|
|||||||||||||
Deze Belgische band werd genoemd naar de legendarische Phil Spector, een even beruchte als beroemde sixties producer van het type ‘excentriekeling’ en ‘geniale gek’, die bands producete van The Ronettes en The Crystals (bekende meidengroepen van begin jaren 60), over Ike & Tina Turner en The Beatles tot zelfs de Ramones (hun “End Of The Century”, opgenomen in 1979). Momenteel zit Spector een gevangenisstraf van 19 jaar uit voor moord op een actrice bij hem thuis. In 2003 was dat. Een ongeluk. Of toch niet? In elk geval zijn er legio zware verhalen waarin hij met wapens zwaaide in de studio. Zo schoot hij met een pistool terwijl hij samen met John Lennon in de studio was en achtervolgde hij Leonard Cohen met een geladen kruisboog tijdens de opnames van Cohens album “Death Of A Ladies' Man”… Maar we gingen het over The Spectors hebben. The Spectors zijn een vijfkoppige band, opgericht in 2012. Begin 2014 verscheen hun eerste self-titled EP. “Nico” en “Dig”. De twee singles uit de EP, hingen samen 18 weken in de indie charts (Studio Brussels De Afrekening). In 2015 was er het debuutalbum “Light Stays Close”. Op 6 april verscheen dan deze double A-side vinyl 7” single “Clyde & Bonnie / Sharknado”, zoals de vorige twee releases weerom op het vermaarde indielabel PIAS. Twee songs dus. Op de ene kant krijgen we een song over ‘s werelds meest beruchte misdaadkoppel voorgeschoteld: “Clyde & Bonnie”. Het is een uitermate fraai staaltje van jengelende en huppelende indierock, shoegaze en dreampop. Een uiterst aanstekelijk nummer bovendien dat al een paar dagen onmogelijk uit mijn schedelpan weg te bannen is. Een zomers klinkende en weer op en top radiovriendelijke song van bedrieglijke vrolijkheid waarin een nauwelijks verholen fikse dosis melancholie onderhuids aanwezig is, wat nog eens extra in de verf wordt gezet door het bijhorende intrigerende, duistere filmpje: een prachtige, artistieke videoclip als een mini-horrorfilm. En de andere kant van het vinylplaatje is al even sterk. Geen shoegaze deze keer maar een geweldig instrumentaal surfrocknummer met onverholen sixties referenties en met spooky thereminklanken en een begeesterende bas die de song vooruitstuwt. Een song die naar mijn bescheiden mening niet in de eerste plaats naar Phil Spector lonkt, maar veel meer nog naar Joe Meek, de al even geniale sixties producer die onder meer mijn favoriete surftune “Telstar” van The Tornados schreef en producete. Maar geef toe, The Meeks als bandnaam dat klinkt nu eenmaal niet zo vlot als The Spectors… Ook hier hoort weer een leuk clipje bij, een soort horror en SF B-movie pastiche met surfers, haaien én UFO’s. Op het binnenhoesje van het vinyl hebbedingetje hangt een stickertje met de downloadcode en op de andere kant een stickertje met de tekst: ‘Congrats, you are now holding a genuine Spectors collector’s item. We have even put the labels on the wrong side for you’... Razend enthousiast ben ik over deze ‘dubbele A-kant’ single van een band die hier twee verschillende zijden van hun muzikale kunnen etaleert in twee even magistrale songs.
Henk Vereecken |
PIASVolgende besprekingen
Bewitched As Dark - Spadyum
An Pierlι - Arches
DaGeist - 40
Interkosmos - Hypnotizer
Long Night - Sorrow Returns ep
Rome - Corolian
Rotersand - Torn Realities
Suicide Commando - Black Flowers
Future Perfect - After The Fall
Eagulls - Ullages
Andere besprekingen van THE SPECTORS
The Spectors - Ooh Aah Aah
De eerste naam die bekend werd gemaakt voor de derde editie van Trouwfe(e)st was die van het Duitse Art Abscons. Een mysterieuze gemaskerde man wiens muziek we al van in het begin volgen en die ons vorig jaar uitnodigde voor een privé concert in de Duisburgse natuur. Een unieke ervaring waarna ons besluit vast stond om de goede man ...
Een festival die de oorsprong, de geschiedenis en de toekomst van de new wave in de kijker wil zetten... Dergelijk initiatief kan bij Dark Entries alleen maar op instemming rekenen. De naam van het festival is Transmissions, en de eerste editie zal doorgaan op 25 mei 2019.
Deze groepen staan op het programma:
She Past Away: het Turkse ...
Xtort is niet enkel een interessante Nederlandse industrialgroep, het is ook de drijvende kracht achter Wave Invasion, een organisatie die verschillende Nederlandse en één Belgische groep verenigt en mogelijkheden biedt om op diverse plaatsen op te treden. Op 29 maart organiseren we een Dark Entries Night in samenwerking met ...
Het Franse Saigon Blue Rain laat van zich horen middels de nieuwe single 'BPD', de voorloper van het nieuwe album dat momenteel nog in de pijplijn zit.
Op deze single verder nog twee remixen: een psy/electro-industrial mix door Planetdamage en een downtempo versie die zich eerder in dreampop/electronica velden begeeft door Black ...
Terwijl wij vol spanning wachten op een opvolger van het ijzersterke Lueur (2017), verlegt Empusae, samen met de Zweedse vrienden van Ordo Rosarius Equilibrio en In Slaughter Natives zijn grenzen.
Hierbij kijkt men niet op een kilometer meer of minder, want hun gezamenlijke tournee zal hen tot in China brengen.
Tussen 12 en 21 april ...
Naar goede jaarlijkse gewoonte kan je binnenkort weer proeven van het betere ritmische werk op het Hands-label.
De affiche van Forms Of Hands 19 ziet er als volgt uit:
vrijdag 26 april:
Mono No Aware
S.K.E.T.
Gatto Nero
16Pad Noise Terrorist
Katran
Supersimmetria
ICD-10
zaterdag 27 april:
Winterkälte
Geistform
Heimstatt ...
Gitaarheld Dick Dale (echte naam Richard Anthony Mansour) stierf op 16 maart op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd geboren op 4 mei 1937 in Quincy (Massachusetts) en was van Libanese afkomst. Zijn oom, die in buikdansclubs speelde, leerde hem als kind darbouka spelen, de trechtervormige trommel, en oud, de Arabische luit. ...
We worden oud. New wave is intussen 40 jaar, Dark Entries heeft er al 25 op de teller staan en zelfs Wool-E viert reeds zijn tiende verjaardag. Wool-E, dat is in de eerste plaats de Wool-E Shop, die in 2009 als online patenwinkel opende en sindsdien ook als cd-stand op heel wat optredens en festivals aanwezig was. Later werd Wool-E Shop ook ...
Laibach is een parodie van zichzelf geworden! En ze schamen zich er niet eens voor. Meer zelfs, ze hebben er bewust voor gekozen. Nog nooit blonk de groep zo uit in humor en zelfrelativering. Nu hernemen ze al nummers van ‘The Sound Of Music’, en alhoewel ze dat op hun karakteristieke onheilspellende toon doen, is het manifest ...