|
|||||||||||||
Na een aantal digitale releases is de eerste fysieke drager voor deze Zweden een feit. “Colours” al zijn die in het geval The Secret French Postcards overwegend 50 tinten grijs. Weerom een bandje dat zijn inspiratie haalt uit de alternatieve jaren 80 en wat kun je daar ‘in goths naam’ op tegen hebben. Juist. Niks. Al is The French Postcards beslist niet het enige bandje die hun liefde voor dit muzikaal razend interessante decennium onder stoelen of banken steekt. Of ergens diep in het koude Zweedse woud onder het vruchtbare humus begraaft, een kilte waardoor je adem zich in wolkjes damp voor je uit beweegt. Weemoed, introspectie en een ondefinieerbare tristesse dat is de sfeer doorheen deze “Colours”, al is dit alles wat je voelt tijdens een eenzame, desolate maar ook weer zuiverende en inspirerende boswandeling. De muziekjes blijven mooi in dezelfde tred, de stap is gezapig. Ik haal eens diep adem. De songtitels die je hier gepresenteerd krijgt laten ook weinig aan de verbeelding over; “Always Alone”, “Weakness”, “The Dream Is gone” of “Out Of You” om er een paar te noemen. “The Line” zorgt halfweg het album voor de nodige energie want we hebben nog effe te gaan met de “Voices” in ons hoofd, even raak ik het spoor bijster in de roes van deze heerlijke song. Zonder dat ie bijzonder is, maar gewoon goed zonder meer. Iets wat eigenlijk van dit zeer coherente debuut kan worden gezegd. Eens in de sfeer is het heerlijk toeven in de wereld van The Secret French Postcards, al word je er niet meteen vrolijk van. Maar goed, als dat jouw intentie is dan is er voldoende radio Donna of MNM en andere kul. “Colours” is een eerlijke plaat, boordevol emotie en passie. Een plaat om in te kruipen en er nooit meer uit weg te geraken. Ergens dwalen we allemaal in dat Zweedse woud, samen gaan we “Into The Dawn” om nadien weer helemaal opnieuw te beginnen... will you cry myself to sleep , will you kiss away my sleep’ hoor ik op “Kiss Away”. Wel met uw toestemming blijf ik graag nog even dromen. Aanrader wat mij betreft.
Kurt Ingels |
Cold Transmission MusicVolgende besprekingen
The Crawling Chaos - The Big C (vinyl)
Icy Men - Low Light
Maëror Tri - The Singles
Kiss The Whip - We're Not Here
All Them Witches - Nothing As The Ideal
Control Room - Scenery
Houses Of Heaven - Silent Places
Philipp Münch - Plays Ars Moriendi
We Are Ooh People - WAOP
Bedless Bones - Sublime Malaise
Het is nu echt aftellen geblazen. Over exact een week start in Leipzig het Wave-Gotik-Treffen, het grootste zwarte festival ter wereld. Na twee jaar afwezigheid om redenen die u intussen wel kent, is de 29ste editie een feit. Er worden niet minder dan 184 artiesten aangekondigd. Dat zijn er wat minder dan gewoonlijk, maar als je weet dat je ...
In 2019 waren we laaiend enthousiast over 'Veel te lang beleefd geweest', het officiële debuut van de Leuvense anarchowavers Donder, Hel & Hagel. Het heeft even geduurd vooraleer er een opvolger aangekondigd werd, want in tussentijd is er uiteraard veel gebeurd. Een wereldwijde pandemie waarbij mensen opgesloten werden en ...
U zal het nog vaak horen: Gert brengt in augustus een nieuwe plaat uit getiteld 'Alles is nog niet verloren'. Wat u kan verwachten? 18 protestliedjes waarin onderwerpen als ongelijkheid, oorlog, corona, migratie en mentaal welzijn de revue passeren. Om u alvast te doen uitkijken naar die plaat, die volgens ingewijdenen de beste Gert-plaat ...
Het voelt aan alsof het terug 2016 is > The Rapture all over again...
Deze keer was het de beurt aan Andrew Fletcher, die de legendarische band Depeche Mode als bass- en keyboardspeler mee in de steigers zette.
Samen met schoolkameraad Vince Clarke (later Yazoo en Erasure) was er eerst No Romance In China en na latere kennismaking ...
België is sedert de jaren 80 altijd al een notoire leverancier geweest van alternatieve muziek. Muziek die vaak wereldwijd op erkenning kon rekenen maar nooit echt sant in eigen land was. Enige erkenning volgt in het beste geval pas jaren of decennia later als de feiten het inzicht van de zeldzame professionele muziek journalist wel tot ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...