Voor hun vierde langspeler zijn Dark Entries lievelingen The Exploding Boy verhuist van het kleine Zweedse Ad Inexplorata label naar het Duitse Drakkar. Commercieel geen slechte ‘move” zeker niet als je weet dat Duitsland nog altijd dé afzetmarkt is van alternatieve donkere muziek.

Hun voorgaande albums “The Black Album” (2011) en “Afterglow” (2009) haalden moeiteloos de eindejaarslijstjes van uw favoriete online magazine. Meer nog “Afterglow” werd zelfs album van het jaar 2009… Het vierde album, eerder verscheen in 2007 het titelloze debuut, kreeg een beetje inspiratieloos de titel “Four”, doch laat dit geen vooroordeel scheppen en laten we vooral luisteren of deze groep de hoge kwaliteit van voorgaande albums kan blijven evenaren.

Wie de groep kent, en dat zou eigenlijk moeten, weet dat hij of zij zich mag verwachten aan postpunk en melodieuze gitaar wave met een stevige jaren 80 referentie. U mag gerust zijn, want dit is ook wat we op deze “Four” te horen krijgen. Meer van hetzelfde zullen kwatongen beweren maar als u, zoals ik, van deze muziekjes houdt is deze kritiek van geen tel.

We openen met het stevig rockende en door een sterk refrein gedragen “Cracked/Reasons” maar het vervolg, “Street Cliché” (de tweede singel uit het album) bewijst pas echt waar de groep toe in staat is, heerlijk gitaar wave met verslavende synth lijnen, meteen één van de beste nieuwe songs.

Ook het meer ingetogen “Going To Hell” en “Dark City (part II) – dat de link met het voorgaande album legt - weten moeiteloos te overtuigen. Met “Runaways” krijgen we een mistroostig rustpunt dat de melancholie die zich verbergt in de meer rockende nummers perfect naar boven haalt. Mooi.

Persoonlijk vind ik “Awful” net iets te monotoon om echt te overtuigen, maar laat dit wat mij betreft dan ook het enige mindere nummer zijn op het 10 nummers tellende “Four”. Met “Shadows” sprankelen de gitaren als vanouds en verdwijnen de synths naar de achtergrond, net alsop “Always” dat nog eens van leer trekt in de beste ’80 gitaar wave traditie.

Tijd om even te verpozen en dat doen we met het sobere maar mooie “Get it Out” en “Scared To Death” dat meteen een vet punt zet achter dit weerom uitstekende album van The Exploding Boy. Het recept is eenvoudig maar de kookkunst van dit viertal onovertroffen. Zondermeer opnieuw een sterke kansmaker, of zeg maar zekerheid, in mijn Dark Entries eindejaars top 10. Moge Drakkar voor de echte doorbraak zorgen van deze getalenteerde en gepassioneerde Zweden.

The Exploding Boy (facebook)

Kurt Ingels
14/10/2013