Tav Falco's Panther Burns of kortweg (The) Panther Burns, zijn een rockabillyband van Memphis, Tennessee, USA, met als frontman Tav Falco. Hun naam haalden ze van een plantage in Mississippi. In de late 70's en vroege 80's waren er wel meer bands die rootsmuziek als blues, country en rockabilly gingen mengen met meer eigentijdse punk of garagerock en die vooral speelden in het circuit van punk en alternatieve muziek bands. Een van de eerste en bekendste waren The Cramps, zwaar beïnvloed door rockabilly, maar er waren ook The Meteors, The Gun Club etcetera. Panther Burns werd opgericht in 1979 en zocht zijn inspiratie in obscure country blues, het werk van Antonin Artaud, de beat poets en dies meer.

Deze heruitgave bevat op twee 180 gram vinyl platen twee oude releases uit de beginjaren en een live optreden. Op de eerste vinylplaat staat op kant A het 6 tracks tellende 12”/ mini-album “Sugar Ditch Revisited” ‎uit 1985 en op de B-zijde de 4 songs tellende “Shake Rag” E.P. uit 1986. En de tweede vinylplaat is integraal gewijd aan een ‘previously unreleased’ 11-song /45 minuten live show die plaats vond in de Messepalast in Wenen uit 1989. De heruitgave is ook beschikbaar in het format van een dubbel-cd.

Tav Falco’s Panther Burns brengen stevige rockabilly en country blues waarin regelmatig een piano opduikt en blazers en vaak is ook een orgeltje prominent aanwezig in de mix. Bill Haley en Little Richard zijn niet ver weg. Tav Falco lijkt trouwens qua uiterlijk en presence wel een beetje op een kruising tussen Little Richard en Tom Waits. In de steviger nummers gaat het aardig richting garagerock.

Het mini-album “Sugar Ditch Revisited”: “Arkansas Stomp” lijkt hier misschien net iets te veel op de rhythm & blues standard “Route 66” (het bekendst wellicht in de versie van Chuck Berry uit 1961) maar dat kan ons eigenlijk geen blaas schelen. Nog een van mijn favorieten is het al even zwaar groovende “Lonely Avenue” met heerlijk mondharmonicaspel. En bij de opener en de slotsong, respectievelijk “Money Talks” en “Tina, The Go Go Queen” geheten, hoort nog een leuk verhaaltje. Het zijn namelijk twee songs die door producer Jim Dickinson gevonden werden op tape, opnames uit de nadagen van de STAX studio, waar nooit meer iets mee was gebeurd. Tot in 1985 dan, toen Panther Burns hun interpretatie van deze obscure maar oerdegelijke songs opnamen voor dit mini-album.

De “Shake Rag” EP is een plaatje vol intense en goudeerlijke rockabilly dat opent met de song met de heerlijke titel “Cuban Rebel Girl”. Het klinkt bluesy en groovy, een beetje zoals ZZ Top voordat die met elektronica begonnen te stoeien. Afsluiter “Jumper On The Line” is dan weer donkere country rockabilly in beste Johnny Cash traditie.

Het “Live At Messepalast” concert laat de groep in zeer goede doen horen voor een enthousiast publiek. Het zijn de hoogtepunten (11 songs, 45 minuten) uit een in totaal twee uur durende show. “Tina, The Go Go Queen” en “Cuban Rebel Girl” passeren nog eens de revue en we krijgen ook meerdere covers te horen onder meer van “Oh, Pretty Woman” (Roy Orbison) en van het fantastische “Have Love, Will Travel” (van Richard Berry, het meest bekend in de versie van The Sonics).

Ik kende Tav Falco en zijn Panther Burns eigenlijk nog niet en ben erg aangenaam verrast. Het is muziek die zowel de liefhebber van oldschool rockabilly zal kunnen aanspreken maar ook wel die van het iets steviger werk, van psychobilly dus en garagerock. Voor fans van Stray Cats, The Polecats, The Meteors, The Cramps etcetera.

Website

Henk Vereecken
09/07/2014