|
|||||||||||||
Na een pauze van 10 jaar doken The Cascades in 2016, herleid tot een trio, terug op met het album “Something To Happen”. Genoeg reden voor het Echozone label om deze Duitse dark rockers op te pikken en hun terugkeer met de compilatie ”Diamonds And Rust” (2017) een extra duwtje in de rug te geven. Nu is er een nagelnieuw album “Phoenix” op datzelfde Echozone label dat een uitgerijpte dark rock / gothic rock formatie laat horen die na al die jaren matuur genoeg is om melodie aan een zeker serieux te koppelen. Ooit werden ze wel eens vergeleken met The Mission maar hun geluid op deze “Phoenix” is voller, strakker en krachtiger geworden waardoor dit eigenlijk al helemaal niet meer opgaat. Melodie en meezingrefreinen in de traditie van de Neue Deutsche Härte maar dan zonder te klinken als een typische band uit dit Teutoonse genre. Er wordt hier eerder gecombineerd met gothic rock invloeden wat maakt dat “Phoenix” een coherent en nummer na nummer vrij efficiënt album is geworden dat weinig ruimte laat voor enig gedraal of skip toets moment. Bij “Phase 4” moet ik vooral muzikaal aan The Sisters Of Mercy ten tijde van “Vision Thing” denken bijvoorbeeld iets wat je zeer voorzichtig zou kunnen door trekken voor het gehele album. Let wel op de woorden zeer voorzichtig. Voor zover ik mij The Cascades herinner is deze “Phoenix” voor mij zowat het beste album van dit trio op heden vooral omdat de combinatie van meezingrefreinen, melodie en kracht hier mooi is gelukt. Een paar voorbeelden? “Dark Daughters’s Diary” (zie clip), het titelnummer “Phoenix”, “Blood Is Thicker Than Blondes” of het sterke “Zeros And Ones”. “Ihr Werert Sein” is een schadeloos meezingertje voor de inlandse markt zeg maar, lonkend naar het binnenlandse succes van Mono Inc. Typisch is ook de opgefokte ballad die hier in de gedaante van “Behind The Curtain” komt en gelukkig niet al te lang blijft steken in die uitgesponnen hair metal gitaar riff. Gelukkig, spingt ook hier weer het direct toegankelijke refrein op de voorgrond. Ook “Superstar” valt al onder deze rubriek. Moeilijke muziek is dit dus niet. Vermeld ik ook nog even de geslaagde Hüsker Dü (kent u deze nog?) cover van “Diana” in twee versies nota bene,de M.W. Wild versie en een versie met een zekere Esther K.Widman op de vocalen. Met “Phoenix” leveren The Cascades een album af dat best zal gesmaakt door liefhebbers van onschadelijke dark rock met zin voor melodie, toegankelijk maar nog net alternatief genoeg, ideaal dus om deurtjes te forceren en je nadien verder te verdiepen in deze wondere wereld die ondanks de duisternis vooral zeer kleurrijk blijft. Ja, u mag hier even over nadenken.
Kurt Ingels |
EchozoneVolgende besprekingen
The Wide - Paramount
Porn - The Ogre Inside - remixed
Marcus Gilvear - Sistra-Electra
Bill Thompson - Mouthful Of Silence
Aquavoice - Silence
Kevlar Bikini - Rants, Riffage And Rousing Rhythms
Varsovie - Coups Et Blessures
Parallel Worlds & Dave Bessell - Dystopia
Raoul Sinier - Death, Love & Despair
Various Artists - Zoom In 12: New Art Music From Lithuania
Andere besprekingen van THE CASCADES
The Cascades - Diamonds And Rust
Breaking Barriers vindt dit jaar voor de 4de keer plaats in Het Depot te Leuven. Onze locale correspondent met de vlotte pen, Malcolm Nix, stort zich met jeugdig enthousiasme op het legertje groepen dat er optreed op zaterdag 9 en zondag 10 november. Breaking Barriers viert anno 2019 het punkgenre in al zijn facetten en subgenres vandaar dat ...
Al meerdere jaren tijdens de eerste april was de grap in neofolk land dat The Moon Lay Hidden Beneath A Cloud terug bij elkaar zou komen. Wij weten wel beter en laten ons hier natuurlijk niet aan vangen. Niet dat we er afkerig tegenover staan, maar dit jaar bleek dat we geen wonderen moeten verwachten om deze specifieke sound nog eens in een ...
Het zit er op de 4de editie van W-fest. De eerste keer in Waregem. Oudjes zoals ik herinneren zich ongetwijfeld nog The Steeple, where have the years gone, de club die Waregem op de wereldkaart zette als het om gothic en aanverwanten ging. Op een pisboog van waar ooit The Steeple stond, daar is Waregem Expo. Ik geef toe, de rit naar Wargem, ...
Terwijl men momenteel nog bezig is met de grote opruiming voor hun 2019-editie lost M’era Luna voor hun editie voor volgend jaar al de eerste namen. Het verslag van M’era Luna 2019 lees je zeer binnenkort op deze pagina’s.
M’era Luna wil meer zijn dan een ‘Duits’ festival en daarom gaan ze in de toekomst ...
Als oudje uit de scene kent u vast nog het Gothic Magazine. Er was een tijd dat ook deze website op papier werd gedrukt. Het bewijs? Hier onze eerste editie om virtueel te door bladeren. En we hopen tegen het eind van het jaar nog veel meer van onze fysieke edities online te hebben. Maar goed, in het mekka van de goth (Duitsland voor een goed ...
Het Secret Sin Records label is een serieuze doorstart aan het maken. En wat meer is, regelmatig wordt u verwend met nieuwe namen. Binnenkort komt het Amerikaanse Scary Black bij dit label uit op cd. Nooit van gehoord zegt u? Welaan, onderstaade clip klinkt wat mij betreft beloftevol. Spaghetti westerns en de alternatieve jaren 80 zijn een ...
Het is bijna zover, op 15 augustus schiet W-Fest voor de vierde keer uit de startblokken, dit jaar in Waregem (Expo). Om het voor de bezoeker zo comfortabel mogelijk te maken worden kosten nog moeite gespaard. Dat zal bijken uit de voorzieningen op het festivalterrein maar de organisatie biedt nu ook een eigen app aan om uw bezoek aan het ...
Militia heeft opgehouden te bestaan. Hun laatste werk was een uitstekende conceptplaat over het leven van Ambiorix, uit op Old Europa Café. Datzelfde label doet nu een heruitgave van 'The Face Of God', het atheïstisch manifest in muziekvorm dat het eco-anarchistisch metaalslagerscollectief in 2015 uitbracht. Ok, de originele ...