|
|||||||||||||
Even eerlijk zijn...? (voor u al-tijd!) Ondertekende had zélf gevraagd de nieuwe The Eden House te mogen recenseren en toch ergerde ik me toen ik dit album een eerste oppervlakkige beluistering gaf. De eerste associaties die door m'n hoofd vlogen moeten zoiets geweest zijn als "overgeproduced", "voor en door vrouwen van middelbare leeftijd" en "Pettitt, maak het terug goed met Carl McCoy!!" De CD ging van het schuifje terug het doosje in, dat op zijn beurt onderaan een toch al grote hoop promo's belandde... Niet dat de promo's die erop lagen al besproken zijn, maar na enige tijd besloot ik deze Half Life een tweede kans te geven. Deze keer hoorde ik een soort van Gothic Rock met een volwassen en glashelder geluid. Voor zeker twee nummers zit de gitaar van Simon Hinkler (The Mission) daartussen, bij de eerste drie nummers is Phil Manzanera (hell yeah; Roxy Music!) daarvoor verantwoordelijk. De arm van The Eden House reikt blijkbaar ver... Volgende keer eens Robert Fripp (King Crimson) uitnodigen...!? Naar goede gewoonte werd er een halve harem aan vrouwelijke vocalisten uitgenodigd om de zangpartijen in te zingen. Fijn voor ons dat niet alleen Monica Richards van Faith and the Muse (opener en single Bad Men) weer van de partij is, ook Lee Douglas van prog-metallers Anathema laat haar kunnen horen op City of Goodbyes, wat mogelijks uit kan groeien tot publieks- en live-lieveling. Na de aftrap met Bad Men is het even wachten tot het beste stuk van het album zich laat horen. The Empty Space en Butterflies zijn een kwalitatieve interlude voor het iets steviger stuk met The Tempest en het prachtige City of Goodbyes, met een tekst die op verschillende manieren te interpreteren is en dus veel mogelijkheden geeft tot aansluiting met de luisteraar. Rechtvaardig ook dat dit beste nummer het langste duurt. Bij afsluiter First Light hoor je goed waarom de term Trip Hop ook vermeld staat in de bio. Phoenix J klinkt bij tijden als een Beth Gibbons (van het legendarische Portishead) en in samenhang met de muziek krijgen we die warme gloomy gloed van zoete Weltschmerz. Opvallend aan de muziek over gans de lijn: zeer professionele muzikanten, af en toe een zweem naar sfeertjes waar de Cocteau Twins zo goed in waren en vooral de vaststelling dat de bass van Tony Pettitt (Fields of The Nephilim, Rubicon, NFD) meer dan eens de glue is die alles mooi bij elkaar houdt. Niet dat Carl McCoy hem al té zeer zal missen, getuige de geplande dubbele headliner Revelations-tournee waarmee Fields of the Nephilim samen met The Mission dit najaar enige O2-arena's gaat vullen in de UK... Voor een optreden van The Eden House hoeft u gelukkig niet zo ver te reizen. Een tripje naar Café Bizarre in Dentergem op 21 september zal ruimschoots volstaan... Voorwaar een geschikte manier om de herfst onder het fluiten van een melancholisch muziekje in te kuieren...! Jan Denolet |
Jungle RecordsVolgende besprekingen
Aurelio Voltaire - BiTrektual
Tyske Ludder - Bambule
Koko Cohen - Clermond-Ferrand
Flesh And Fell - Flesh And Fell
Kommand+Kontrol - It Hz
Weareoff - Objects In Motion
Manic Depression Records - Bipolar Sounds #2
Rot On The March - The Era Of The Penultimate Steps
Cremaster / Komora A split single - Haz/Crystal Dwarf Opens His Eyes (7' vinyl)
AlterRed - The Time It Takes to Smile
Andere besprekingen van THE EDEN HOUSE
The Eden House - Songs for the broken Ones
The Eden House - Timeflows EP
The Eden House - The Looking Glass
U dacht natuurlijk aan Leipzig. Ook. Maar de stad Leeds kent een gothic rock verleden dat als historisch erfgoed moet gekoesterd (denk maar aan bands als The Sisters Of Mercy, The Rose Of Avalanche, March Violets, Salvation, Red Lorry Yellow Lorry,...) Mocht u tussen 7 en 10 juli nog vrij zijn en niks hebben gepland, ga dat horen en zien in ...
Tenminste grote bezieler en cult figuur bij onze Oosterburen Martin Sprissler besloot recent de stekker uit zijn geesteskind te trekken en biedt zijn titel aan voor overname. Een tweetal jaar geleden was er na een lange pauze sprake van een doorstart maar deze bleek niet helemaal te lopen zoals verwacht. Momenteel is Gothic Magazine 90 in ...
De naam Enzo Kreft hoeft geen introductie meer, deze oude krijger werd met de albums “Control” (2019) en “Different World” (2021) weerom ‘wereldberoemd’ in onze scene en scoorde zelfs torenhoog in de eindejaarslijstjes van menig Dark Entries schrijver. Reden, aanstekelijk electro, zowat de overtreffende ...
De Duitse Dark Dimensions labelgroep ging het trio Chris, Tom en Jason halen in Amerika om hier bij ons hun debuut de ep “Wicked Hands” bij Scanner uit te brengen. Het geluid van deze debuut ep ligt ergens tussen een actuele Placebo Effect en een minder technoïde versie van hun landgenoten Velvet Acid Christ in hun eerste ...
In tussentijd is de tournee van Crime and the City Solution achter de rug en zitten ze alweer in uitvalsbasis Berlijn te broeden op een nieuw studioalbum… Ook de heruitgave van hun backcatalogue door Mute geeft ons iets extra om naar uit te kijken. Voorlopig houden we uw nieuwsgierigheid alvast warm met dit concertverslag van hun huiskamerconcert ...
Over de vrijdag en zaterdag kan ik hier dus helaas niets kwijt, maar ik twijfel er niet aan dat anderen dat zeker even literair in mijn plaats zullen doen. Laat deze korte review dan ook veeleer een impressie zijn dan een festivalverslag of nog de beleving van één dag. Gelukkig heb ik voor de wintereditie, onder het aloude motto; ...
Ja u leest dit goed, de 2022 editie is nog maar net afgelopen en de organisatie gooit nu al een reeks namen voor onze voeten voor volgend jaar en struikelen zult u. Op deze affiche heel wat exclusiviteiten voor 2023; Project Pitchfork, Modern English, When In Rome, Corpus Delicti, Tyske Ludder, Golden Apes, NNHMN, Dorsetshire, Solor Dolorosa, ...
