The Misz - Eddy Merckz

Onderstroom Records kennen we al van de nieuwe (en geweldige) dubbele verzamelaar van Aroma di Amore.
Blijkbaar gaat het om een twintiger die het nobele idee heeft gehad om eens te rommelen in de rijke underground geschiedenis van de Belgische wave. Een engagement dat op mijn goedkeuring kan rekenen want er blijkt nog veel moois onder het stof te liggen.

The Misz was een tape-only groepje en is bijgevolg altijd heel obscuur gebleven. Hun output is klein, enkel drie tapes op hun eigen label en een handvol tracks op alweer even zeldzame tape compilaties. Maar wat ik op deze plaat te horen krijg slaat werkelijk alles. Dat deze jongens geen bekendheid hebben gehad is ongelooflijk. Net als onze gevierde wielerheld heeft deze plaat werkelijk alles wat je maar verlangt in muziek.

Het begint met een triest en ingetogen nummer dat het toenmalige "spleen" gevoel geweldig neerzet. Een prachtige samenzang tussen man en vrouw dat uitmondt in een soort psychedelische gitaarpartij.

Dan een meer up tempo nummer over de invasie van krioelende insecten en bijgevolg de passende insecticiden. Op de achtergrond een radioverklaring dat er niks mis was tijdens de Bhopal ramp. (Roll Over Bhopal)

(Fear) gebruikt dan weer misvormde stemmen en een drumkit in overdrive om het angstgevoel weer te geven. De stem lijkt wel vanuit een ellenlang metalen buizenstelsel te komen, heel indrukwekkend. De tekst is trouwens van John Cale.

Dan een lofzang met een scherp randje. Een speelgoed xylofoon zorgt voor wat extra animo in dit peloton van hits. Nostalgie en gemis naar roemrijke dagen troef. (Eddy Eddy)

Een voordeel van ons landje is onze meertaligheid en The Misz maken er erg goed gebruik van. (Het Is Geen Werk) is logischerwijs in het nederlands, andere nummers zijn dan weer in het engels of het frans. Het zorgt voor een frisheid die bij vele groepen ver zoek is.

De B-kant begint met de liefde, altijd een goed onderwerp voor wat deprimerende coldwave (Out Of Hand). (The Salmonella Song) is even broeierig en koortsachtig als de symptomen ervan. En al even aanstekelijk op de dansvloer, hiervan ben ik graag het slachtoffer.

Bij de volgende nummers gaan we de franstalige toer op en van geluid komen we nu dicht bij de debuutplaat van Trisomie 21. Wie deze kent weet dat dit een groot compliment is. Verlaine komt ook aan bod met een deel van zijn gedicht "Rendez-vous". Positief klinkt het alvast niet maar misschien is hier wel een dubbele bodem die ik door gebrek aan kennis van de franse taal niet oppik.

En als afsluiter een instrumentaal nummer met wederom een veelheid aan instrumenten en goede ideeën.

Kortom een pracht van een album dat op hetzelfde niveau als Siglo XX of Aroma di Amore zit. Wel iets lichter van geluid maar de onderliggende boodschap is nog even zwartgallig. De enige reden dat ik geen 10 geef is dat mijn nieuwsgierigheid naar de drie ontbrekende nummers niet wordt ingelost. Of doe ineens maar alles wat ze ooit hebben uitgebracht... Ignorence is bliss of hoe ging dat ook alweer?

Snel zijn is de boodschap, er zijn vreemd genoeg maar 300 stuks gemaakt dus dat wordt vechten om eentje te bemachtigen.

Chris Konings
17/03/2010