|
|||||||||||||
Soms vraag ik me af of er geen overaanbod is aan groepen als Interpol, Editors, She Wants Revenge of The Exploding Boy. Het is een vraag die zeker opkomt bij het beluisteren van deze Supreme Soul. En het antwoord is neen. Ten eerste bewijst het succes van voornoemde groepen dat er wel degelijk vraag is naar dit soort muziek. Ten tweede zijn Supreme Soul in deze stijl echt wel goed. Supreme Soul is een viertal uit Portugal, waar ze hun debuut ‘No One’s All’ eind 2012 uitbrachten. Hij komt nu ook uit op AF Music, kwestie van een groter deel van Europa te bereiken. En het past ook goed in de kraam van dit op guitaarwave en gothic afgestemde label. Het geluid is sterk beïnvloed door de jaren 80, al is het - zoals bij Interpol en Editors - ook modern. Tiage Nobre Dias zorgt voor de zware en melancholische zang. João de Melo voorziet de vrij prominent aanwezige synths. Susanna Nogueira zorgt voor melodische gitaren en levert hier en daar ook een toets piano en zang, terwijl Pedro Valério de bas voor zijn rekening neemt. Op ‘No One’s All’ deed Supreme Soul het nog volledig met geprogrammeerde drums, maar sindsdien heeft een echte drummer de groep vervoegd in de persoon van Gonçalo Salema de Matos. Ok, echt origineel is het niet. De eerder vermeldde referenties geven u een idee van hoe de cd klinkt. Maar het niveau is wel hoog. Nummers als ‘The Perfect Place For Us’, ‘Unbroken Tales From Outside Fakers’, ‘A Silent Escape’ en ‘More Than A Confession’ zorgen echt voor opwinding, terwijl 'The Man Without A Face' en 'Beauty In The Sadness' ook zachtere momenten inbouwen. Eigenlijk is dit een werk van vrij constante kwaliteit, zonder minpunten of overbodige nummers. Wie niet genoeg krijgt van The Editors en Interpol doet met deze cd zeker een goede aanwinst. Supreme Soul (je kan de volledige cd streamen op de website)
Xavier Kruth |
AF Music
Wie de nieuwe single van Morgan King hoort zal, misschien niet meteen horen dat hij ooit één van de meest succesvolle houseproducers ter wereld was. Zijn wortels had hij evenwel in de new wave, en na zich in de jaren 90 een tijdje teruggetrokken te hebben uit de muziekwereld, is hij meer experimentele elektronische muziek beginnen ...
Theatre of Hate maakte begin jaren 80 furore met maatschappijkritische post-punk, destijds werd ook wel eens de term 'positive punk' gebruikt, maar die is wat in onbruik geraakt. Hoe dan ook, de groep bestaat nog steeds en Kirk Brandon en de zijnen treden - zeker sinds de uitgave van 'Kinshi' in 2016 - weer regelmatig op. Verleden ...
Theodor Bastard heeft de lange weg van zwaarmoedige darkwave naar sjamanistische wereldmuziek afgelegd, en in elk stadium van hun oeuvre konden ze mooie resultaten voorleggen. In 2015 gaf de groep rond Yana Veva en Fedor Svolotch een reeks kamerconcerten onder de noemer 'Unusual Concerts Tour'. Het heeft blijkbaar veel voeten in de ...
Het verhaal van hoe een eenmansband zich weet te integreren in de hedendaagse wereld van de postpunk. En daarbij vooral weet samen te werken met goeie vrienden. Antipole kwam voor het eerst in ons vizier door het album Northern Flux dat werd uitgebracht via het Franse Unknown Pleasures-label. Een album dat donkerheid met lichtheid wist ...
Yep, het W-festival is thans nog maar een maand van ons verwijderd. Van 15 tot 19 augustus is het zo ver: het feestje voor liefhebbers van zwarte en eightiesmuziek gaat van start in Amougies. We geven nog een allerlaatste keer twee vrijkaarten voor het festival weg. Daarvoor moet u wel een prijsvraag oplossen. Over één van de ...
Autumn Tears stond in hun prille beginjaren - ze bestaan sinds 1995 - garant voor zuiver misantropische neoklassieke duisternis. Alles evolueert evenwel, en gaandeweg sloop er heel wat schoonheid in de neoklassieke composities van de Amerikanen. Met als hoogtepunt het prachtige 'The Hallowing' uit 2007. Het was bedoeld als de laatste ...
Theatre of Hate heeft met 'Westworld' muziekgeschiedenis geschreven. Ze maakten postpunk met grauwe, rauwe nummers die niet bepaald overvloeiden van optimisme. De groep leefde een kort maar krachtig bestaan tot de groep overging in Spear of Destiny in 1982. Vandaag is het evenwel Theatre of Hate dat terug van zich laat horen. In 2016 ...
The Cure bestaat 40 jaar, en dat werd verleden zaterdag met veel poeha gevierd in Londen. Fans van over de hele wereld hebben zich verzameld in Hyde Park om optredens te zien Editors, Goldfrapp, Interpol en nog wat andere namen, maar toch vooral om het twee uur durende concert mee te maken van het feestvarken zelf.
Robert Smith had aangekondigd ...
Het meest exclusieve concert waarover u op onze pagina’s lezen kunt, zal hoogstwaarschijnlijk de review zijn waar uw ogen momenteel over glijden.
Een tijdje terug ontving ondergetekende namelijk op Facebook een privé bericht van Michael Tellbach, beter gekend als Art Abscons. Hij nodigde me uit voor een privé evenement ...
