Al ooit gehoord van The Beautiful Losers? Ik ook niet! Genetic Music bracht zonet een vier track vinyl EP uit van deze band. Het heet simpelweg “The Beautiful Losers”. Volgens de karige info op de hoes blijkt het een drietal te zijn: Pete Wong (bass en vocals), Philip King (gitaar en backing vocals) en Ray Jordan (drums en backing vocals). De namen klinken wel heel erg Brits (de zanger/bassist zou wel eens van Chinese afkomst kunnen zijn?) en zo klinkt ook de muziek: ongelooflijk op en top Brits.

De opnames dateren uit 1980 en werden indertijd in de Elephant Studios in Londen geproduced door niemand minder dan Adrian Borland. Het hoeft dan ook geenszins te verwonderen dat de vier tracks op deze 45-toeren plaat muzikaal erg lijken op The Sound en zo mogelijk nog meer op Joy Division. Pure cold wave dus. Niet al te origineel maar wél supersterke songs!

Adrian Borland zelve is op deze EP te horen als backing vocalist en hij speelt ook piano op de eerste track van kant A, “Late Night Show”. Mijn favoriet is de tweede track van kant A, het bezwerende en ronduit magistrale “The City And The Night”. “Heartache Factory” heet de eerste song van de B-kant en qua wanhoop in de vocals (ook de backing vocals zijn een pure woordeloze treurzang) en pure doem hoeft dit voor Ian Curtis en Joy Division geenszins onder te doen. De laatste track “Cold As Ice” is eigenlijk een demo en klinkt als vanzelfsprekend het ruwst, het had een vondelingetje van Warsaw kunnen zijn. Vier tracks en amper 14 minuten; eigenlijk véél te kort maar het is alles wat er van deze mooie verliezers te vinden is.

Over de korte bandgeschiedenis van The Beautiful Losers kunnen we voor de rest maar weinig vertellen. We weten dat bassist Philip King later te horen is op soloplaten van Adrian Borland en dat hij ook betrokken was bij Borlands elektronisch zijproject Second Layer en dat hij later de new wave band The Servants zou oprichten (ook geproduced door Adrian Borland) die het in 1986 in de UK met hun twee eerste singles tot in de independant singles chart schopten. In de jaren ‘80 komen we hem nog tegen bij de psychedelische band Hangman's Beautiful Daughters en bij allerlei postpunk en indie bands als Apple Boutique, Felt en Biff Bang Pow! en later in de jaren ’90 bij niemand minder dan de shoegazeband Lush (van 1992 tot hun split in 1997) en bij The Jesus & Mary Chain, waar hij ook heden bassist is.

Een klein stukje geschiedenis van The Beatiful Losers wordt ontsluierd in dit interview met Philip (of Phil) King. The Beautiful Losers bleken eerst Secret Society te heten en kochten een oud drumstel over van Adrian Borlands punk groep The Outsiders. Ze traden regelmatig op in het voorprogramma van The Sound (zoals The Outsiders in 1979 gingen heten) en in 1980 doken ze dus met Adrian Borland in de studio om drie songs op te nemen die echter pas in 2010 voor het eerst zouden verschijnen (op cdr op een Duits label in zeer beperkte oplage) en die nu dus opnieuw werden uitgebracht, opnieuw gemasterd van de originele tapes en met een extra demo track erbij, op Genetic Music. The Beautiful Losers: aan de vergetelheid ontrukt door Genetic Music en een ware must voor elke cold wave fan!

Discogs

Henk Vereecken
03/03/2014