Deze dubbele live verzameling Cure hoogtepunten ligt al een tijdje op mijn ‘te bespreken’ schap. Meer zelfs, hij galmde al meerdere malen, tot tevredenheid van eenieder, door de woonkamer, maar gezien ik me had voorgenomen geen compilaties in mijn eindejaarslijst op te nemen moest ie noodgedwongen een poosje blijven liggen. Tot nu dus, want nu ga ik er even voor zitten, da’s wel het minste wat je voor monument The Cure kan doen. Ik neem mijn tijd tot het schrijven van deze knetterende letteren.

“Bestival Live 2011” , de titel verraadt het al, is een integrale live registratie van het optreden dat The Cure in september laatsleden op het Isle Of Wight (Engeland) ten beste gaf. De opbrengsten van deze live cd gaan integraal naar The Isle Of Wight Youth Trust, een organisatie die zich bezighoudt met het welzijn van jongeren. U merkt het Robert Smith heeft na al die jaren nog altijd het hart op de juiste plaats en het sterdom is deze brave treurwilg nog altijd niet naar het hoofd gestegen.

Weinigen doen het hem na, weinigen kunnen ook nog maar tippen aan het meesterlijke oeuvre van The Cure die moeiteloos 24 uur live zouden kunnen opvullen zonder ook maar één nummer twee keer te moeten spelen. Meer nog, zonder ook maar één luttele seconde te vervelen. Maar goed genoeg loftrompet, verwacht vooral niks nieuws of iets anders op deze dubbele verzamelaar. U krijgt gewoon The Cure met een zeer fijne selectie nummers, sfeervol live gebracht en de totale carrière van de groep overspannend.

Al zijn er wel een aantal opvallende vast stellingen. Robert Smith en de zijnen hebben nog altijd een zwak voor het “Disintegration “ album, 5 nummers (zonder “Pictures Of You” weliswaar) worden live gebracht (“Plainsong”, “Fascination Street”, “Lovesong”, “Lullaby” en “Disintegration”), terwijl uit het meer recente werk de bijdragen beperkt blijven tot “The End Of The World” uit “The Cure” (2004) en “The Only One” en “The Hungry Ghost”uit het “4:13 Dream” album dat ook alweer van 2008 dateert.

Het “Wish”album wordt vertegenwoordigd door “End” en “Open” en de rest is ouder, klassiek materiaal van het speelse “The Walk”, het funky “Hot Hot Hot”, het verliefde “Just Like Heaven” tot de scheve rocker “Push” en de oudjes “Grinding Halt”, “10:15 Saturday Night” en het omgedoopte “Killing Another”… Genieten van dé klassieker “A Forest”, het bijtende “One Hundred Years” of één van de allereerste Cure singels “Boys Don’t Cry” (1979).

Als ik dit lijstje zo overloop is het vooral de vraag welke nummers ze nu niet hebben gespeeld. Ik kan er direct zeker een tiental en meer opnoemen die sowieso ook tot het klassieke repertoire behoren van deze unieke band die moeiteloos pop met wave weet te verzoenen. Met deze “Bestival 2011 Live” bewijst The Cure nogmaals een wereldband te zijn met tientallen klassiekers, een groep ook die zich weg weet te houden van de holle stadion rock maar zich charmant bediend van een stevige live reputatie om vele festivals in vuur en vlam te zetten.

Een sterke 32 nummers tellende live cd die niks aan het oeuvre van de groep toevoegt maar eens te meer bewijst wat we bij Dark Entries al langer weten,… The Cure is in de studio en live magistraal en geniaal. Tot spijt van wie het benijdt.

The Cure

Kurt Ingels
17/01/2012