Reeds enige maanden volgt Dark Entries trouw de evolutie op van The Big Pink, dé jonge belofte uit de 4AD stal. We hadden reeds een interview met hen, zeldzaam voor een band waarvan het debuutalbum nog moet uitkomen. We hadden hierdoor anders wél het eerste Belgische interview… Met een beetje geluk hebben we bij deze ook de eerste Belgische recensie van hun half september te verschijnen debuut ‘A Brief History of Love’.

En wàt een debuut is me dat!! De verwachtingen waren hoog maar werden ruimschoots ingelost! Het was dus een goede gok van 4AD om Milo Cordell, Robin Furze en kornuiten naar de Electric Lady Studios (van Jimi Hendrix faam) in New York te sturen met als enige voorwaarde dat ze bij hun terugkomst een volwaardige langspeler konden voorleggen. Met de hulp van Rich Costey (geluidsingenieur voor o.a. New Order) slaagden ze glansrijk in hun opzet.

Hun plaat klinkt minder ruw dan die andere kandidaat eindejaarslijstjes, ‘Primary Colours’ van The Horrors (Milo Cordell is trouwens verantwoordelijk voor Horrors contract bij XL Recordings) maar woont in dezelfde wijk. Hier echter geen zware psychedelische wall of sound, maar wel slimme, melodieuze en psychedelische post punk. De Big Pink slaagt erin om de oude 4AD sound te laten klinken alsof ze deze ter plekke zelf uitgevonden hebben, zonder zich ook maar ergens schuldig te maken aan plagiaat. Geen nood voor wie de eerste drie singles gemist heeft: ze staan bijna integraal op de plaat. Het nieuwe ‘Dominos’ laat zanger Robbie horen in een ijdele bui, althans wat de tekst betreft. Superieur zijn ouwetjes ‘Crystal Visions’, ‘Too Young to Love’ en vooral publieksfavoriet ‘Velvet’. Van de andere nummers moet ik slechts bij twee nummers twijfelen aan de kwaliteit, maar de jongens herpakken zich schitterend in het titelnummer!

Ik doe mijn best om ze te betrappen op luiheid, gebrek aan enthousiasme of inspiratie, plagiaat, arrogantie en die andere zaken die het boeltje kunnen verzieken… Vergeefse moeite: dit debuut is gewoonweg steengoed! Natuurlijk komen de groepsleden af met stoere verhalen zoals het feit dat Jimi Hendrix zijn geest rondhing in de studio en dat deze Robin zelfs nieuwe akkoorden had geleerd in zijn slaap. Een lul die zich aan deze overmoedige prietpraat stoort. Per slot van rekening: toen Jesus and the Mary Chain beweerden dat ze groter zouden worden dan de Rolling Stones meenden ze dat ook niet écht…? …althans hoop ik…

The Big Pink

Jan Denolet
31/08/2009