Samen met “From The Stairwell”, het derde album van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, stuurde Denovali Records ons ook het nieuwe (eveneens derde) album op van zijproject The Mount Fuji Doomjazz Corporation. Op de Dark Entries vergadering ontstond enige hilariteit rond de bandnamen, die op zijn minst wel vrij – ahum - speciaal te noemen zijn. The Mount Fuji Doomjazz Corporation (TMFDC) – zo leert ons de tekst op de digipack – is 'het live ambient/doom/drone/improv alter ego van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble (TKDE)'.

TMFDC klinkt veel minimaler dan TKDE en ‘t is ook eerder drone dan jazz, al zit dat laatste er nog wel in (al is het maar in de vrijheid tot improviseren). Evenals TKDE is het heel filmische muziek met een hoog ambient gehalte, die ook redelijk experimenteel in de oren klinkt. Het doom element vind ik echter niet direct terug, al klinkt het wel vrij donker, maar dan eerder in de richting van een soort (dark) ambient-jazz. Of zoiets. Want eigenlijk is het niet echt een gemakkelijke klus om dit te omschrijven. Op de digipack kleeft een sticker met de boodschap: ‘for fans of Bohren Und Der Club Of Gore & The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble’.

“Anthropomorphic” bevat slechts één track die exact een uur duurt, maar die wel onderverdeeld is in drie naadloos aan elkaar gemixte delen, die live werden opgenomen respectievelijk in Nederland (De Kikker in Utrecht), Polen (Firlej in Wroclaw) en Rusland (Mosproekt in Moskou).

Voor deze release zijn de leden van The Mount Fuji Doomjazz Corporation krak dezelfde als die van hoofdproject The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble plus één gastmuzikant, die als percussionist te horen is op het laatste deel.

Deel een bestaat uit enkel trombone en lagen gitaardrone. Deel twee vind ik het boeiendst en het bevat naast cello, viool en gitaareffecten vooral veel elektronica met geluiden die verdacht veel op een theremin lijken. Voor het laatste deel bestaat het instrumentarium uit trombone, gitaar, bass, viool, elektronica, drums en ook stem (al moet je naar dat laatste echt wel gaan zoeken). Helemaal op het einde doet het me eigenlijk wel wat denken aan Ennio Morricone, misschien eerder qua sfeer dan qua muziek. Hoewel…

Een mooi chill album in een genre waar je wel voor moet openstaan, want ja, ik ben mij er terdege van bewust dat nogal wat mensen dit slaapverwekkend gaan vinden.

http://www.denovali.com/mountfuji

Henk Vereecken
30/03/2011