|
|||||||||||||
Laat ik deze review openen zoals het nieuwe werk van het bij ons relatief populaire Zwitserse The Beauty Of Gemina opent, met het nummer “The End”. Al is dit nog maar het begin van de review. De groep rond Michaël Sele werd 10 jaar geleden opgericht en speelde ondertussen een mooi repertoire dark wave muziekjes bij elkaar, niet geheel zonder succes, want de laatste jaren schoot de groep door naar de speerpunt van actuele dark wave acts. Deze “Minor Sun” moet zich dus kwijten van de niet eenvoudige taak de huidige populariteit te bestendigen en als toemaatje deze te versterken en uit te breiden. Geen wonder dus dat The Beauty Of Gemina op deze “Minor Sun” een beetje op veilig speelt en doet waar de groep goed in is, het brengen van weemoedige en romantische stukjes dark wave. Her en der wordt de luisteraar ietwat meer geprikkeld door leentje buur te spelen bij ietwat scherpere genres als gothic rock wat soms resulteert in ietwat scherpere gitaarrifjes als in “Bitter Weest Good-bye”. De andere keer wordt er iets elektronischer uitgepakt zoals in “Endless Time To See”, dan weer borduurt men (semi) akoestisch verder op de singer songwriter traditie zoals in “Crossraods” (zie clip) . En zoals gewoonlijk, slaagt de groep erin, mede door het typerende diepe stemgeluid van frontman Sele, altijd z”n eigen warme geluid als kwalitatief handelsmerk naar voor te schuiven. Minder experimenteerdrift dan Deine Lakaien, net iets vlotter weg ‘rockend’ dan Diary Of Dreams Op deze “Minor Sun” valt, zeker voor de fans van dit project, weinig tot niets aan te merken. Dromerig dansbaar, tussen het ontwaken en inslapen blijft The Beauty Of Gemina verhalen over het zoeken naar zin, liefde, hoop en wat nog in dit leven… een universeel pad dat ook u en ik bewandelen, waar me mijmerend op terug kunnen blikken maar evenzeer ook hoopvol vooruit naar kunnen kijken. Dat is precies wat deze “Minor Sun” doet, excellente sfeervolle dark wave aanbieden zonder evenwel zwartgallig of cynisch of wat dan ook te worden. “Minor Sun” zal dan ook moeiteloos de huidige populariteit van deze groep in de scene bestendigen, mogelijks zelfs verder laten uitdeinen. En weet je wat? Ik heb daar weinig of helemaal niets op tegen… want ik geniet van dit schijfje. Tracklist “Minor Sun” 01. End 02. Waiting In The Forest 03. Bitter Sweet Good-bye 04. Endless Time To See 05. Close To The Fire 06. Crossroads 07. Down On The Lane 08. A Thousand Lakes 09. Wonders 10. Another Death 11. Wednesday Radio 12. Winter Song 13. Silent Land
Kurt Ingels |
Volgende besprekingen
Garden of Delight - Adoration Alive
Snakeskin - Tunes for my Santiméa
Verzamelaar - Castle Party 2016
Pure Ground - Giftgarten
Dear Deer - Oh My...
Ewigheim - Schlaflieder
Aeternitas - House of Usher
Absolute Body Control - Forbidden Games
Dolls Of Pain - A Silence In My Life
Monolog - Morphee Cabaret Troopers
Andere besprekingen van THE BEAUTY OF GEMINA
The Beauty Of Gemina - Anthology Vol 1 2007-2015
The Beauty Of Gemina - Ghost Prayers
The Beauty Of Gemina - Iscariot Blues
The Beauty Of Gemina - Box set edition 2011
The Beauty Of Gemina - At The End Of The Sea
In hetzelfde genre: DARK WAVE
Silent Love of Death - Donde habite el ovidio CD/DVD
Friends Of Alice Ivy - In The Gloaming
BLAME - Convergent Fields
Engelsstaub - Nachtwärts
Verzamelaar - Klangrausch 2 (dvd compilatie)
Peter Murphy - Ninth
Metallspürhunde - Moloch
Schwarzer Engel - Träume Einer Nacht
Monica Richards - The Strange Familiar ep
Clan Of Xymox - The Darkest Hour
Dirk Ivens laat de afgelopen tijd niet alleen met Dive van zich horen. (Dive, dat met 'Where Do We Go From Here?' één van de beste platen van 2019 uitbracht, aldus de Dark Enries redactie.) Neen, Ivens grijpt ook terug naar zijn allereerste project: Absolute Body Control, de electrogroep die hij in 1979 al oprichtte, ...
Bysmarque & SnowWhyte ontstonden uit de assen van de dark metal groep Arcane Rain, als zangeres Mel en toetsenist Roman besluiten om met hun tweeën een nieuw project op te zetten. De groep maakt een mix van electro en synthpop, wat in 2019 tot het aangename debuut 'Once Upon A Time' leidde. Maar voor hun laatste werk - de ...
Met pijn in ons hart missen we allemaal de grote festivals en de leuke concerten. We snakken naar livemuziek en liters bier! Maar ja, als surrogaat stemmen we dan allemaal af op live concerten die via het internet worden gestreamd...
De mensen die nu al een jaar dromen van stampen in de modder op het Heidnisches Dorf raad ik dan ook aan ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
BOEM PAUKESLAG! Het is zoals u misschien weet vandaag 125 jaar geleden dat de belangrijke modernistische dichter Paul van Ostaijen werd geboren.
Wij betrekken zijn legendarische opener van zijn gelijknamige gedicht echter voor het heugelijke nieuws dat de allereerste videoclip van Dark Entries favorieten Miel Noir een feit is.
Het ...
U kon het reeds lezen: ons neofolk minnend hart sloeg een tikkeltje sneller na het horen van In A Summer’s Silence, het debuut van Inanis Yoake.
Dit duo bestaande uit de Italiaan Simone Skelton en de Japanse Risa Hara ging aan de slag met onder andere Tony Wakeford (Sol Invictus) en Lloyd James (Naevus) op dit album, dat een vlaag ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...