|
|||||||||||||
Na een pauze van 10 jaar doken The Cascades in 2016, herleid tot een trio, terug op met het album “Something To Happen”. Genoeg reden voor het Echozone label om deze Duitse dark rockers op te pikken en hun terugkeer met de compilatie ”Diamonds And Rust” (2017) een extra duwtje in de rug te geven. Nu is er een nagelnieuw album “Phoenix” op datzelfde Echozone label dat een uitgerijpte dark rock / gothic rock formatie laat horen die na al die jaren matuur genoeg is om melodie aan een zeker serieux te koppelen. Ooit werden ze wel eens vergeleken met The Mission maar hun geluid op deze “Phoenix” is voller, strakker en krachtiger geworden waardoor dit eigenlijk al helemaal niet meer opgaat. Melodie en meezingrefreinen in de traditie van de Neue Deutsche Härte maar dan zonder te klinken als een typische band uit dit Teutoonse genre. Er wordt hier eerder gecombineerd met gothic rock invloeden wat maakt dat “Phoenix” een coherent en nummer na nummer vrij efficiënt album is geworden dat weinig ruimte laat voor enig gedraal of skip toets moment. Bij “Phase 4” moet ik vooral muzikaal aan The Sisters Of Mercy ten tijde van “Vision Thing” denken bijvoorbeeld iets wat je zeer voorzichtig zou kunnen door trekken voor het gehele album. Let wel op de woorden zeer voorzichtig. Voor zover ik mij The Cascades herinner is deze “Phoenix” voor mij zowat het beste album van dit trio op heden vooral omdat de combinatie van meezingrefreinen, melodie en kracht hier mooi is gelukt. Een paar voorbeelden? “Dark Daughters’s Diary” (zie clip), het titelnummer “Phoenix”, “Blood Is Thicker Than Blondes” of het sterke “Zeros And Ones”. “Ihr Werert Sein” is een schadeloos meezingertje voor de inlandse markt zeg maar, lonkend naar het binnenlandse succes van Mono Inc. Typisch is ook de opgefokte ballad die hier in de gedaante van “Behind The Curtain” komt en gelukkig niet al te lang blijft steken in die uitgesponnen hair metal gitaar riff. Gelukkig, spingt ook hier weer het direct toegankelijke refrein op de voorgrond. Ook “Superstar” valt al onder deze rubriek. Moeilijke muziek is dit dus niet. Vermeld ik ook nog even de geslaagde Hüsker Dü (kent u deze nog?) cover van “Diana” in twee versies nota bene,de M.W. Wild versie en een versie met een zekere Esther K.Widman op de vocalen. Met “Phoenix” leveren The Cascades een album af dat best zal gesmaakt door liefhebbers van onschadelijke dark rock met zin voor melodie, toegankelijk maar nog net alternatief genoeg, ideaal dus om deurtjes te forceren en je nadien verder te verdiepen in deze wondere wereld die ondanks de duisternis vooral zeer kleurrijk blijft. Ja, u mag hier even over nadenken.
Kurt Ingels |
EchozoneVolgende besprekingen
The Wide - Paramount
Porn - The Ogre Inside - remixed
Marcus Gilvear - Sistra-Electra
Bill Thompson - Mouthful Of Silence
Aquavoice - Silence
Kevlar Bikini - Rants, Riffage And Rousing Rhythms
Varsovie - Coups Et Blessures
Parallel Worlds & Dave Bessell - Dystopia
Raoul Sinier - Death, Love & Despair
Various Artists - Zoom In 12: New Art Music From Lithuania
Andere besprekingen van THE CASCADES
The Cascades - Diamonds And Rust
Evi Vine en Jo Quail stonden in 2016 al zusterlijk naast elkaar op de affiche van Black Easter, en mogen dit in 2019 nog eens overdoen.
Evi Vine van wie we binnenkort haar derde langverwachte album mogen verwachten (waarop ze samenwerkte met Simon Gallup van The Cure) wist te imponeren tijdens de vorige editie en kon voorheen met de goedkeuring ...
De Brexit laat de gemoederen weer oplaaien. Eén van de mensen die er niet over uitgeraasd raakt, is de Brit Matt Howden van Sieben. Dat heeft zelfs een prachtplaat opgeleverd met ‘Crumbs’, een verzameling nummers over de stand van zaken in de wereld. Een woedende plaat, aangelengd met een flinke portie humor. We deden een ...
Liefhebbers van een portie dark ambient, neofolk, death industrial, martial en meer van dit bombastische lekkers hebben al lang 17 november met dikke viltstift in hun agenda aangekruist. Dan kan u immers in het Nederlandse Alpen aan den Rijn genieten van de -helaas- laatste editie van het fijne festival Dwaalspoor.
Op de affiche het Noorse ...
In de Stille Kempen hoeft het niet altijd rustig te blijven. Het is een organisatie als Dark Balloon gegund om op gepaste tijden de orde aldaar te verstoren. Een organisatie die er in slaagt gedurfd te programmeren in thuisbasis Retie. Zaterdag 17 november mag het JK2470 in Retie dan ook weer het heimat zijn voor twee uitzonderlijke ...
U dacht dat W-fest reeds alles had om te imponeren. Wel, het kan nog altijd beter. De afgelopen dagen werden nog twee kleppers aan de affiche toegevoegd. Killing Joke is een absolute klepper in het post-punk genre. Ze begonnen eind jaren 70 met de rauwe punk van 'Requiem', deden het later wat zachter aan en scoorden een wereldhit met ...
So What Fest. Na een eerste editie verleden jaar, geven ze er ook dit jaar een lap op. Op zaterdag 17 november gaat de tweede editie door, en er is weer een keure aan punkgroepen uitgenodigd. Met zelfs een specialeke: Funeral Dress heeft aangekondigd een sabatical te nemen in 2019 en speelt zodoende voor de laatste keer in een club tot 2020 ...
40 jaar new wave is ook 40 jaar The Names, de Belgische groep die het tot op Factory Records schopte en hits had met ‘Calcutta’ en ‘Nightshift’. De verjaardag wordt gevierd met een groots jubileumconcert met tal van verrassingen op 24 november in Drogenbos. Zanger Michel Sordinia tilde al een tip van de sluier op voor ...
40 jaar new wave. Aan het indrukwekkende lijstje namen van groepen die in 1978 gevormd zijn – we vermelden slechts The Cure, Bauhaus, DAF, OMD, Siglo XX, De Brassers, The Names, Clock DVA, Dead Kennedy’s, Echo & The Bunnymen en Minny Pops – voegen we graag Lene Lovich toe. De dame – intussen 68 – viert dit ...