Gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer. Dat The Neon Judgement de stekker uit het instrumentarium heeft getrokken is oud zeer. De ene 50 % deed al langer zijn ding met bijvoorbeeld Neon Electronics en even leek het er op dat die andere 50 %, de genaamde TB Frank, zich ging terugtrekken uit de onstabiele wereld der muzikale deuntjes.

Even dus, want er werd al een tijdje gezinspeeld op een samenwerking met Wouter Baustein. Die Baustein mag dan misschien wat onder de radar hebben geopereerd, maar weet dat hij een bezige bij is die meer notenbalken uitademt dan destijds pakweg Beethoven. Wetende dat die Baustein ook wel elk bestaand instrument weet te bespelen met daarbij de kunde van TB Frank, kon het met dit project alle kanten uitgaan.

En dat doet het eigenlijk ook wel, de samenwerking tussen TB Frank & Baustein heeft zijn eerste ei gelegd. Een degelijk eclectisch ei dat je hard of zachtgekookt weet te verteren. De moeder van dat ei mag dan ook Tock ! heten. Al staat er een haan op de hoes afgebeeld, doch dit geheel terzijde.

De eigen studio van Baustein werd hermetisch afgesloten om in alle stilte en heimelijkheid deze Tock ! (vergeet vooral dat uitroepteken niet) voor te bereiden. Gepluimd en gevivisecteerd met pure vakkundigheid. Eind november was er reeds de eerste single, Mother Of Earth, ontleend van Jeffrey Lee Pierce en The Gun Club. En werden de eerste signalen al naar buiten gebracht van hoe twee gitaren met mekaar durven en kunnen wedijveren.

Tock ! is zo het type plaat dat je niet in hokjes kan duwen. Bombies bijvoorbeeld is zo’n track die bijzonder donker en mysterieus weet aan te vangen om na 2 minuten te weten escaleren in pure dansbaarheid waar leentjebuur wordt gespeeld met wat een mengeling is tussen New Beat en EBM. Om er daarna een straf gitaarspel bovenop te plakken.

De tegendraadse loops van Margarita zorgen voor de stabiliteit van de donkere warmte en maken van het geheel een formidabel stukje Mexicaanse cocktail voorzien van de nodige wah-wah-klanken.

Het moge duidelijk zijn dat deze twee heerschappen niet over één nacht ijs zijn gegaan, en alles tot in de puntjes hebben voorbereid. Elektronische blues is het aandachtspunt voor Snow White, terwijl Mellow Like 39 zijn toevlucht weet te zoeken richting de warmte van de reggae. Steeldrums als begeleiding voor de moderne rastafari.

Vermomde acid-dansbaarheid zorgt dan weer voor de gelaagdheid die I Didn’t met zich meebrengt. Met voortdenderende drumbeat die in onze verbeelding onder een laag lasers zijn eigen weg weet te gaan. En ergens moet arriveren in een bacchanaal feestje. Met de geest van een Serge Gainsbourg in het achterhoofd weet Cool Moon zich met de nodige zwoelheid te openbaren en de warmte te omarmen met de sensuele geestdrift. Moderne disco dan weer in Hotel Called Hell, waarbij TB Frank zich vocaal weet te settelen met een Johnny Cash op steroïden. Let vooral op de aandoenlijke klanken der gitaar die bij momenten wat Roger Waters durven aandoen.

Fall In Love Now toont op zijn manier weer iets anders, melancholie met vakmanschap om Tock ! alzo te eindigen met het openbarsten van een track als Do It Do It dat hier in de Manic Youth-remix wordt voorgesteld. En waarbij die Manic Youth een alter ego blijkt te zijn van Wouter Baustein zelf.

Deze Tock ! van TB Frank & Baustein is niet onder één pot nat te vangen, maar toont wel degelijk pure vakkundigheid van twee muzikanten die met hun debuutplaat zorgen voor een verfrissend en weldoordachte som der delen. Verkrijgbaar als download en binnenkort ook op vinyl. Hoort thuis in ieders platenkast.

TB Frank & Baustein spelen zaterdag 20 januari tijdens Winterfest in Gent.

Baustein website

Facebook

Danny Quetin
18/01/2018