt ze haar eerste ep uit: Nocturnal Dance of the Dragonfly. Dit wordt in 2005 gevolgd door de cd Fairydust, waarmee de groep voor het eerst internationaal aandacht krijgt. Sindsdien bracht Trobar de Morte nog twee cd’s uit: Reverie in 2006 en Legends of Blood and Light in 2008.

Blijkbaar moet Lady Morte gedacht hebben dat ze volledig komaf moesten maken met de synths en elektronische effecten, die overvloedig aanwezig waren op haar eerdere producties. Deze cd is – zoals de titel al had verraden – volledig akoestisch. Lady Morte wordt omringd door Fernando Cascales op folkgitaar en bouzouki, Armand op bas en percussie, Marta Ponce op viool en vooral José Luis Frias op fluiten en doedelzakken.

We krijgen 13 nummers van een buitengewone schoonheid. Het gros van de cd bestaat uit nieuwe opnames van oudere liedjes, zodat je deze cd ook als een soort ‘best of’ kan beschouwen, of liever: een ‘unplugged’. Lady Morte zingt afwisselend in het Spaans en het Engels. Middeleeuwse en Keltische invloeden zitten er vingerdik op, net als de verwijzingen naar sprookjes, natuur of mythologische figuren.

Of om het in één woord samen te vatten, dat ik al heel deze recensie probeer te vermijden: feeëriek!

Xavier Kruth
22/08/2011