|
|||||||||||||
Toegegeven, bij de promoverdeling op de Dark Entries vergadering was het in de eerste plaats de paganistische referentie in de bandnaam die me over de streep trok om de promo mee huiswaarts te nemen, maar ik kan alvast verklappen dat ik er geen spijt heb van gehad. Sun Worship zijn een black metal band uit Berlijn, opgericht in 2010. Hun sound is erg old school ‘Scandinavisch’, denk bijvoorbeeld aan een Darkthrone, maar hun look is dat allerminst. Het kortharige, bebaarde en bebrilde trio heeft lak aan corpsepaint en pinnenbanden en dat leverde hen al de hoon op van de conservatieve ‘true’, ‘grim’ ende ‘frostbitten’ black metal community die hen beschimpt als zijnde ‘fakers’ en ‘hipsters’. Niet dat het hen ook maar ene lor kan schelen. Het zopas uitgekomen album “Pale Dawn” (4 tracks, 37 minuten speelduur) is de opvolger van het in 2014 verschenen debuutalbum “Elder Giants”. Vier lange tracks staan er op “Pale Dawn”, in lengte variërend van 7 tot 11 minuten. De muziek klinkt zoals gezegd erg old school. Sun Worship spelen verschroeiende black metal met occulte teksten waar je allerlei richtingen mee uitkan. Of wat te denken van de lyrics: ‘I kill the dog that sleeps / I feed the dog that bites’ waarmee de titelsong eindigt. “Naiad” is qua tekst een stuk minder cryptisch en heeft een onverholen ecologisch-paganistische inslag (zie hieronder voor de lyrics). Minpuntje is dat de tracks “Pale Dawn” , “Lichtenberg Figures” en “Naiad” onderling redelijk hard inwisselbaar zijn. Alle drie de tracks klinken even razend en de typische black metal vocals klinken gesmoord in de geluidsbrij en zijn quasi onverstaanbaar. Ze hadden wat mij betreft gerust wat meer naar voor mogen worden gemixt. Opener en titelsong “Pale Dawn” is daarbij compositorisch de sterkste van de drie en “Naiad” steekt er tekstueel boven uit. Slottrack “Perihelion”, een soort ode aan een stervende ster, is een buitenbeentje en mijn absolute favoriet. Hier contrasteren de typische black metal screams met een melodieuze en melancholische cleane zang wat gans de compositie naar een niveau hoger tilt. Naiad Growth and decline. Not quite there. Not quite gone. Aware of the loss. Aware of where the white stream flows. Growth and decline. Hands stained grey. Clench the dust. Aware of the woods. Aware of what the white light knows. I am the trees. I am the wind and the moss. I am the water. I am the birds. I am them. My revenge (is) ghostlike and silent. Almost there, almost gone.
Henk Vereecken |
Golden AntennaVolgende besprekingen
La Scaltra - Ghosts ep
Rome - The Hyperion Machine
Scheuber - The Me I See
Hidden Place - Nero Schwarz (Collezione)
O Veux - O Veux (2 X LP Belgian Edition)
Velvetine - Crematorial Dance
Sylvain Chauveau & Ensemble Nocturne - Down To The Bone (An Acoustic Tribute To Depeche Mode)
deadrow77 - Dark Waves For Little Greys
Model Depose - Splitting Light
Hoarfrost - Anima Mundi
Dirk Ivens laat de afgelopen tijd niet alleen met Dive van zich horen. (Dive, dat met 'Where Do We Go From Here?' één van de beste platen van 2019 uitbracht, aldus de Dark Enries redactie.) Neen, Ivens grijpt ook terug naar zijn allereerste project: Absolute Body Control, de electrogroep die hij in 1979 al oprichtte, ...
Bysmarque & SnowWhyte ontstonden uit de assen van de dark metal groep Arcane Rain, als zangeres Mel en toetsenist Roman besluiten om met hun tweeën een nieuw project op te zetten. De groep maakt een mix van electro en synthpop, wat in 2019 tot het aangename debuut 'Once Upon A Time' leidde. Maar voor hun laatste werk - de ...
Met pijn in ons hart missen we allemaal de grote festivals en de leuke concerten. We snakken naar livemuziek en liters bier! Maar ja, als surrogaat stemmen we dan allemaal af op live concerten die via het internet worden gestreamd...
De mensen die nu al een jaar dromen van stampen in de modder op het Heidnisches Dorf raad ik dan ook aan ...
Wie zijn electro graag compromisloos hard heeft, als een avalanche van harde beats zonder rustpauze en zonder tragere stukken, moet beslist zijn oor lenen aan WÜLF7. Dit duo begon in 2019 en bracht al snel de ep 'The Night Of The Wolves' uit, met een veelbelovende mix van EBM en dark electro die ze 'Dark Electro Body Melancholic' ...
BOEM PAUKESLAG! Het is zoals u misschien weet vandaag 125 jaar geleden dat de belangrijke modernistische dichter Paul van Ostaijen werd geboren.
Wij betrekken zijn legendarische opener van zijn gelijknamige gedicht echter voor het heugelijke nieuws dat de allereerste videoclip van Dark Entries favorieten Miel Noir een feit is.
Het ...
U kon het reeds lezen: ons neofolk minnend hart sloeg een tikkeltje sneller na het horen van In A Summer’s Silence, het debuut van Inanis Yoake.
Dit duo bestaande uit de Italiaan Simone Skelton en de Japanse Risa Hara ging aan de slag met onder andere Tony Wakeford (Sol Invictus) en Lloyd James (Naevus) op dit album, dat een vlaag ...
Het laatste epos van Epica ligt me nog vers in het geheugen en schuift met de regelmaat van de klok die cd-speler binnen. ‘The Holographic Principle’ weet je wel? Een monumentaal werk. Toch enige vrees: hier kunnen ze nooit niet meer ‘over’. Wat dan? Tot ik wat songs hoorde van hun 8ste studioalbum, ‘Omega’, ...