|
|||||||||||||
Goed, aan de naam alleen al kan je raden dat het hier om deathrock gaat. En als ik u zou vragen waar dit combo vandaan komt, dan zou u met Duitsland juist gegokt hebben. Uiteraard zijn ze geïnspireerd door de gitaar-wave van begin jaren 80. De groep is een viertal dat volgens het klassieke recept zanger-gitarist-bassist-drummer opereert, maar daar ook een flinke scheut synths en programmatie bovenop doet. Allemaal vrij voorspelbaar, maar het bevat ook alle ingrediënten om een goede deathrock-cd te maken. De muzikanten zijn bovendien ouwe rotten die al in verschillende groepen ervaring opgedaan hebben. Ze gaan er prat op invloeden uit progrock, electro-pop en metal te verwerken in hun muziek. De naam van de groep komt van een nummer van Killing Joke op de cd ‘Extremities, Dirt and Various Repressed Emotions’, en dat is een referentie die we graag horen vallen (want een cd waar ik als jonge gast dol op was en nu nog met plezier naar luister). Opener ‘Neon Judas’ drijft op een laag synths, waar de zware stem van zanger A. Westrich dreigend boven zweeft. Maar het vertoont al meteen een zwak punt: ik ben niet zo’n fan van de elektronische drumgeluiden en synthtonen, die wellicht bedoeld zijn om het jaren 80-gehalte op te drijven. De kletterende gitaren op ‘Rabbit Eye Movementz’ maken echter veel goed. Dit is het soort muziek die ik verwacht had van The Beautiful Dead. Maar op ‘Ghost In The Garden’ komen de vervelende synthgeluiden terug, en die verknoeien toch wat anders een perfecte hymne had kunnen zijn. En zo blijft de cd wat schipperen tussen klassieke gothrock (Festival Of Light, Road Up To The Sky) en wat kitcherig aandoende geluiden, bijvoorbeeld in het titelnummer. Absoluut dieptepunt is het ‘paa-papa-papa’-koorgezang in ‘Incognito’. Eindigen doen ze echter met klasse met een heerlijk uitgesponnen ‘Down Below’. Betekent dit nu dat ik conservatief ben en deathrock enkel aanvaard in zijn meest zuivere vorm? Neen hoor, integendeel. Ik ben dol op groepen die de grenzen overschrijden. Maar The Beautiful Dead overschrijden de verkeerde grenzen. Ze gaan richting pop en dance, en dat is terrein dat angstvallig vermeden moet worden. The Beautiful Dead valt dus een beetje tussen twee stoelen. Er is duidelijk een kant van the Beautiful Dead die ik kan appreciëren, en een andere minder. Dat heb je met groepen die eclectisch willen zijn en op een cd verschillende kanten tegelijk opgaan. Het is immers een moedig streven, maar houdt risico’s in. Een meer uniforme cd zou me in dit geval beter bevallen zijn.
Xavier Kruth |
SonoriumVolgende besprekingen
Puin + Hoop - Er zit een gat in de soep
Still Patiënt? - Retrospective 88*2*99
Supreme Soul - No One's All
Exponentia - Ghost
The Names - In Time
Vanguard - Let Us Fall ep
Prolife - Overheated 7'
NZ - Raw & Pure
Autopsia - Palladium
Terminal Gods - Machine Beat Messiah ep
Andere besprekingen van THE BEAUTIFUL DEAD
The Beautiful Dead - To Lunar Canyons
Crooniek heeft zijn eerste cd uit: 'Trail of Time'. Tenminste als enkel Crooniek, want eerder al bracht het blazersensemble uit Kampenhout cd's uit met Olivier & Crooniek, en als onderdeel van Winterstille. Crooniek is een ensemble dat verbonden is aan Gerry Croon, redacteur bij Dark Entries. Gerry schrijft graag arrangementen ...
Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de ...
Terwijl u en ik nog altijd wachten op de al ‘eeuwen’ (nu, zo lijkt het wel) nieuw albums van meneer Smith en de zijnen komt er alweer een heuse box. Ditmaal worden live opnames uit de jaren 70, 80 en 90 gepresenteerd, goed voor 6 cd’s en 54 nummers. Al komen sommige nummers, die steevast al decennia de The Cure set halen, ...
Pussy Riot is vandaag weer razend relevant. Sinds hun ontstaan voert Pussy Riot een kruistocht tegen Poetin, waardoor ze ook op de harde wijze konden kennismaken met het Russische repressieapparaat. Nu Rusland een ‘speciale militaire operatie’ begonnen is in Oekraïne, is de repressie tegenover andersdenkenden nog toegenomen. ...
Het was al een tijdje rustig rond Agent Side Grinder. Iets wat Pete Burns ook is opgevallen. Pete Burns is dan ook de andere ik van Kill Shelter. Die laatste naam is geen onbekende meer, nooit vies geweest van enige samenwerkingen en vaak werkzaam als producer voor tal van bands.
Kill Shelter mag een identiteit hebben die vaak weerkeert. ...
En dat is niets om ook maar een klein greintje schaamte voor te kennen, want schaamte is de schaduw van de liefde. Vaselyne, het buiten proporties aanstekelijke duo met Yvette Winkler en Frank Weyzig bereidt zich voor op een album dat er tegen 3 juni staat aan te komen. The Sea Says mag alvast iets zijn om naar uit te kijken. Getuige daarvan ...
The Sisters Of Mercy zijn ongetwijfeld een van de meest invloedrijke bands van de zwarte scene. Nu verschijnt "Black Planet", een nieuw boek over de opkomst van de band. Weeral een boek hoor ik je zetten? Klopt, dit is zeker niet het eerste. Deze ‘Black Planet’ staat bol met interviews die een nieuw licht werpen op de ...
Pussy Riot haalt weer het wereldnieuws. Maria Oljochina - een van de leden van Pussy Riot die in 2012 tot twee jaar werkkamp veroordeeld werd na een subversief optreden in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou - is samen met haar vriendin in het geniep uit Rusland gevlucht. Dit betekent ook dat ze kan deelnemen aan de huidige tournee, ...
Het was geleden van in 2005 dat ondergetekende Dead Can Dance nog in levende lijve had gezien. De doortocht in 2013, in Vorst ‘Galmpaleis’ Nationaal -prima livealbum, dat wel- had ik immers gemist, evenals het concert in Cirque Royal in 2019... Ook deze keer scheelde het niet veel, doordat DCD wegens de Covid-pandemie zich genoodzaakt ...