Om de zomer goed in te zetten (gezien de huidige omstandigheden) kregen we in juni van Synapscape dat aan een nieuw album aan het werken was in de vorm van de EP A Mutual Disagreement reeds een voorsmaakje.

Zoals steeds, en dit reeds 25 jaar lang, smaakte dit naar meer, en lang moesten we niet op onze honger blijven zitten aangezien die nieuwe, getiteld A Journey Through Concern, reeds enkele maanden later van de band kwam gerold. Negen nagelnieuwe nummers, want de nummers van de EP waren exclusief daarvoor bestemd en haalden het album dus niet.

Compilatie Still (2018) maakte nog maar eens duidelijk waarom we door de jaren heen zo verslingerd zijn geraakt aan de sound van dit Duitse duo bestaande uit Philipp Münch en Tim Kniep.

We durven zelfs zeggen dat Synapscape met stip bij onze absolute favorieten staat wat ritmische industrial/industriële techno aanbelangt. Hoe dit zo komt? Eigenlijk hoef je maar een willekeurig album uit hun extensieve discografie te trekken om het antwoord te weten.

Ook en vooral het feit dat Synapscape lustig gaat shoppen bij andere genres en hiermee een totaal eigen mengsel brouwt, draagt hiertoe meer dan een stevig steentje bij.

Nog voor A Journey Through Concern uit het doosje werd gehaald (inderdaad, dit album verschijnt terug zoals vanouds ook op cd, nadat Ant-Zen vorig jaar liet weten enkel nog digitaal materiaal op de markt te brengen. Noem ons gerust ouderwets, maar wij vinden dat een goede zaak en hopen dat deze draad terug opgepakt wordt.) twijfelden we zelfs geen seconde dat het op A Journey Through Concern wederom prijs zou zijn.

En ja, wat had je gedacht... Een kwarteeuw meedraaien op pompende ritmes kan misschien niet zo leuk zijn voor je buis van Eustachius, het maakt tevens dat het project blijft draaien als een flink geoliede machine.

Laat dat nu de sterkte zijn van Synapscape: het zijn niet zo maar twee oudere jongeren die op hun laatste benen nog wat aanmodderen, integendeel: ook op A Journey Through Concern vinden Kniep en Münch zichzelf terug opnieuw uit, wat resulteert in het zoveelste klasse-album van hun hand.

De trein mag dan tijdens ‘Triturate’ schijnbaar moeizaam sputterend in gang gezet worden, al snel rolt hij over de rails alsof het niets is. Synapscape kruidt zijn industriële techno met elementen uit ritmische noise, verhaallijnen die men uit IDM geplukt lijkt te hebben, EBM, dark electro,... maar zoals gezegd zijn ze clever genoeg om er iets heel eigenzinnigs mee te doen.

Los van dit hoogstaande muzikale aspect, kaapt de zang van Kniep ook een glansrol in de wacht: bewerkt en gesyncopeerd bereiken ze ons en doen denken aan dark electro van enkele decennia terug, maar dan in een eigentijds jasje gestoken. ‘Turnout’ bijvoorbeeld (nee, niet de Kempense stad) is er boenk op, en dit op verschillende fronten. Letterlijk bijna, want we menen een nanoseconde van Front 242’s ‘No Shuffle’ te horen paren met het heerlijk agressieve dat een Front Line Assembly kenmerkt. Ook ‘Dirty Deal’ heeft dankzij de vocalen een heerlijk nostalgisch sfeertje en ook van het Kraftwerkiaanse 'Uprise' krijgen we geen genoeg. Maar dat kunnen we over het hele album, dat ijzersterk over de ganse lijn is, zeggen. Zoals het bij Ant-Zen gebruikelijk is krijg je op het einde nog enkele remixen aangeboden. Het kwartetje Cervello Elettronico, Imperial Black Unit, Hypnoskull en Orphx zorgen voor de misschien niet essentiële maar desalniettemin zeer vermakelijke bewerkingen, waarbij opvalt dat de keuze voor de vocale nummers bij de remixers van dienst ook het meest gesmaakt lijken.

A Journey Through Concern duwt de deuren van de clubs wagenwijd open. Aangezien het veel te lang geleden is dat u nog een club van binnen heeft gezien, raden we de dj’s aan A Journey Through Concern alvast een plekje in hun koffer te geven. Eens er terug gefeest mag worden, gaat het dak hiermee geheid er af!

Synapscape

Dimi Brands
12/11/2020