Dat men er bij Faith No More een handje van weg heeft om zich niet enkel blind te staren op het maken van oerdegelijke crossover, daarvan zijn de talrijke nevenprojecten van frontman Mike Patton het levende bewijs. Er valt misschien iets te zeggen over de profetische waarde van FNM-klassieker ‘Midlife Crisis’ wat dat betreft?

Hoe het ook zij, de heer Patton is heus niet de enige binnen deze Amerikaanse groep die weleens lustig aan het experimenten slaat.

Zo ook bassist Bill Gould, een van de medeoprichters van de band die voor de tweede keer aan de slag ging met Jared Blum om een vervolg te breien aan het eerder aangevatte project The Talking Book.

Bijna tien jaar hebben we hierop moeten wachten, en in die tussentijd groeide het project na de toevoeging van Blums collega bij Gigante Sound, Dominic Cramp, uit tot een trio.

De ware reden voor de lange pauze was van velerlei aard: er waren technische problemen, een overstroming had het gemunt op de studio, individuele projecten die tijd opeisten,... Langzaam bleek dat het materiaal dat de heren reeds verzameld hadden stilaan als onvolmaakt begon aan te voelen. Delen werden verder uitgewerkt, herbekeken en herwerkt. In Talking Books wereld van abstracte muziek speelt de factor gevoel een belangrijke (zeg gerust allesbepalende) rol en het was vooral die reden die maakte dat het tot 2020 zou duren vooraleer dit tweede deel werd uitgebracht.

Wie onder de indruk was van deel 1, zal dit nog meer zijn van zijn opvolger. Ontegensprekelijk zal je toegeven dat deze plaat met hetzelfde DNA gezegend is als zijn voorganger, maar wat zeker ook in het oor springt is dat men hier veel meer ingezet heeft op diversiteit. Logge ambient drone collages worden gecompenseerd door meer traditionele instrumenten, songstructuren en arrangementen. Talking Book II is inderdaad een album van extremen. Voor het gemak plaatsen we dit dan ook onder de noemer ‘experimenteel’ maar nergens bekruipt ons het gevoel dat Gould het zo bont maakt zijn FNM-makker Mike Patton dat reeds deed bij projecten als bijvoorbeeld Fantomas. Maar zeggen dat The Talking Book hapklare brokjes muziek serveert, is nu ook weer een brug te ver.

Verwacht je hier vooral aan zeer dreigende composities, bij momenten neemt het heuse dark ambient proporties (dit album had net zo goed kunnen uitkomen op Cryo Chamber, zoals u weet een label gespecialiseerd in filmische dark ambient), met als aangenaam extraatje tal van geluidjes die soms heel onverwacht de kop opduiken.

Wij kregen onze promo in cd formaat (officieel verschijnt het album op vinyl en download) en we moeten zeggen dat deze verzameling losse nummertjes ons snel deed besluiten dat er in deze miniatuurtjes (slechts vier van de veertien nummers overstijgen de 3 minuten) heel wat levendigheid verscholen zit, tevens bekruipt ons de gedachte dat de stempels die ze drukken best wel wat langer in inkt hadden mogen rusten. Talking Book II moet het inderdaad hebben van de totaalervaring. Het is gemaakt om tot je te nemen in twee complete stukken (daarom brengt de band ook een gelimiteerde versie op vinyl uit dat een die delen netjes over de plaatkanten verspreidt) en dan liefst van al door een koptelefoon.

De onmogelijkheid om hier een welomlijnde stijl op te plakken is net de betrachting van Talking Book dat met dit album zijn uiterste best doet om het tegenovergestelde van zogenaamde “genre muziek” te brengen. Je hoort flarden die herinneren aan de vroegste ambient projecten van Brian Eno en diens samenwerkingen met David Bowie, Tsjechische en Servische soundtracks uit de jaren 60, Engelse folk en kustmelodieën, prog gitaren die zich verstrengelen met stoffige electro-akoestische tape muziek en muziek uit David Lynch’ Eraserhead soundtrack. Ja, The Talking Book II luistert nog het meest van al weg als een soundtrack. Eentje van het eigenzinnige soort, en gelukkig ontdaan van de overdreven dramatische intensiteit die maakt dat wij doorgaans genoegen nemen met enkel de film. Conform de vraag van de kip en het ei kunnen we stellen dat hier de muziek er eerst was, al duurde het niet lang eer de film zich ook in onze geest begon te manifesteren.

The Talking Book

Dimi Brands
10/09/2020