TourdeForce is Italiaans en maakt synthpop met een donker kantje. Soms ook zeemzoet dus voor elk wat wils. Een pessimist kan het ook bezien als vis noch vlees... Ze hebben al enkele demo cdr's uit en nu hebben ze dus hun debuutplaat klaar. Hun naam komt van het gelijknamige album van Covenant, zo weet je meteen wat voor muziek ze maken hoewel ze toch ook andere stijlen als italodisco en indie aansnijden. Ik kan je ook nog vertellen dat ze bestaan uit Christian Ryder, Eric Raven en Roby Bergamini. Ze wisselen elkaar af bij de zang dus dat geeft hopelijk wat extra.

We gaan van start met het brave en snel vergeten popnummertje "I Am The Phoenix". Het tweede nummer genaamd "Modern Affair" is prachtig, heel eerlijke en krachtige synthpop zoals we kennen van een grootheid als Duran Duran. Waar Roby in het eerste nummer nog eerder grijs klonk krijgt haar stem heel wat meer kleur en inhoud in "Grey Is Not Enough". Een sterk en simpel ritme, prachtige keyboards en haar ijskoude stem waar je je hoofd even voor omdraait. Het heeft ergens wat van Maid of Orleans (OMD) dus dat kan tellen. "What You Wanna Do With Your Life?" heeft een fantastische drive en met zulk een vraagstelling moet dat ook. Dus voorlopig klopt het allemaal als een bus.

Elk nummer ga ik niet bespreken, de enige bedenking die ik kan maken is dat ze soms wel iets te veel afkijken van al die grote synthpopnamen. Het beste klinken ze dan ook met de meer krachtige nummers waar ze veel meer hun eigen gezicht tonen. In Masterplan bijvoorbeeld.
Deze Italianen wel een eerlijke kans geven want in het begin vond ik het dus zoals eerder gezegd wat vis noch vlees zijnde. En vooral luid spelen, op het eerste gehoor lijkt het vrij brave synthpop maar er schuilt soms wel een bom in... Soms wel de skip button induwen, "Breathe With Me" heeft toch iets te veel Regi of Vengaboys gehalte en "We're Not Underground" is ook nogal onnozel, de titel gaf me al een vermoeden. En in "Marry Me" imiteren ze nogal opvallend "It's A Sin" van de Pet Shop Boys. "Stagioni" klinkt als een pizza, plat dus. Voor de resterende twee nummers geldt hetzelfde. Na een halve plaat stort het dus wat in.

De eerste helft van het album is echter best te pruimen, hopelijk gaan ze bij een volgend album wat meer die zware donkere kant uit. Dat zal commercieel een gedurfde keuze zijn dus laat ons bidden... Het albumdesign daarentegen is echt schabouwelijk. Een zekere NON was daar verantwoordelijk voor maar die heeft wel lef om zich te vernoemen naar Boyd Rice. Wat dacht je van een verzameling fotos van potplanten, afwasmiddelen, sushi en tel daarbij de verplichte kerkhoven en fabrieken... Colours in Life noemt het album, misschien dacht onze non dit uit te beelden met een doos Dash ultra? De groep heeft duidelijk een visie met hun muziek maar qua artwork doen ze het tegenovergestelde.

Al bij al een redelijk tot goed debuut voor deze TourdeForce.

http://www.myspace.com/tourdeforce1

http://www.myspace.com/breakdownrecordslabel

Chris Konings
23/09/2010