Het Engelse Terminal Gods werd bij Dark Entries onthaalt als een nieuwe goth glam machine die wist hoe een discobeat in een vettig weemoedig bad onder te dompelen en zich rock gewijs van de mainstream los te rukken met een dramatische oerschreeuw die een vergelijk met The sisters Of Mercy wist te doorstaan.
Terminal Gods laat het echter niet bij het grote voorbeeld getuige de meest recente uitgave “Machine Beat Messiah” die eind vorig jaar op het eigen Heavy Leather Sex label verscheen. Ik hoop bij deze dan ook doorheen de releases te zijn die nog in 2013 het levenslicht zagen maar om diverse redenen pas recent op onze redactietafel werden gedropt.
De muziek op deze ep klinkt nog altijd krachtig en strak, een glam - / gothic rock mélange op speed, melodieus ‘rockend’, een tikkel vettig en met een geloofwaardigheidsgehalte voor elke donkere alternatieve keet. In die zin hadden Terminal Gods ook in de jaren 80 niet misstaan, niet naar looks, niet naar muziek. Maar we zijn ondertussen 2014 en ook nu nog bekken Terminal Gods goed weg.
Op “Snakebite Smile” (reptielen waren altijd groots in het Engelse gothic rock universum) wordt geoefend met een mondharmonica, “King Hell” mengt kampvuurromantiek met gothic rock en “The Wheels Of Love” (zie clip), “The Ressurection Man” en “Persona” doen wat ze moeten doen; drammerig en melodieus rocken op een in mistgordijnen en dreigende strobo’s verdrinkende dansvloer. Intro “Machine Beat Blues” vond ik persoonlijk te kort om iets zinnigs over te zeggen maar het nummer snoert in elk geval direct je keel. Liefhebbers van Ulterior tot oude Sisters Of Mercy kunnen terecht bij Terminal Gods. Rep jullie want gothic rock kan en mag ook feestelijk zijn.
Terminal Gods
Kurt Ingels 04/03/2014 |