|
|||||||||||||
Toegegeven, bij de promoverdeling op de Dark Entries vergadering was het in de eerste plaats de paganistische referentie in de bandnaam die me over de streep trok om de promo mee huiswaarts te nemen, maar ik kan alvast verklappen dat ik er geen spijt heb van gehad. Sun Worship zijn een black metal band uit Berlijn, opgericht in 2010. Hun sound is erg old school ‘Scandinavisch’, denk bijvoorbeeld aan een Darkthrone, maar hun look is dat allerminst. Het kortharige, bebaarde en bebrilde trio heeft lak aan corpsepaint en pinnenbanden en dat leverde hen al de hoon op van de conservatieve ‘true’, ‘grim’ ende ‘frostbitten’ black metal community die hen beschimpt als zijnde ‘fakers’ en ‘hipsters’. Niet dat het hen ook maar ene lor kan schelen. Het zopas uitgekomen album “Pale Dawn” (4 tracks, 37 minuten speelduur) is de opvolger van het in 2014 verschenen debuutalbum “Elder Giants”. Vier lange tracks staan er op “Pale Dawn”, in lengte variërend van 7 tot 11 minuten. De muziek klinkt zoals gezegd erg old school. Sun Worship spelen verschroeiende black metal met occulte teksten waar je allerlei richtingen mee uitkan. Of wat te denken van de lyrics: ‘I kill the dog that sleeps / I feed the dog that bites’ waarmee de titelsong eindigt. “Naiad” is qua tekst een stuk minder cryptisch en heeft een onverholen ecologisch-paganistische inslag (zie hieronder voor de lyrics). Minpuntje is dat de tracks “Pale Dawn” , “Lichtenberg Figures” en “Naiad” onderling redelijk hard inwisselbaar zijn. Alle drie de tracks klinken even razend en de typische black metal vocals klinken gesmoord in de geluidsbrij en zijn quasi onverstaanbaar. Ze hadden wat mij betreft gerust wat meer naar voor mogen worden gemixt. Opener en titelsong “Pale Dawn” is daarbij compositorisch de sterkste van de drie en “Naiad” steekt er tekstueel boven uit. Slottrack “Perihelion”, een soort ode aan een stervende ster, is een buitenbeentje en mijn absolute favoriet. Hier contrasteren de typische black metal screams met een melodieuze en melancholische cleane zang wat gans de compositie naar een niveau hoger tilt. Naiad Growth and decline. Not quite there. Not quite gone. Aware of the loss. Aware of where the white stream flows. Growth and decline. Hands stained grey. Clench the dust. Aware of the woods. Aware of what the white light knows. I am the trees. I am the wind and the moss. I am the water. I am the birds. I am them. My revenge (is) ghostlike and silent. Almost there, almost gone.
Henk Vereecken |
Volgende besprekingen
La Scaltra - Ghosts ep
Rome - The Hyperion Machine
Scheuber - The Me I See
Hidden Place - Nero Schwarz (Collezione)
O Veux - O Veux (2 X LP Belgian Edition)
Velvetine - Crematorial Dance
Sylvain Chauveau & Ensemble Nocturne - Down To The Bone (An Acoustic Tribute To Depeche Mode)
deadrow77 - Dark Waves For Little Greys
Model Depose - Splitting Light
Hoarfrost - Anima Mundi