België heeft zijn Violent Husbands (bemerk de meer dan dikke knipoog naar Violent Femmes), in Noord-Italië gaat er in het huishouden gemoedelijker aan toe, deze illusie wordt immers gewekt door de naam The Glad Husbands.

Toch zorgt de dagelijkse portie pasta van Mama Miracoli voor een flinke peper in de reet van dit Italiaanse drietal. Sowieso een meerwaarde in iedere saus, zeker wanneer deze vergoten wordt over het noiserock landschap.

De primitieve opstelling met basisinstrumentarium valt niet meteen op aangezien dit binnen het genre vrij gangbaar is. Wat wel meteen onze aandacht trekt is dat we hier te makken hebben met twee gitaristen, zang en drum. Geen bas dus, en dat zorgde bij ons aanvankelijk voor enige scepsis. Want is het niet net dat stuwende en pompende basgeluid dat net dit soort deuntjes nog ietsje onweerstaanbaarder maakt?

Nu, echt gemist wordt die bas niet, wat een flinke pluim op de hoed van deze Italianen mag zijn.

De plaat opent stevig en hard, zo horen we flarden NOMEANSNO tijdens opener ‘Out Of The Storm’ en wanneer later op het album de muziek vervaarlijk dicht tegen metal schuurt en de vocalen het op een sloganesk scanderen zetten, kunnen we niet anders dan aan Helmet denken.

Maar wanneer dan een eerder middelmatig middenstuk volgt dat we even snel weer vergeten zijn, blijkt dat deze huisvaders iets te hard op het gaspedaal hebben gedrukt bij aanvang. Het meeste kruid is verschoten, gelukkig vind men nog ergens een rondslingerende munitiegordel om in schoonheid af te ronden. We hebben het dan over uppercut van jewelse ‘Meant To Prevail’. Zelf zeggen The Glad Husbands afgemeten mathrock te spelen maar dan op een punk-manier. Wij horen deze definitie minder uitgesproken terug, maar dit nummer komt wat dat betreft wel aardig in de buurt.

Safe Places voelt vooral aan als een flashback naar eind jaren 80/begin jaren 90, wat inderdaad een “safe place” was voor dit soort herrie. Niets mis met nostalgie van dit soort, maar we zaten er nu ook niet bepaald op te wachten.

We twijfelen er niet aan dat dit live de nodige sensatie teweeg kan brengen, op plaat klinkt het voor ons net iets te doorsnee.

Het geloof in deze band is nochtans precies wel groot, althans zo leiden we af uit het feit dat maar liefst acht labels zich op dit tweede album van de groep hebben gestort. Of is het zoiets als datgene dat wij heden ten dage onze regering moeten noemen? Een samenraapsel waarbij iedereen zogezegd tevreden is gesteld maar de werkelijkheid het tegenovergestelde is. We hopen het voor deze Italianen alvast van niet, want sympathiek vinden we ze wel.

Maar als er nog een derde plaat komt zijn wij van oordeel dat The Glad Husbands gerust eens uit hun “safe place” mogen treden om wat buiten de lijntjes te kleuren. Een herhalingsoefening kan leuk zijn, maar mag op den duur geen oneindige lus worden.

The Glad Husbands

Dimi Brands
09/02/2021