tACCson is een man met vele verledens: ex-punkrocker, Vlaamse liedjesboer (die ooit nog een raap leverde aan Dana Winner). Het is tevens de man die een nummer schreef over het achterwerk van Beyoncé en daarmee enkele radioshows haalde. Zijn obsessies gaan van Roos Van Acker over Nick Cave naar Michael Jackson. Een journalist ook…

Na 15 jaar te bassen in een punkband, verkocht hij zijn punkinstrumenten en investeerde hij in synths. Daarmee creëerde hij deze synthrockplaat. Dichter bij het punkgevoel door enkel digitale instrumenten te gebruiken raak je niet snel, en daar zit de opgejaagde punkstem van deze heer voor iets tussen. Ook het gebruik van zoveel cymbalen hoor je zelden in elektronische muziek. De ritmes zijn duidelijk rock van nature maar het ‘minimale wave’-gehalte is minstens zo belangrijk: de muziek is absoluut niet gelaagd en maakt meestal gebruik van één enkele lead, baslijn en drums. Een punt van kritiek is de keuze van de geluiden. De lead is zo’n typische ‘saw-klank’ uit het doosje en klinkt daardoor behoorlijk goedkoop. Maar we spreken alvast wel over een origineel product. Dit geeft tACCson alvast wat respijt.

De teksten zijn van het maatschappijkritische soort, al zit er ook een serieuze portie absurdisme tussen. Dirty rotten politics spreekt voor zichzelf, Carnivores eat behandelt vegetarisme, For science or money? heeft dan weer mensenhandel als thema. Ook Ronald Janssen, blijkbaar een vaste klant in het stamcafé van tACCson en lokale antiheld Van Gelhuwe passeren de revue in World full of fools. Een beetje inhoud appreciëren we wel, dus we kunnen dit alleen maar toejuichen. Andere tracks, zoals Starwars come true en No understanding girls, trekken dan weer de tienerkaart en klinken toch behoorlijk onvolwassen. Grappig had natuurlijk net zo goed een beoordeling kunnen zijn…. Het hangt er wellicht vooral vanaf in welke stemming je deze plaat tot je neemt.

Bepaalde songs hebben een groot potentieel maar worden vaak te weinig uitgewerkt. Kleine pareltjes zijn het licht psychedelische Theme for revolution. Supreme Stalker en Armageddon lijken een beetje op oude tracks van Alan Vega en draven lekker door. Star wars come true krijgt een klein pluimpje voor het dadaïstische element maar de leadklank verpest het voor mij. Burning heart of stone heeft geweldig potentieel. De hoge zang is gewaagd maar werkt en ook de break is mooi gedaan. Alleen, en ik val in herhaling, de lead zou ik echt vervangen. The reason why is de meest punky plaat op de cd en meteen een knallert van jewelste. Geen lelijke leads hier, maar een vette drijvende baslijn. Dirty rotten politics klinkt agressief en heeft een mooie experimentele touch. Ook de bonustrack mag er wezen. Jammer genoeg zijn er ook behoorlijk wat vullertjes. 17 + 1 tracks is dan ook een enorm aantal.

Persoonlijk denk ik dat het beter was geweest een kortere cd te maken met de beste tracks. Deze hadden ook nog wel wat meer uitwerking gebruiken, maar daar zal de gemiddelde minimalfan me dan weer ongelijk in geven. Ik ben wel enorm benieuwd om deze man live aan het werk te zien. De cd boort een rauwe energie aan die men nog zelden hoort in deze muziek. Ik scoor deze cd een 7. Met andere klanken en 7 nummers minder, had hij zeker en vast beter gescoord, maar hopelijk bewaart taCCson deze voor zijn volgende. We kijken er alvast naar uit en hopen dat iemand deze man snel op een podium in de buurt zet!

Voor geluidsfragmenten verwijzen we u graag door naar uw zoekrobot! De website zelf heeft er (op het moment van schrijven) nog geen, maar u vindt er wel op de sites van verschillende webshops.

Peter De Koning
22/06/2014