|
|||||||||||||
Een Spaanse band uit de Catalaanse hoofdstad Barcelona. The Foxholes zijn een alternatief trio dat al sinds zijn ontstaan in 2006 schippert tussen vooral prog en wave. Ze zingen meestal in het Spaans, soms in het Engels. Dit nieuwe album “Hex” is echter een instrumentaal album (afgezien van stukken woordloze koorzang in een nummer). Zoals we van hen gewoon zijn brengen The Foxholes vlotte en tegelijkertijd ingenieuze en gesofisticeerde progrock met invloeden van wave en electro, met heel veel keyboards en synthesizers, gecombineerd met soms stevige, maar toch melodieuze gitaren. The Foxholes zijn al lang geen onbekenden meer voor Dark Entries. Als we goed geteld hebben is dit onze achtste review van de band en de derde van dit jaar na het album “Foxholesque” en het live album “Konzert” die beiden eigenlijk van 2020 dateren. “Hex” (6 tracks, 42 minuten speelduur) werd dus in de eerste plaats een prog album, met een dynamiek van rustig en ambient tot behoorlijk heavy (maar verwacht geen metal). Openingtrack “Hex” laat creepy donker ambiente synthtonen horen die me wat doen denken aan Goblin (denk aan “Suspiria”) of meer nog aan Mike Oldfield (denk aan “Tubular Bells” en de soundtrack van “The Exorcist”). Kortom, het album begint als een soort horrorfilmsoundtrack, compleet met een soort martial getinte percussie tegen het einde van de track. “Quarz” klinkt vervolgens als knappe en spannende prog met melodieus gitaarwerk en als toemaatje een wenende viool voor nog een dosis extra sfeer. In “Elvira” wordt de prog gemixt met meer electro getinte klanken. “Corey” is een lang nummer van haast 13 minuten met een wervelende mix van keyboards en (stevige) gitaren, met veel tempowisselingen, akoestische gitaarstukken en naar het einde toe ook stukken woordloze koorzang (‘lalalalala’) als van een bende middelbare schoolmeisjes. Het werd een erg speels prognummer waarbij de gezongen (‘lalalala’) en instrumentale melodieën alterneren en soms synchroon gaan. De vijfde en laatste track “Hexe” duurt een vol kwartier en is de meest wave getinte track. Na een ambient en droney begin, steken stevige prog gitaarstukken de kop op, afgewisseld met meer zweverige stukken, donkere synthklanken en een electrobeat. Zeiden we laatste track? We bedoelden eigenlijk de laatste reguliere albumtrack, want zoals steeds bij The Foxholes krijgen we ook hier weer een bonus track voorgeschoteld, afkomstig van een van de oude albums. Deze keer krijgen we een heropname van de song “Escaparatismo I” oorspronkelijk van het “Escaparatismo Còsmico” uit 2013, een stevige gitaar/synth progrocker die (alweer) ietwat naar wave en postpunk neigt.
Dit is ongetwijfeld het beste dat ik al van The Foxholes te horen kreeg en een aanrader voor de fans van artrock en donkere prog van Mike Oldfield en Steve Hackett tot Blue Öyster Cult. Bij het cd'tje zit als extraatje een Foxholes plectrum met de naam van de band, de website en de afbeelding van quartz kristallen.
Henk Vereecken |
Eigen beheerVolgende besprekingen
Mildred In Oblivion - Sisyphus' Journey
Georgio Valentino - Lines of Flight
Super Florence Jam - Super Florence Jam
Ravenous - Forward To The Roots
Subterranean Source - Ellipsis
Super Florence Jam - We Always Knew It Would Come To This
Ton Globiter - KITNL Dark Hour Reprise (vinyl ep)
Glasgow Coma Scale - Sirens
Abraxas - Embrace Capitalism (Until It Strangles You) Remixed
Here-X - You're Coming Home ep (vinyl)
Andere besprekingen van THE FOXHOLES
The Foxholes - Konzert
The Foxholes - Foxholesque
The Foxholes - Sci-Fox
The Foxholes - Un Mal Menor
The Foxholes - Radio Cincinnati
The Foxholes - Escaparatismo Cósmico
The Foxholes - Com o doin fier no
'No More War', zo heet de nieuwe single van Lacrimosa-zijproject Snakeskin. Het is natuurlijk een reactie op de vreselijke oorlog die nu aan de gang is in Oekraïne. Het is een opmerkelijk nummer, want meesterbrein Tilo Wolff heeft zijn projecten altijd als apolitiek beschouwd. Op zich kan je wel wat maatschappijkritiek terugvinden ...
Nog maar net vierden we het tienjarig bestaan van Porta Nigra. We zijn blij om u te melden dat de organisatie uit Aarschot ook na een decennium doorgaat met het organiseren van topoptredens. De komende twee weken kan je in JH De Klinker in Aarschot terecht voor twee heel interessante edities van het festival.
Op zaterdag 21 mei werd 'Another ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Ze spelen op vrijdag 20 mei in Het Depot in Leuven. Pussy Riot werd wereldberoemd als feministische punkgroep met radicale performances nadat ze een anti-Poetin gebed opdroegen in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou. Pussy Riot had het licht gezien in 2011 en was deel van de omvangrijke protesten die in 2011 en 2012 ontstonden toen Poetin ...
Een Russische groep die u best in het oog houdt is IC3PEAK. Dit duo – dat eerder in de experimentele elektronica en witchhouse opereert – heeft het al aan de stok gehad met de Russische overheid. De tekst van het nummer ‘Смерти больше нет’ ...
De Botanique heeft duidelijk een oog op interessante Russische groepen uit de tegencultuur. Shortparis is zo’n grensverleggende groep, en ze komen op 24 september naar de Brusselse concertzaal. De groep ontstaat in 2012 in Sint-Petersburg en had van meet af aan de ambitie om een nieuwe muzikale taal te ontwikkelen. Dat deden ze door ...
Op zaterdag 20 mei spreken we weer af in het Leuvense Depot voor Breaking Barriers, het jaarlijks terugkerende punkfestival. Hägar The Womb zal er optreden, samen met Pussy Riot en Hetze. Hägar The Womb bestaat reeds sinds 1981. In 1987 gaven ze er de brui aan, maar in 2011 besloten ze de groep terug op te richten met enkel originele ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...